บทที่ 840 แอบหนีไป
ยังคิดถึงเรื่องนี้อยู่อีกเหรอ? อวิ๋นจือชิวก้มหน้าหัวเราะ "ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเต้นหรอก"
"เจ้าคงไม่ได้หลอกให้ข้าอยากอีกแล้วใช่มั้ย? แล้วเมื่อไรถึงจะเต้นให้ข้าดูล่ะ?"
"ตอนนี้พวกเราเป็นแบบนี้แล้ว ยังต้องการดูระบำมารสวรรค์อีกเหรอ? ข้าหวังว่าทั้งชีวิตนี้ข้าจะไม่ต้องเต้นให้เจ้าดู!" พอพูดจบ อวิ๋นจือชิวก็ขบกัดบนหน้าอกของเหมียวอี้แรงๆ เหมียวอี้เจ็บจนแยกเขี้ยวยิงฟัน ร้องว่า "เจ้าบ้าไปแล้วเหรอ! เจ็บนะ!"
หลังจากอวิ๋นจือชิวคลายปากออก ก็มองเขาอย่างเย้ายวน "เจ้าก็รู้เหมือนกันเหรอว่ากัดตรงนี้แล้วจะเจ็บ! ให้เจ้าได้ลิ้มลองรสชาติดูบ้าง!"
เหมียวอี้หัวเราะเจื่อนทันที
ขณะนี้เอง จู่ๆ ด้านนอกก็มีเสียงกีบเท้ามาดังเข้ามาประชิด สองคนที่อยู่บนเตียงเงยหน้าอย่างตกตะลึงพร้อมกัน
"เฮยทั่นเข้าไปไม่ได้นะ..." ด้านนอกมีเสียงเชียนเอ๋อร์ตะโกนห้ามดังแว่วมา
เหมียวอี้ตาเป็นประกาย ตบบั้นท้ายหญิงงามที่อยู่ข้างกาย "รีบลุกขึ้น ข้าจะพาเจ้าไปดูสัตว์พาหนะของข้า"
"อาชามังกรตัวที่เจ้าเคยพูดถึงน่ะเหรอ?" อวิ๋นจือชิวถาม
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com