0139 เยารั่วเซียน (7)

บทที่ 139 เยารั่วเซียน (7)

พลังอิทธิฤทธิ์กลุ่มหนึ่งทะลักออกมาจากมือเขา ทวนเงินด้ามนั้นราวกับขนมเกลียวทอด บิดจากด้านหนึ่งไปยังอีกด้านหนึ่ง ทำให้เหมียวอี้ต้องคลายมือออก

ปั้ง! เหมียวอี้โดนพลังอิทธิฤทธิ์ที่พุ่งโจมตีเข้ามาชนกระเด็นออกไป เขาตะลึงงันและดิ้นรนอยู่พักหนึ่งก็ยังลุกขึ้นมาไม่ได้ เขามองผู้เฒ่าที่โดนน้ำแข็งผนึกเอาไว้ด้วยสีหน้าตึงชาราวกับเห็นผี

เจ้าหนุ่มนี่ก็นะ เขาไม่เห็นท่าทางของหยวนไคซานตอนใกล้ตาย ก่อนตายหยวนไคซานแค่โดนควบคุมพลังไว้ถึงได้โดนผู้เฒ่ามอซอฆ่าตาย แต่หลังจากพลังโดนควบคุมไว้ ถ้าจะฆ่าเหมียวอี้นั้นก็ยังง่ายเหมือนหั่นผัก สำหรับผู้เฒ่ามอซอก็เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน

เฮยทั่นถือโอกาสรีบหนีไป ความเร็วนั้นเหลือเชื่อ ใช้ปากคาบเหมียวอี้สะบัดขึ้นหลังตน แล้วแบกเขาหนีไป

เหมียวอี้ยิ้มขื่นขม จะหนีพ้นเหรอ?

เป็นอย่างที่คิด คทาวิเศษเปล่งแสงสีแดงด้ามหนึ่งแวบมาอยู่ด้านหน้าพวกเขา เฮยทั่นรีบหยุดแล้วเปลี่ยนทิศทางวิ่งอยู่หลายครั้ง แต่ถูกคทาวิเศษสีแดงสกัดไว้ทั้งสิ้น

"พวกเจ้ากลับมาซะดีๆ ถ้ายังหนีอีกอย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจ" เสียงผู้เฒ่ามอซอดังมา