0365 สาวน้อยใสซื่อ

บทที่ 365 สาวน้อยใสซื่อ

เห็นจู๋ซวีอู๋เดินออกมาจากหอน้อย จากนั้นร่ายคาถาเงียบๆ ด้านนอกหอน้อยปรากฏลวดลายคาถาขนาดยักษ์ จัดการทุกอย่างเสร็จเขาจึงโล่งอก

จินเฟยเหยามองดูแล้วเอ่ยถามอย่างสงสัย “จำเป็นต้องกักขังนางไว้อย่างแน่นหนาปานนี้ด้วยหรือ พวกเจ้าทรมานคนเกินไปแล้ว ถ้ารับนางไม่ได้ โยนนางไปไว้ข้างนอกก็พอ”

“เจ้าก็พูดง่าย ไม่ว่าโยนไว้ที่ใดปัญหาคือใครจะโยน ถ้าถูกคนอื่นเก็บไปเป็นเรื่องอันตรายอย่างยิ่ง ทำแบบนี้ไม่ได้” จู๋ซวีอู๋เอ่ยพลางส่ายศีรษะ

“น้อยๆ หน่อย เห็นชัดๆ ว่าตัดใจไม่ได้ คิดจะใช้นางเป็นไพ่ตาย ยังพูดว่าโยนนางทิ้งไว้ข้างนอกไม่ได้อีก” จินเฟยเหยาไม่เชื่อจึงพูดความคิดของตนเองออกมาตรงๆ

จู๋ซวีอู๋มองนางแล้วยิ้มแย้มขึ้น “เจ้าพูดไม่ไว้หน้ากันเลยแบบนี้ ถึงจะเป็นเรื่องจริงก็ต้องปิดไว้หน่อย อีกสักครู่ข้าพาพวกเจ้าไปพบเจ้าสำนักของสำนักหลิงเถี่ยว เจ้าอย่าพูดแบบนี้ล่ะ”

จินเฟยเหยายักไหล่ “เจ้ามิใช่ไม่รู้จักข้า ข้าจะทำเรื่องเช่นนั้นได้อย่างไร ก็แค่ประจบประแจง เรื่องนี้ข้าเก่งมาก”