557 พบกันสามครั้ง

บทที่ 557 พบกันสามครั้ง

ซูถูตกตะลึงและหันไปมอง

เป็นแม่นางผู้นั้นจริงๆ

นางยืนอยู่หน้าร้านขายน้ำแกงแกะและหันข้างไปคุยกับเด็กสาวที่อายุน้อยกว่าคนหนึ่ง ดวงตาของนางยิ้มแย้ม ใบหน้าอ่อนโยนนุ่มนวล

ซูถูรู้สึกอ่อนไหวในหัวใจ

ช่างเป็นเรื่องบังเอิญ!

นางดูเหมือนสตรีจงหยวนทั่วไป ใบหน้าที่งดงามมีเสน่ห์ แต่นางดูบุคลิกเหมือนสตรีจากทุ่งหญ้า ที่ดูมั่นใจและตรงไปตรงมา

ความรู้สึกนี้คล้ายกับของหมิงเวยมาก แต่สตรีผู้นั้นเหมือนสีดำที่เขารู้สึกชื่นชมแต่ในขณะเดียวกันก็มีความกลัวอยู่ลึกๆ แต่แม่นางผู้นี้ดูสดใสและอบอุ่น เห็นแล้วนึกถึงแต่เรื่องราวดีๆ Comment by นัชชา ตั้งประจักษ์ภักดี: 切开是黑

บางทีอาจเป็นเพราะเขาจ้องมองมากเกินไป อีกฝ่ายจึงรู้สึกตัวอย่างรวดเร็วและหันมามอง

“เอ๋ ท่าน...” ความจำของอาหว่านดีมาก จำคนได้อย่างแม่นยำ ไม่เหมือนใครบางคนที่พบเจอกันเพียงครั้งเดียว หากไม่แยกแยะชี่ก็จะไม่รู้จัก

ซูถูยิ้มและโค้งคำนับ

เขาเรียนรู้ท่าทางการคำนับมาเป็นพิเศษและทำได้เป็นมาตรฐานมาก