0140 เยารั่วเซียน (8)

บทที่ 140 เยารั่วเซียน (8)

ของสิ่งนี้ เขาย่อมต้องกุมไว้ในมือตัวเองถึงจะดี ถ้าทุกคนมีกันหมด จะยังเล่นสนุกอะไรได้อีกล่ะ เวลาที่ควรโง่เขลาก็ต้องโง่เขลาไป

"เหลวไหล!" ผู้เฒ่ามอซอโพล่งขึ้นมาราวกับเหมือนฟ้าผ่า ราวกับแมวที่โดนเหยียบหาง ชี้ไปที่เหมียวอี้แล้วตะโกนด่า "ข้ารู้ตั้งนานแล้วว่าคนอย่างเจ้าไม่ซื่อสัตย์ เจ้าเพิ่งบอกว่ามันเป็นตัวอ่อน เพิ่งเลี้ยงได้ไม่กี่ปี ที่แดนหมอกเลือดหมื่นจั้งเปิด เป็นเรื่องเมื่อสิบกว่าปีมาแล้ว เจ้าลองลืมตาพูดเหลวไหวต่อไปดูสิ!"

"เอ่อ..." เหมียวอี้อยากจะดึงริมฝีปากตัวเอง จะพูดสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไปทำไม เขารีบร้อนแก้ตัว "ข้าได้ไข่มาเมื่อสิบกว่าปีก่อนตอนแดนหมอกเลือดหมื่นจั้งเปิดจริงๆ เพียงแต่ก่อนหน้านี้หาวิธีฟักไข่ไม่ได้ เพิ่งจะโชคดีฟักออกมาได้เมื่อไม่กี่ปีก่อน เวลาไม่ผิดหรอก"

“หึ! ถ้าเชื่อเรื่องบ้าๆ ของเจ้าอีกก็แปลกแล้ว! เจ้าจะไม่บอกใช่มั้ย?” ผู้เฒ่ามอซอหัวเราะอย่างชั่วร้าย สายตาจ้องไปที่ตัวเฮยทั่น “ถ้าอย่างนั้นข้าจะฆ่าเจ้านั่นก่อน แล้วค่อยทรมานเจ้าช้าๆ ดูซิว่าจะยังปากแข็งไปถึงเมื่อไร”

พอคทาวิเศษเรืองแสงสีแดงแวบออกมา เหมียวอี้ก็พูดทันที "มีวิธี มีวิธี!"