336 ห้องใต้ดิน

บทที่ 336 ห้องใต้ดิน

“ไฟไหม้ๆ!”

ทันทีที่เกิดไฟไหม้ก็มีชาวเมืองโห่ร้องขึ้นมา ในเมืองอันเงียบสงบนี้มีชาวเมืองจำนวนมากซึ่งไม่รู้ว่าโผล่ขึ้นมาจากไหนรีบเร่งเข้ามาดับไฟ ชายชรามีใบหน้าบูดบึ้งยืนอยู่หน้าบ้านร้างที่ถูกไฟไหม้

จางซานเจ้าของโรงเตี๊ยมพูดว่า “รู้ว่าคนแปลกหน้าผู้นั้นมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหาทำไมท่านถึงปล่อยให้พวกเขาเข้ามากัน”

ชายชราพูดอย่างเย็นชา “หากไม่ให้นางเข้ามาจะไม่เกิดปัญหาหรือ วางไว้ใกล้ตัวเพื่อเฝ้าสังเกตจะดีกว่า แต่ทำไมพวกเจ้าถึงปล่อยให้คลาดสายตาไปล่ะ”

ภรรยาของจางซานพูดว่า “ท่านพูดเหมือนว่าพวกเราจงใจมองข้าม แม่นางผู้นั้นไม่รู้ใช้อุบายอะไรตอนที่ได้รู้ในห้องก็ไม่มีผู้ใดอยู่แล้ว”

ชายชราถอนหายใจแล้วโบกมือ “ช่างเถอะ ตอนนี้พูดไปก็ไม่มีประโยชน์ รีบให้คนออกไปตามหาก่อนค่อยว่ากัน”

ชาวเมืองตกลงกันและแบ่งออกเป็นหลายกลุ่มทันที กลุ่มหนึ่งมีหน้าที่ดับไฟ ส่วนอีกกลุ่มแยกย้ายกันค้นหาซึ่งพวกเขาจัดการได้เป็นระเบียบมาก หมิงเวยที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืด มองดูคนที่เฝ้าห้องใต้ดินอย่างเงียบๆ พวกเขาทำตัวราวกับว่าไม่ได้ยินเสียงตะโกนไฟไหม้จากข้างนอก