0100 ลมหิมะหนานเสวียน(6)

บทที่ 100 ลมหิมะหนานเสวียน (6)

“ของวิเศษขั้นสอง!”

“ต่ำทราม! ชนะเพราะอาศัยของวิเศษขั้นสอง!”

“แล้วสองรุมหนึ่งไม่ต่ำทรามรึไง?”

“เป็นสองคนนั้นร่วมมือกันก่อน จนมุมแล้วโจมตีกลับผิดด้วยเหรอ?”

กลุ่มคนที่กำลังดูการต่อสู้กลับประนณามใส่กัน

หยางชิ่งกลับไม่สนใจ ใบหน้ายังมีรอยยิ้ม พลางหันไปสั่งคนข้างๆ “ไม่ต้องประลองแล้ว อีกสองคนที่เหลือได้ที่สองทั้งคู่ แบ่งลูกแก้วพลังปรารถนาสิบลูกนั่นให้เท่ากัน”

พูดจบก็เลี้ยวอาชามังกรเดินนำหน้าไป ชุดคลุมของใครบางคนที่สวมอยู่บนตัวเขา โดดเด่นมาก

ฝูงชนก็พากันทยอยกลับเช่นกัน เดิมทีการชิงรางวัลเป็นเรื่องที่น่าอภิรมย์ แต่วันนี้กลับจบลงด้วยเสียงเอะอะโวยวาย

ฟ่านเหรินฟางกับฟางจื่ออวี้โดนสงเซียวเรียกไปตามลำพัง พวกเขาอับอายจนเหงื่อตก ทั้งสองประสานมือขึ้นขอโทษ “ขออภัยที่ทำให้ท่านประมุขขุนเขาผิดหวัง!”

ไม่ใช่เพราะจับคู่กับเหมียวอี้ไม่ได้ เหมียวอี้ไม่ได้ลงสนาม พวกเขาก็จนปัญญาเช่นกัน ย่อมโทษพวกเขาไม่ได้ แต่ที่สำคัญก็คือ พวกเขาสองคนไม่ทันได้เข้ารอบยี่สิบคนสุดท้าย ก็แพ้ซะแล้ว