บทที่ 674 เลี่ยหวนไม่ได้กระจอก
"เป็นสหายกับราชาปีศาจได้ ถือเป็นเกียรติของข้า!" เหมียวอี้หัวเราะอย่างเริงร่า
เลี่ยหวนถามกลั้วหัวเราะว่า "ไม่ส่งผลกระทบต่ออนาคตของเจ้าหรอกใช่ไหม?"
"เอ่อ…" เหมียวอี้รีบโบกไม้โบกมือ หัวเราะแห้งๆ แล้วตอบว่า "ไม่หรอกขอรับ ไม่เปิดเผยต่อภายนอกก็พอ"
"เจ้าไม่ต้องห่วงหรอก เรื่องที่เจ้ามาป่วนตำหนักบรมอัคคีของข้า ข้าลืมไปแล้ว" เลี่ยหวนพูดกลั้วหัวเราะอีกครั้ง
"เช่นนั้นก็ดี อุบ..." ประมุขตำหนักเหมียวพลันหรี่ตา นิ่งอึ้งอย่างถึงที่สุด มองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าเซ่อซ่า
พอเลี่ยหวนเห็นปฏิกิริยาของเขา ก็ลงมือทันที เร็วจนเหมียวอี้หลบไม่ทัน ถูกเขาบีบคอและยกร่างขึ้นมา ดวงตาเลี่ยหวนฉายแววดุร้ายในชั่วแวบเดียว "รู้สึกตั้งแต่แรกแล้วว่าไม่ชอบมาพากล เป็นเจ้าเด็กนี่จริงๆ ใจกล้าไม่เบา บังอาจบุกเข้าไปทำตัวพาลที่ตำหนักนอนของข้า!"
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com