1610 อัจฉริยะแห่งวิชายุทธและวิชาหลอมโอสถ

ตอนที่ 1610 อัจฉริยะแห่งวิชายุทธและวิชาหลอมโอสถ

ตัวหวู่เฉินเองก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าเส้นทางนี้มันจะสามารถไปต่อได้หรือไม่ สิ่งเดียวที่เขารู้ตอนนี้คือมันเป็นทางตัน

ความสำเร็จที่เย่หยวนมีในมหาพิภพถงเทียนขณะนี้ หลาย ๆ ด้านมันล้วนแล้วแต่มาจากวรยุทธ์การบ่มเพาะของเขาทั้งสิ้น

เขาเข้าใจดีว่าภายในใจจิตใจของเย่หยวนนั้น การยอมแพ้เสียตอนนี้มันเป็นอะไรที่ไม่มีทางยอมได้

และเมื่อเป็นแบบนั้น คำแนะนำเดียวที่เขาให้ได้ก็คือการวิ่งชนมันไปจนกว่าจะตาย

แต่ให้ต้องล้มลุกคลุกคลานแค่ไหน มันก็ยังดีกว่ายอมแพ้และมาเสียใจภายหลัง

ความสับสนใจดวงตาของเย่หยวนหายไปในทันที แทนที่มาด้วยความแน่วแน่

เขาเริ่มทำสมาธิและกลับไปยังเขาแห่งถงเทียนอีกครั้งเพื่อพยายามทำความเข้าใจในเส้นทางอีกครา

แต่สุดท้ายโชคก็ไม่เข้าข้างเขา ในพริบตาเดียวเวลาอีกสิบปีก็ได้ผ่านพ้นไป แต่เขาก็ยังไม่เห็นหนทางในการพัฒนาการบ่มเพาะขึ้นสู่ระดับสี่เสียที

“ดูเหมือนว่าการเอาแต่เก็บตัวมันจะไม่ช่วยอะไรอีกแล้ว ข้าคงต้องออกไปเดินดูโลกบ้าง เผื่อว่ามันจะจุดประกายช่วยให้ข้าบรรลุอะไรได้” เย่หยวนถอนหายใจออกมา