ส่วนที่ 5 ตอนที่ 016

ตอนที่ 16 ผู้มีชีวิตอยู่

เซวียฮูหยินไม่หวาดกลัวหรือโกรธเกรี้ยว นางมองไปที่ผู้คุมจากกรมราชทัณฑ์แล้วกล่าวเบาๆ “กฎฏหมายต้าโจวไม่มีข้อกำหนดเช่นนี้”

ผู้คุมเห็นว่านางไม่ยอมถอยไปและยังคงใจเย็น ก็อดที่จะฉุนเฉียวไม่ได้ ส่งสัญญาณให้ผู้ใต้บังคับบัญชามาไล่นางไป เขาสบถ “นังโจรเฒ่า หากเจ้าไม่ยอมไปแล้วยังขัดขวางการทำงานของเจ้าหน้าที่ต่อไป อย่างหาได้ว่าเราขุนนางหยาบคาย ถ้าถึงเวลานั้นอย่าได้พลันกลัวความเจ็บปวดขึ้นมา!”

นี่เป็นคำขู่ที่ว่างเปล่าล้วน ไร้สิ่งเคลือบแฝง

ไม่ว่าเซวียฮูหยินจะมีนิสัยดื้อดึงไม่ยอมใครเพียงใด ก็ไม่อาจที่จะทนทานหอกในมือของทหารพวกนี้ได้ นางกำลังเตรียมที่จะจากไปอย่างหม่นหมอง ทว่าแต่ทันใดนั้นเองนางก็พลันได้ยินเสียงที่คุ้นเคย

นางมองไปอีกครั้งยังผู้คุมจากกรมราชทัณฑ์และตระหนักว่าเขาดูคุ้นตาอยู่บ้าง นางถามขึ้นอย่างไม่แน่ใจ “ข้า...เคยพบท่านที่ไหนมาก่อนหรือไม่”

ผู้คุมหน้าเปลี่ยนไปในทันทีและตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด “เอาคนผู้นี้ออกไปจากที่นี่!”

ทหารจากกองทหารรักษาการณ์ประตูเมืองก้าวออกมา เตรียมที่จะไล่เซวียฮูหยินไป