บทที่ 16 ฮอตเสิร์ช (2)

บทที่ 16 ฮอตเสิร์ช (2)

#หลี่ซีหลินขายตัว # บ้าอะไรเนี่ย แค่เพราะมีรูปว่า #หลี่ซีหลินเข้าโรงแรมกับผู้ชาย# พวกคุณก็จินตนาการเลยเถิดไปว่าฉันขายตัวเลยเหรอ!!

ฉันขอพูดเลยนะว่าอิแท็กแรกนี่ไม่เป็นความจริง!! ย้ำอีกครั้ง ไม่เป็นความจริง!!

ฉันไม่ได้ขายตัวไม่เคยขายและไม่คิดจะขาย พูดออกมาได้ยังไงหมิ่นประมาทกันขนาดนี้ ว่างมากนักเหรอ อยากถูกฟ้องเพิ่มเงินเข้ากระเป๋าให้ฉันหรือไง

ส่วนรูปที่บอกว่าฉันเข้าโรงแรมกับผู้ชาย คุณดูรูปนะ สภาพของฉันเป็นยังไง หัวเปียกมะล่อกมะแล่กขนาดนั้น ผู้หญิงที่รักสวยรักงามกำลังมีแฟนใหม่จะไปหาผู้ชายด้วยสภาพนี้เหรอ

เหตุการณ์วันนี้ก็คือฉันตกน้ำตัวเปียกละแวกโรงแรมนั้น แล้วเพื่อนของฉัน คุณผู้ชายที่พวกคุณกล่าวหาว่าเป็นลูกค้าของฉันคนนี้นี่ เขาก็มีน้ำใจช่วยพาฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะกลัวว่าจะไม่สบาย เราเปิดห้องที่โรงแรมจริง แต่เปิดสองห้องเข้าใจไหม เขารอฉันอยู่อีกห้องหนึ่ง ส่วนฉันก็อยู่อีกห้อง

ฉันกับชายหนุ่มในรูปเป็นแค่เพื่อนกัน อย่าดึงเขามาเกี่ยวข้อง!!

ส่วนคนที่ใช้คำพูดด่าทอหมิ่นประมาทฉันในสองแท็กนี้ ฉันขอให้พวกคุณลบโพสต์และคอมเม้นต์เหล่านั้นออกทันที จะวิจารณ์อะไรก็อยู่บนหลักความจริงหน่อย อินเทอร์เน็ตไม่ใช่โลกนอกกฎหมายนะ!!

"โอ้โห มาเป็นชุด ฉันพึ่งเห็นหลี่ซีหลินโต้กลับว่ะแก"

"เออ พึ่งเห็นเป็นครั้งแรก ตั้งแต่เธอเริ่มมีชื่อเสียงขึ้นฮอตเสิร์ชโดนคนด่าหลายแท็ก ก็ไม่เคยเห็นออกมาตอบโต้อะไร คราวนี้ออกมาด่ากลับว่ะ"

"หลี่ซีหลินนางก็สู้คนเหมือนกันนะ"

"เฮอะ พอบ้านล้มละลายหมดสถานะคุณหนู ก็กลายมาเป็นผู้หญิงตลาดล่างชั้นต่ำเลยนะ"

"ทำเป็นพูดแข็งกร้าว จะปกปิดความจริงหรือเปล่า คนโง่อย่างหล่อนถ้าไม่ขายตัวจะประกอบสัมมาอาชีพอะไรได้"

แล้วชาวเน็ตก็เริ่มได้ประเด็นมาวิพากษ์วิจารณ์ใหม่ ทำให้แท็ก #หลี่ซีหลินโต้กลับ# ขึ้นฮอตเสิร์ชอันดับยี่สิบหก

แม้โพสต์ของเธอจะทำให้ชาวเน็ตจำนวนหนึ่งคล้อยตาม แต่ก็ยังมีแอนตี้แฟนอีกจำนวนมากที่ไม่เชื่อเธอ คนพวกนั้นก็ยังคงโพสต์ด่าว่าซีหลินในแท็กทั้งสามต่อไปอย่างเมามัน ส่วนคนนอกที่คิดว่าเรื่องขายตัวอะไรนี่ไม่ใช่เรื่องจริงก็ไม่อยากเข้ามาเถียงแทนให้ ทำให้คำวิจารณ์ต่อซีหลินในแง่ร้ายยังดำเนินต่อไปและไม่มีทีท่าจะหยุด

ซีหลินเห็นว่าในบัญชีมีเงินโอนเข้ามาแล้วสามหมื่นเก้าพันเหรียญ คำที่เธอขู่ถังซูหนี่ย์เอาไว้คงได้ผล รายนั้นเลยยอมโอนเงินคืนมาให้เธอ

เธอลองค้นในเน็ตดูว่าค่าจ้างทนายคือเท่าไหร่ อย่างน้อยก็ร่างจดหมายทนายขู่คนพวกนี้สักหน่อยก็ได้ แต่พอเห็นราคาแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ แค่ค่าจ้างร่างจดหมายเฉยๆก็คิดเบื้องต้นที่พันเหรียญแล้ว แล้วถ้าจะดำเนินคดีจริงๆ ค่าใช้จ่ายเริ่มต้นที่หนึ่งหมื่นห้าพันเหรียญ ถ้าเอาเงินมาจ่ายค่าทนายหมด เธอกับครอบครัวจะกินอะไร

ซีหลินทั้งโมโหทั้งอึดอัดใจ ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ทำไมเธอต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วย ต้องโดนด่าและต้องเสียเงินเสียเวลาเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง

คิดถึงนิยายที่เธออ่านในโลกก่อน ทำไมพวกนางเอกที่ทะลุมิติเข้าไปเกี่ยวข้องกับการโดนด่าในอินเทอร์เน็ตจึงสามารถตอบโต้คนพวกนั้นได้อย่างสะใจนักนะ เธอเองก็ทะลุมิติมาเหมือนกัน แต่ทำไมคุณสมบัติความเก่งกล้าของเธอจึงไม่มีเหมือนพวกเขาสักครึ่งหนึ่งเลย เจอคำด่าของชาวเน็ตแค่คำสองคำ เธอก็โกรธจนหัวจะระเบิดแล้ว แถมจะต่อสู้หรือปกป้องตนเองก็ยังไม่มีความสามารถจะทำได้สักนิดเดียว

แต่คิดไปคิดมาซีหลินจะเอาอะไรไปสู้กับนางเอกเหล่านั้นล่ะ นางเอกส่วนใหญ่ที่ทะลุมิติมาก็เป็นคนเก่งมี ความสามารถพิเศษ หรืออาชีพการงาน ยอดเยี่ยมกันทั้งนั้น บ้างก็เป็นนักฆ่า เป็นสายลับ เป็นทหารหน่วยรบพิเศษ บางคนเป็นนางเอกราชินีภาพยนตร์ในโลกเก่า บางคนเป็นดอกเตอร์ เป็นแพทย์หญิง เป็นคนเก่งฉลาดเลอเลิศเพอร์เฟกต์แม้แต่ในโลกเดิมของเธอ

แล้วซีหลินมีอะไร ก็เป็นแค่นักศึกษามหาวิทยาลัยอายุสิบเก้าปีธรรมดาๆคนหนึ่งไม่ใช่เหรอ

พอคิดได้ว่าตัวเองเป็นแค่คนธรรมดา ไม่ควรคาดหวังกดดันตัวเองมากไปนัก ซีหลินก็ค่อยๆปลงวาง เรื่องจะจ้างทนายเธอก็คงไม่มีเงินไม่มีความสามารถ จะไปด่าต่อปากต่อคำกับชาวเน็ตพวกนั้นก็มีแต่จะทำลายสุขภาพจิต

ซีหลินปิดหน้าจอเว่ยต้าไปแล้วก็บ่นกับตัวเองว่า

"ช่างมันละกัน"

นั่งถอนหายใจและครุ่นคิดอีกเล็กน้อยก็ตัดสินใจส่งข้อความวีทอล์คไปหาซ่งเว่ยหนาน

"ฮอตเสิร์ชที่เกิดขึ้นตอนนี้ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้คุณต้องเดือดร้อนไปด้วย"

เขาน่าจะยุ่งอยู่ ไม่มีแจ้งว่าเปิดอ่าน เธอก็เลยปิดแอพแล้วกลับเข้าห้องไป