394 ร่างพิการที่น่าสงสาร (จบภาค)

บทที่ 394 ร่างพิการที่น่าสงสาร

วิธีคิดของเขาเรียบง่ายมาก ก็คืออยากจะบุกเข้าไปหลบภัยที่ตำหนักหรือไม่ก็จวนถ้ำของราชาปีศาจเลี่ยหวน คาดว่าไป๋จื่อเหลียงก็คงไม่กล้าทุบทำลายตำหนักของเลี่ยหวนโดยตรงหรอก

ไป๋จื่อเหลียงที่ไล่ตามอยู่ข้างหลังมีสีหน้าเมินเฉย ท่าทางเหมือนคอยดูว่าเขาจะหนีไปที่ไหน ตราประทับใหญ่สีดำหลุดมือออกไป ทุบจนเกิดเสียงฟ้าผ่าอีกครั้ง

ความสามารถของเหมียวอี้ไม่มีทางสู้กับเขาได้เลย ในมือไม่มีของวิเศษที่โจมตีได้ในระยะไกล สิ่งเดียวที่เจียดออกมาได้ก็คือยันต์ไม่กี่แผ่น และมีแค่สิ่งนี้ที่สามารถต่อสู้ดิ้นรนได้เมื่อใกล้ตาย เขาสะบัดมือยิงยันต์ทลายบรรพตขั้นสองออกไปอีกหกแผ่น

มีเสียงดังตูมตามหลายครั้ง ตราประทับใหญ่สีดำที่โจมตีเข้ามาถูกทำให้สะเทือนจนเอียงอีกครั้ง ไปกระทุ้งลงอีกด้านหนึ่ง แผ่นดินสั่นไหว ก้อนหินก้อนดินและประกายไฟปลิวว่อน คลื่นกระแทกสั่นสะเทือน

ตอนนี้ต่อให้ฟ้าถล่มแผ่นดินแยก เหมียวอี้ก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น บุกขึ้นยอดเขาต่อไป