0164 เลี้ยงบะหมี่

บทที่ 164 เลี้ยงบะหมี่

พอสองคนนั้นกินเสร็จแล้วลุกขึ้น แต่ที่นั่งของพวกเขากลับโดนคนสองคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ยึดไปเสียแล้ว พนักงานบริการนำถังน้ำพลาสติกออกมาใบหนึ่ง หยิบผ้าขี้ริ้วสีดำออกมาเช็ดคราบเล็กๆ บนโต๊ะ

“วันนี้ได้ขายได้เท่าไหร่ครับ?” จู่ๆ เทียนอี้ก็ถามขึ้น

“ถามทำไมล่ะ?” สายตาที่พนักงานบริการมองเทียนอี้นั้นยิ่งแปลกขึ้นเรื่อยๆ ดูท่าทางแล้วเป็นนักเรียนชัดๆ แต่พอฟังน้ำเสียงแล้ว กลับไม่เหมือนนักเรียนจริงๆ

“วันนี้ผมเหมาที่นี่ทั้งหมดครับ” เทียนอี้พูด

พนักงานบริการหัวเราะเยาะพลางพูดว่า “เธอจะเหมาเหรอ เธอเตรียมกระเป๋าเงินมากี่ใบล่ะ?”

อวิ๋นตั่วเมื่อเห็นเหตุการณ์ไม่ชอบมาพากล จึงได้ดึงมือเทียนอี้ “พวกเราไปหาร้านใหม่ก็ได้ ทำไมต้องเป็นที่นี่ด้วย”

เทียนอี้ฟังออกว่าพนักงานบริการกำลังเหน็บแหนม ตอนนี้เขารู้สึกว่าจะกินอะไรก็ไม่ใช่ปัญหาแล้ว แต่เป็นเรื่องเกี่ยวกับศักดิ์ศรีของตัวเอง

“หนึ่งหมื่น?” เขาหยิบบัตรเครดิตออกใบหนึ่ง “มีเครื่องรูดบัตรไหม ยอดขายของคุณคือเท่าไร ผมให้พวกคุณสองเท่า ไล่ให้พวกเขาออกไป!”

“ทำตัวเป็นเด็กๆ!” อวิ๋นตั่วด่าแล้วเดินออกจากร้านไป