1237 กับดัก

ตอนที่1237 กับดัก

“พี่ใหญ่ ดูท่าพวกมันจะไม่ได้ตามเรามาแล้ว”

อิ้งหมัวหู่กล่าวขึ้นพร้อมความกังวลที่ระเหยไปจากจิตใจ

แต่สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนกลับมิได้ดีนัก

“หากข้าเดาไม่ผิด ถึงเราจะเพิ่งออกจากถ้ำเสือได้ ทว่ากลับเผลอเข้าถ้ำหมาป่าอีกครา!”

เย่หยวนกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้มสุดขมขื่นใจ

อิ้งหมัวหู่ตัวแข็งทื่อไปโดยพลัน เขาค่อนข้างงุนงงกับคำกล่าวของเย่หยวน

นี่มิได้เป็นแค่ป่าดอกท้ออันสวยงามหรอกรึ?

เห็นท่าทีฉงนงุนงงของอีกฝ่าย เย่หยวนกล่าวต่อว่า

“ภายในป่าดอกท้อแห่งนี้ห้อมล้อมไปด้วยค่ายกลศักดิ์สิทธิ์เร้นแฝงอยู่ทั่วทุกพื้นที่ นอกจากนี้มันทั้งลึกล้ำซับซ้อนยิ่ง กระทั่งข้าเองก็ไม่สามารถแก้ได้โดยง่าย!”

อิ้งหมัวหู่ที่ได้ฟังดังนั้นถึงกับสีหน้าแปรเปลี่ยน ตั้งแต่นั้นมันเพิ่มความระมัดระวังมากขึ้นเป็นสองเท่าทวีทันทีต่อป่าดอกท้อแห่งนี้

นับเป็นเรื่องน่าเสียดายนัก ที่อิ้งหมัวหู่ไม่มีความรู้เกี่ยวกับศาสตร์แห่งค่ายกลเลย ดังนั้นจึงไม่สามารถรับรู้สิ่งเหล่านี้ได้แม้แต่น้อย

“อย่าทำให้ข้ากลัวสิพี่ใหญ่!”

อิ้งหมัวหู่กล่าวเสียงอ่อน

เย่หยวนเองก็กล่าวเสียงค่อยอย่างไร้เรี่ยวแรง