บทที่ 153 หลอมของวิเศษ (10)
ถ้าเป็นเมื่อก่อน ท่านประมุขถ้ำเหมียวคงไม่กล้าคิดถึงสิ่งของพวกนี้เลย
ก่อนจะหลอมสร้างของวิเศษชุดนี้ เหมียวอี้รู้สึกปวดใจมาก ตอนนี้พอได้ใส่ชุดเกราะเลิศหรูนี้แล้ว เรียกได้ว่าเบิกบานสำราญใจ รู้สึกว่าของเหล่านั้นที่จ่ายไปคุ้มค่ามาก
เฮยทั่นที่เดินเล่นอยู่บนหาดทรายค่อยๆ วิ่งเข้ามา เหมือนมันตกตะลึงกับการแต่งกายที่ดูดุร้ายของเหมียวอี้เช่นกัน ร้องเสียงม้าฮี้ๆ เหมือนไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้ เดินวนอยู่หลายรอบ
"เจ้าอ้วน ข้าดูดีมั้ยล่ะ?" เหมียวอี้ลูบซ้ายลูบขวาพลางหัวเราะ "นึกไม่ถึงว่าฝีมือของผู้เฒ่ามอซอจะไม่ธรรมดาจริงๆ ทำไมข้ารู้สึกกล้าหาญไปทั้งตัวแบบนี้ล่ะ ถ้าเจอประมุขตำหนักเจิ้นอี่ คาดว่าคงบุกไปตบหน้าเขาสักสองสามทีได้"
"หึ! ใจกล้าไม่เบานะ ระดับประมุขตำหนัก แม้แต่ข้ายังต้องถอยหลบให้ไกลเลย นึกไม่ถึงว่าเจ้าจะกล้าไปตบหน้าประมุขตำหนักเจิ้นอี่ เจ้าลองไปตบหน้าเขาให้ข้าดูหน่อยสิ เชื่อไหมว่าพอเขาเอาของวิเศษออกมา ชั่วพริบตาเดียวก็ทำให้เจ้าแหลกได้ รับรองว่าของวิเศษที่เจ้าใส่อยู่ทั้งตัวนี่ก็ไร้ประโยชน์"
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com