274 พบว่า
บทที่ 274 พบว่า
เห็นหมิงเวยไม่ว่าอะไร เขาก็ยื่นมือออกมาจับมือนางอย่างใจกล้า สักพักก็หดมือกลับ ใบหน้าของหยางชูร้อนผ่าว หัวใจของเขาเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง
แปลกจริงๆ ตอนอยู่ที่ตงหนิงพวกเขาได้แตะเนื้อต้องตัวกันไปไม่น้อย ตอนนั้นเขาบอกว่าตนเป็นบุรุษที่อยู่แทบเท้าสตรีซ้ำยังพูดได้คล่องปากมากๆ เหตุใดตอนนี้ถึง…
ขณะที่กำลังคิดจู่ๆ มือของเขาก็ถูกคว้าเอาไว้ หยางชูตกตะลึงแล้วเขาก็รู้สึกวาบหวามในใจ เขาคิดในใจว่าหรือว่านางก็อยากใกล้ชิดกับเขาเช่นกัน…
ยังคิดไม่ทันจบหมิงเวยก็ดึงเขาเข้าไปในป่าเสียแล้ว
“ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้” หยางชูพูดเสียงเบาเขาทั้งตื่นเต้นทั้งประหม่า
หมิงเวยยังคงเดินต่อไปไม่หยุดพลางพูดว่า “งูขาวพบอะไรบางอย่าง ท่านมากับข้าเจ้าค่ะ”
“....” หยางชูเงียบไปครู่หนึ่งแล้วถามนาง “ท่านจะพาข้าไปดูอะไร”
“ไปถึงท่านก็จะรู้เอง”
ทั้งสองเข้าไปในป่าและเดินวนไปวนมาอยู่หลายรอบ
หยางชูถาม “ท่านเดินเช่นนี้รู้ทางหรือ”
หมิงเวยตอบอย่างไม่ใส่ใจ “ก็ยังมีท่านอยู่ด้วยไม่ใช่หรือเจ้าคะ”
หยางชูรู้สึกหมดหวัง แต่เมื่อได้ยินประโยคนั้นเขาก็รู้สึกมีความสุขขึ้นมาทันที
“ท่านรู้ทางใช่หรือไม่” หมิงเวยถาม
Capítulo Bloqueado
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com