0172 กลับตาลปัตร (1)

บทที่ 172 กลับตาลปัตร (1)

ทุกคนค่อนข้างลังเลว่าฟังผิดไปรึเปล่า การเข่นฆ่าระหว่างจวนหนานเสวียนกับจวนสันติสุขเป็นเรื่องภายในของตำหนักเจิ้นอี่ มีเรื่องอะไรก็แก้ไขกันภายในได้ ถ้าโจมตีไปถึงจวนเฟื่องฟู ลักษณะก็ต่างออกไปแล้ว เท่ากับกำลังยั่วยุตำหนักเจิ้นปิ่ง หรือหิอไม่ก็กำลังโจมตีตำหนักเจิ้นปิ่ง แค่คิดก็รู้ว่าผลสุดท้ายของการยั่วโมโหประมุขตำหนักเจิ้นปิ่งเป็นอย่างไรนั้นสามารถจินตนาการได้

เพ๋ยเผยจิงซิ่วประมุขขุนเขาใต้บัญชาของหยางชิ่งถามอย่างร้อนใจว่า "ประมุขจวน ฝ่ายเรายังรวบรวมกองกำลังไม่ครบ รับมือกับกองกำลังมหาศาลของจางเต๋อเฉิงก็อันตรายแล้ว เหตุใดต้องไปก่อความยุ่งยากอีก?"

หยางชิ่งยิ้มเยาะแล้วพูดว่า "ต่อให้กองกำลังของเราครบแล้ว ก็เสียเปรียบที่จะปะทะโดยตรงกับจางเต๋อเฉิง ต่อให้โจมตีชนะก็บอบช้ำทั้งสองฝ่าย"

ชิงเหมยอดไม่ได้ที่จะกล่าวเตือน "ประมุขจวน จวนเฟื่องฟูอยู่ใต้การควบคุมของตำหนักเจิ้นปิ่ง ไม่ได้อยู่ใต้ตำหนักเจิ้นอี่ของพวกเรา ถ้าพวกเราบุกโจมตีจวนเฟื่องฟู ต้องยั่วโทสะตำหนักเจิ้นปิ่งแน่ ข้าเกรงว่าพวกเราจะรับผลลัพธ์สุดท้ายไม่ไหว"