0825
บทที่ 825 อักษรพู่กัน ‘บทกวีชิ่นหยวนชุน ; หิมะ’ (ท้าย)
บรรยากาศในสนามประลองอักษรพู่กันยิ่งคึกคักขึ้นมา
“ผู้กำกับสวี เดี๋ยวฉันขอเรียนเขียนอักษรกับคุณด้วยคนสิคะ”
“ บทกวี ‘ชิ่นหยวนชุน’ นี้เขียนดีจริงๆ”
“เหล่าสวี ภาพอักษรนี้ให้ฉันนะ!”
“คงไม่ได้หรอก ฉันก็อยากได้นะ!”
“ฉันจองก่อนแล้ว ฮ่าๆ ใครก็ห้ามแย่ง!”
ผู้จัดการหญิงในทีมรายการของช่องเจ็ดคนหนึ่งดูจะคุ้นเคยกับสวีอี้เผิงมาก จึงเอ่ยปากขอภาพอักษรจากสวีอี้เผิงไม่ทันไร เตรียมจะม้วนภาพอักษร ‘ชิ่นหยวนชุน;เหมย’ นี้ใส่กระเป๋าแล้ว งานประกวดยังไม่จบ อีกเดี๋ยวยังต้องมีตัดสินเลือกผู้ชนะสามอันดับอยู่ ดังนั้นเธอจึงไม่อาจฉวยภาพอักษรไปดื้อๆได้ อย่างน้อยก็ก่อนหมึกจะแห้ง ผู้จัดการหญิงคนนั้นจึงเฝ้าอักษรภาพนั้นอยู่ข้างๆ ยืนอยู่ตรงนั้น ราวกับเกรงว่าจะมีคนมาแย่งไป
สวีอี้เผิงเองก็รู้สึกลำพองใจไม่น้อย
ทุกคนยินดี
“แข่งกันหมดแล้วรึเปล่า?”
“ยังมีคนสมัครอยู่ไหม?”
“เหมือนจะไม่”
ทุกคนเหลียวซ้ายแลขวา ในที่สุด สายตาของคนไม่น้อยก็ตกอยู่ที่ร่างของจางเย่ผู้ที่ซึ่งเงียบที่สุดตั้งแต่เข้าห้องมา คนลงทะเบียนเข้าร่วมที่ยังไม่ได้จับพู่กัน ดูเหมือนจะเหลือเพียงเขาแล้ว
Capítulo Bloqueado
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com