303 สูญเสีย

บทที่ 303 สูญเสีย

ม่านห้อยลงมากั้นหลายชั้นบรรยากาศในพระราชวังเชียนชิวช่างน่าอึดอัดและน่าเศร้า บางครั้งมีนางในวิ่งถือของไปมา

ฮ่องเต้ยืนอยู่หน้าห้องโถงพระองค์ทอดพระเนตรมองอ่างโลหิตที่อยู่ด้านนอก หัวใจของพระองค์ราวกับมีมือหนึ่งบีบเสียแน่นเจ็บปวดจนไม่สามารถหายใจได้

พระองค์ทอดมองไปยังประตูวัง พระอาทิตย์ส่องแสงช่างดูอบอุ่นและสดใส

แต่หัวใจของเขาเต็มไปด้วยเมฆครึ้มรวมทั้งฟ้าแลบฟ้าร้อง

พระองค์ไม่รู้ว่าตนเองยืนมานานเพียงใดแล้ว ว่านต้าเป่าที่เข้ามาขอให้เขานั่งรอ เขาไม่แม้แต่จะได้ยิน

จนกระทั่งเขาได้ยินเสียงว่านต้าเป่าตะโกนขึ้นว่า “ท่านหมอหวง...”

ฮ่องเต้หันศีรษะไปมองทันที พระองค์จ้องหมอหลวงที่ก้าวออกมาจากห้องโถง

“เป็นอย่างไรบ้าง” เสียงของเขาแหบจนน่ากลัว ดวงตาของเขาแดงก่ำราวกับว่าพร้อมจะสังหารทันทีหากได้ยินคำตอบที่ไม่เข้าหู

หมอหวงตกใจกับสายตาของฮ่องเต้ เขาประมวลผลในสมองอย่างรวดเร็วและพยายามตอบอย่างใจเย็น “ทูลฝ่าบาท เหนียงเหนียงปลอดภัยแล้วพ่ะย่ะค่ะ ไม่มีอันตรายถึงชีวิต...”