083 ถ้ำหลุมดำ (1)

บทที่ 83 ถ้ำหลุมดำ (1)

ดูออกเลยว่า หวังจื๋อฝ่าค่อนข้างเอาใจใส่พวกสำนักเดียวกัน ศิษย์พี่ศิษย์น้องวรยุทธ์บงกชขาวขั้นสองทั้งสี่คนผลัดกันมาเฝ้าประตูใหญ่

วันนี้คนที่เฝ้าประตูใหญ่คือหนานซือซือ เหมียวอี้กับจูเทียนเปี่ยวลงจากม้าตรงป้ายประตูใหญ่

"ประมุขถ้ำ ท่านกลับมาแล้วเหรอ ทุกคนเฝ้ารอให้ท่านรีบกลับมาตลอดเลย" หนานซือซือรับเชือกบังเหียนที่ทั้งสองส่งมา แล้วหันกลับไปใช้อิทธิฤทธิ์ส่งเสียงตะโกน "ท่านประมุขถ้ำกลับมาแล้ว"

เหมียวอี้มองหนานซือซือสองครั้ง เข้าประตูใหญ่ไปพร้อมรอยยิ้ม เขาไม่คิดหรอกว่าทุกคนจะคิดถึงเขาขนาดนี้ คาดว่าหนานซือซือคงจะประจบสอพลออยู่เช่นกัน

ยังไม่ทันเดินถึงตำหนักใหญ่ ก็เห็นบริวารของถ้ำนี้วิ่งโฉบออกมา แต่ละคนพากันทักทาย "ท่านประมุขถ้ำกลับมาแล้ว"

เหมียวอี้พยักหน้า พาคนกลุ่มนั้นเข้าตำหนักใหญ่ หลังจากขึ้นไปนั่งบนตำแหน่งสูงโดยลำพังแล้ว ก็เอ่ยถาม "ช่วงไม่กี่วันที่ข้าไม่อยู่ ไม่มีเรื่องอะไรใช่มั้ย?"

"เกิดเรื่องแล้ว!" หลายคนแทบจะพูดเป็นเสียงเดียวกัน หวังจื๋อฝ่าและพวกมีสีหน้ากังวล