886 เห็นแก่ตัว
บทที่ 886 เห็นแก่ตัว
"วิธีการอะไร?" เหมียวอี้สงสัยใคร่รู้
แต่ช่วยไม่ได้ที่อวิ๋นจือชิวทำท่าทางเหมือนเก็บความลับสุดยอด ไม่ยอมบอกกล่าว พลิกตัวนอนหนุนแขนเขา ดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มทั้งสองคน กอดที่หน้าอดของเขา แล้วบอกเพียงว่า "ดึกมากแล้ว นอนเถอะ!"
การได้กอดผู้ชายของตัวเองแล้วนอนหลับอย่างอุ่นใจ คือสิ่งที่นางโปรดปรานที่สุด เมื่อตัวเขาอยู่ในอ้อมกอดตัวเองจริงๆ ถึงจะรู้สึกอุ่นใจ หัวใจที่กังวลมาหลายร้อยปี ในที่สุดก็ปล่อยวางได้แล้ว ในที่สุดก็ได้ได้พักผ่อนอย่างไร้กังวล ไม่อย่างนั้นก็มักจะโดนฝันร้ายพัวพันเสมอ บางครั้งถึงขนาดเหงื่อกาฬออกทั่วตัวยามที่ฝึกตนด้วยซ้ำ
"อย่าทำแบบนี้สิ! บอกข้ามาว่าเรื่องเยียนเป่ยหงเป็นยังไงกันแน่ ถ้าเจ้าไม่พูดให้ชัดเจน ในใจข้าก็จะกังวลเรื่องนี้อยู่ตลอด" เหมียวอี้พูดพร้อมผลักหัวนางเบาๆ
"เยียนเป่ยหง…" อวิ๋นจือชิวเหลือบตาขึ้นมองเขา แล้วถอนหายใจ "หนิวเอ้อร์ ข้าถามเจ้าหน่อย เจ้ารู้ความลับบนตัวเยียนเป่ยหงมากแค่ไหนกันแน่?"
Capítulo Bloqueado
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com