539 ไม่อยากไปก็ต้องไป
บทที่ 539 ไม่อยากไปก็ต้องไป
เมื่อพูดแบบนี้ ทุกคนก็หันมามองทันที คนงานเล็กๆ พวกนั้นอิจฉาเหมียวอี้มาก 'เป็นคนงานเหมือนกัน แต่ชีวิตเขาดีกว่าคนอื่น นอกจากจะทำงานน้อยที่สุดแล้ว ยังได้ดื่มสุราเป็นเพื่อนเถ้าแก่เนี้ยคนสวยทุกวันอีก ตอนนี้มีงานสังคมที่ได้เปิดหูเปิดตา พวกเขาก็ยังไม่ลืมหนิวเอ้อร์อีก'
ในสายตาผีจวินจื่อและเถาหย่งชุน เหมียวอี้เก่งกาจแบบนี้มาตลอด ไปอยู่ที่ไหนก็ได้ดีที่นั่น การเป็นคนงานที่เก่งกาจที่สุด ก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลเช่นกัน
เถ้าแก่เนี้ยที่ยกจอกสุราขึ้นลิ้มรสอย่างช้าๆ ปรายตามองมา
แต่จนใจที่เหมียวอี้กลับไม่ได้ตระหนักในจุดนี้ ความคิดแล้วและความต้องการของคนเรานั้นไม่เหมือนกัน เป้าหมายของเขาต่างกับคนงานของโรงเตี๊ยมแห่งนี้
สำหรับเหมียวอี้ 'พอคนที่ว่างงานอย่างพวกเจ้าไปแล้ว ข้ากะจะฝึกฝนอย่างสงบใจเสียหน่อย งานอวยพรวันเกิดนั่นมีแต่คนระดับสูง ข้าไปที่นั่นก็ไปเป็นเบี้ยล่างเขา ใครจะไปรู้จักว่าปรมาจารย์ขั้วใต้นั่นเป็นใคร ต่อให้ข้าไปหมอบกราบทำความเคารพ อีกฝ่ายก็ไม่รับน้ำใจของข้าอยู่ดี ทำไมข้าต้องเสียเวลาไปอวยพรวันเกิดให้ด้วยล่ะ?'
Capítulo Bloqueado
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com