0462 นอนหรือไม่นอน

บทที่ 462 นอนหรือไม่นอน

จินเฟยเหยาดื่มจนเมามายที่ห้องสยงเทียนคุน นางไม่ได้ใช้พลังวิญญาณรีดฤทธิ์สุราออกมาเนื่องจากรู้สึกว่าทำเช่นนี้ช่างไร้ความหมาย รอจนดื่มได้ครึ่งคืนนางก็พุ่งตัวไปนอนบนเตียงของสยงเทียนคุน

เรื่องนี้ทำให้สยงเทียนคุนกระอักกระอ่วนสุดขีด หัวใจเต้นตึกตักไม่หยุด อาศัยฤทธิ์สุรานั่งอยู่ตรงขอบเตียง เขาตะโกนเรียกนาง “เฟยเหยา เฟยเหยาเจ้าตื่นสิ”

จินเฟยเหยาทำเสียงจิกจัก ยื่นมือไปดึงผ้าห่มมาคลุมตนเอง

เห็นปลุกนางไม่ตื่น สยงเทียนคุนก็นั่งอยู่ข้างเตียงอย่างหงุดหงิด ในใจเริ่มขัดแย้งกันอย่างรุนแรง จะนอนหรือไม่นอนดี!

แต่ฤทธิ์สุราวิญญาณแรงมากพอ เขาตัดใจใช้พลังวิญญาณรีดสุราที่ดื่มกับจินเฟยเหยาออกมาไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงกัดฟันตัดสินใจไม่สนใจมากความ นอน!

สยงเทียนคุนปีนขึ้นเตียงยกเท้าจินเฟยเหยาออกแล้วดึงผ้าห่มอีกผืนที่ถูกนางทับไว้ออกมา จากนั้นห่อผ้าห่มนอนอยู่บนพื้นข้างเตียง

เมื่อจินเฟยเหยารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาคอแห้งก็เป็นเช้าวันที่สองแล้ว นางหรี่ตาพลิกตัวคลำหาน้ำชาบนโต๊ะมาดื่มหลายอึก หลังจากตื่นเต็มตา พอหันหน้าไปมองก็พบสยงเทียนคุนหลับอยู่บนพื้น