249 รักจะเป็นโจร

บทที่ 249 รักจะเป็นโจร

เหมียวอี้อึ้งไป เพิ่งนึกได้ว่าแหวนเก็บสมบัติของเขาอยู่ในมือตน จึงดึงเสื้อผ้าสองสามตัวจากแหวนเก็บสมบัติโยนออกไป

เมื่อรับเสื้อผ้ามาไว้ในมือ หลัวซวงเฟยก็หันหัวแล้ววิ่งไป พอไปถึงหลังก้อนหินก้อนใหญ่ริมลำธารก็มีเสียงเคลื่อนไหวเบาๆ พักหนึ่ง

ตอนที่ออกมาจากหลังก้อนหินขนาดใหญ่ก้อนนั้น ก็กลับสู่สภาพเดิมเหมือนตอนก่อนจะโดนทำร้ายแล้ว บาดแผลบนคอที่ขาวสะอาดหมดจดก็หายดีแล้ว เหลือแค่รอยเลือด

สิ่งของบนตัวเขาไม่เว้นแม้แต่แหวนเก็บสมบัติถูกแย่งชิงไปแล้ว ไม่รู้ว่าเขาทำอย่างไรถึงรักษาบาดแผลให้หายได้เร็วแบบนี้

ไม่รู้ว่านึกอะไรขึ้นได้ หลัวซวงเฟยที่กัดปากซ้ำแล้วซ้ำเล่า เมื่อได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวก็เงยหน้ามองไป

เห็นเพียงเหมียวอี้โบกมือติดต่อกันหลายที ไม้ฟืนที่กระจัดกระจายอยู่บนหาดลำธารตกลงใส่กองฟืนที่ใกล้จะดับแล้ว ไฟที่สุมกลางแจ้งค่อยๆ ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง

ฉึก! ทวนเกล็ดกลับด้านปักลงบนดิน เหมียวอี้ที่สวมเกราะเงินทั้งตัวจับยันพื้นแล้วยืนขึ้น เกราะเงินเป็นเลื่อมแวววับยามสะท้อนกับแสงไฟที่ค่อยๆ ลุกโชน