บทที่ 408 สหายของหลัวซวงเฟยเหรอ
"หนีสิ! หนีต่อไปสิ! สังหารคนของข้าไปแล้วยังคิดจะหนีอีกเหรอ?"
ชายหนุ่มตาโตคิ้วเข้มขี่อยู่บนตัวกระทิงที่ทั้งร่างกายเต็มไปด้วยกลิ่นอายมุทะลุดุดัน เขาหัวเราะเยาะด้วยท่าทางโอหังอวดดี สวมเสื้อผ้างดงามหรูหรา หน้าตาธรรมดา แต่นิสัยดูเย่อหยิ่งไม่ธรรมดา
พอเห็นสัตว์พาหนะก็รู้แล้วว่าผู้ที่มาไม่ใช่คนธรรมดา เหมียวอี้ถ่ายทอดเสียงถามเยียนเป่ยหง "เขาคืออวิ๋นเฟยหยางเหรอ?"
เยียนเป่ยหงผงกหัวเล็กน้อยด้วยสีหน้าจริงจัง
เหมียวอี้ขมวดคิ้วถามว่า "ท่านบอกว่าพวกเขาขึ้นฝั่งจากทางทิศทางเหนือไม่ใช่เหรอ? ทำไมวิ่งมาดักพวกเราทางทิศใต้ได้?"
ปรากฏว่าเจ้าอวิ๋นเฟยหยางนั่นเป็นฝ่ายคลายความสงสัยด้วยท่าทางภาคภูมิใจ ยิ้มชั่วร้ายแล้วพูดเย้ยว่า "โชคดีที่ข้าทั้งฉลาดทั้งกล้าหาญ สรุปจากประสบการณ์ที่พวกเจ้าหลบหนีไงล่ะ ข้ารู้ว่าหลังจากที่สร้างสถานการณ์ทางทิศเหนือเล็กน้อย พวกเจ้าก็จะต้องหนีไปทางทิศใต้ซึ่งอยู่ตรงกันกันข้ามแน่นอน และเป็นอย่างที่ข้าคาดไว้ ในที่สุดก็ตกอยู่ในมือข้าแล้ว ครั้งนี้ข้าจะดูซิว่าพวกเจ้าจะหนีไปได้อย่างไร!"
คนที่อยู่ข้างๆ เขากระซิบเตือนว่า "นายน้อยหยาง มีเพียงสองคนขอรับ"
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com