0432 บ้านเล็กนอกเมือง

ตอนที่ 431 บ้านเล็กนอกเมือง

ลาน้อยไม่อารมณ์เสียแล้ว มันขับออกสู่ถนนสายเล็กนี้แต่โดยดี เหมือนรับรู้ได้ว่าเจ้าของกำลังกลัว รู้ว่าเวลานี้ไม่เหมาที่จะทำตัวอารมณ์เสีย

ระหว่างที่อวิ๋นตั่วขับรถอยู่บนถนนนั้น ก็พบว่ามีรถยนต์คันหนึ่งตามหลังมา ขับไม่ช้าไม่เร็ว เธอรู้สึกว่ามีไฟจากรถคันหนึ่งส่องมาอยู่ตลอดทาง ไม่รู้ว่าใช่รถคันเดียวกันหรือเปล่า เธอรู้สึกเครียดขึ้นมา ก่อนที่จะหักพวงมาลัยหลบไปข้างทางเพื่อให้รถคันนั้นผ่านไปก่อน รถที่อยู่ข้างหลังลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่แล้วก็ขับแซงไป อวิ๋นตั่วจึงถอนกายใจด้วยความโล่งอก

สุดทางสายเล็กนี้ก็เป็นบ้านของอวิ๋นตั่วแล้ว เป็นบ้านที่มีลานบ้านเล็กๆ หลังหนึ่ง กำแพงยังก่อขึ้นจากหิน ดูก็รู้ว่าค่อนข้างเก่าแก่ แต่ปัดกวาดได้สะอาดมาก มีไม้ไผ่ล้อมรอบเป็นรั้วตามแนวกำแพง ปลูกพืชผักเล็กน้อย ตรงทางเดินประดับด้วยต้นไม้ที่พบบ่อยอย่างพุทธรักษาและดอกมู่ตัน มีประตูเหล็กเล็กหนึ่งบาน บนนั้นมีรอยสนิมขึ้นเป็นจุดๆ แขวนกุญแจเล็กๆ ไว้พอเป็นสัญลักษณ์ เมื่ออวิ๋นตั่วดันประตูเหล็กออกก็จะมีเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด

“อวิ๋นตั่วกลับมาแล้ว!” เสียงชูยินดังออกมาจากลานบ้าน