0121 ผีจวินจื่อ (3)

บทที่ 121 พี๋จุนผีจวินจื่อ (3)

"เอ่อ..." พี๋จุนผีจวินจื่อตาเป็นประกาย พลางพยักหน้าซ้ำๆ "ใช่แล้วๆ หรือว่าท่านมหาเซียนรู้จักฮูหยิน? มิน่าล่ะถึงมาปรากฏตัวในอาณาเขตของฮูหยินได้ ท่าทางพวกเราจะสู้กันเพราะไม่รู้ว่าเป็นพวกเดียวกันน่ะสิ ในเมื่อเราเป็นครอบครัวเดียวกัน ท่านมหาเซียนโปรดปล่อยผู้น้อยไปเถอะ ผู้น้อยจะคารวะท่าน โหดร้ายเช่นนี้ทำเอาผู้น้อยทรมานจนหวาดกลัวไปหมดแล้ว!"

"หึหึ!" เหมียวอี้หัวเราะเยาะสองที ทำสีหน้าหยอกล้อ แล้วชี้ไปยังสิ่งของที่ย่างอยู่บนกองไฟ "ข้ารู้จักฮูหยินของเจ้าจริงๆ นั่นแหละ ไม่เห็นหรือว่านางกำลังโดนย่างอยู่บนกองไฟ กลิ่นหอมของเนื้อฟุ้งไปทั่ว ยังไม่รีบจำให้ได้อีก!"

"เอ่อ...ฮูหยิน..." พี๋จุนผีจวินจื่อพูดอย่างซื่อๆ พลางทำสายตางุนงง

พอถูกเตือนความจำแล้ว ก็ดูออกได้ไม่ยากว่าสิ่งที่ย่างอยู่บนไฟคือท่อนหนึ่งของหนวดปลาหมึก ปลาหมึกทั่วไปคงไม่ใหญ่ขนาดนี้

เหมียวอี้เดินไปข้างกองไฟ ยื่นมือไปจับทวนยาวที่ร้อนผ่าว จากนั้นสะบัดลวกๆ หนึ่งที เนื้อปลาหมึกชิ้นใหญ่บนนั้นที่ย่างสุกแล้วก็ไปตกอยู่ตรงหน้าเฮยทั่น