0964 ผู้ปกครองโลกเนบิวลากางเขนใต้

ตอนที่ 964 ผู้ปกครองโลกเนบิวลากางเขนใต้

ยานอวกาศต้นไม้หนามโบราณทะยานอย่างรวดเร็วในความว่างเปล่า

ยอดฝีมือเหล่านั้นที่ระดมฝูงชนมาล้อมยานอวกาศเอาไว้ล้วนถูกกวาดล้าง

ความว่างเปล่ากลับสู่ความสงบ

กลุ่มยอดฝีมือเมื่อครู่คล้ายกับฉากที่ถูกแทรกเข้าไปในฉากอีกทีก่อนหายไปจากตรงหน้ากู่ฉิงซานและคนอื่นในพริบตา

กู่ฉิงซานลุกขึ้นจากพื้น

บาดแผลของผู้ชายได้รับการรักษาคร่าวๆ แต่แล้วเมื่อเขาตื่นขึ้นมา กู่ฉิงซานก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อ

ผู้ชายนอนอยู่บนชั้นดาดฟ้าไม่ขยับไปไหน ยังอยู่ในอาการสาหัส

หมอนี่ถูกซากแขนคว้าเอาไว้จนถูกช่วยจากอนาคตหรือ

กู่ฉิงซานมองผู้ชายด้วยความรู้สึกที่ไม่มั่นใจ

แต่ผู้ชายคนนี้ถูกช่วยจากความว่างเปล่าจริงๆ

กู่ฉิงซานเข้าใจพลังของฝั่งแปลกประหลาดอย่างลึกซึ้งเช่นกัน

ตอนนี้ เขาต้องรอให้อีกฝ่ายได้สติขึ้นมาก่อน

กู่ฉิงซานปล่อยจิตเทพเพื่อตรวจสอบความว่างเปล่า เห็นเพียงพื้นที่รอบข้างสะอาด ยอดฝีมือทั้งหมดที่มีมาล้อมเอาไว้เมื่อครู่ถูกหลินเก็บกวาดไปแล้ว

“ถูกฆ่าหมดแล้วหรือ” เขาอดที่จะถามไม่ได้

“เจ้าให้ข้าทำเองนี่ มีปัญหาอะไร” หลินถามอย่างหวาดระแวง

กู่ฉิงซานยิ้มแล้วตอบว่า “ไม่มีปัญหา แน่นอนว่าไม่มีปัญหา เป็นการทำงานที่งดงามจริงๆ”

แต่ในน้ำเสียงของเขา มีความเสียใจอยู่ไม่มากก็น้อย

ตอนนี้เขามีพลังวิญญาณอยู่เพียงสองแต้มเท่านั้น ในกรณีฉุกเฉิน ความสามารถจำนวนมากของเขาจะไม่สามารถใช้ได้

หลินครุ่นคิดสักพักก่อนเข้าใจช้าๆ

“ข้าจำได้แล้ว ดูเหมือนเจ้าจะมีบัญญัติแปลกประหลาดอยู่ เจ้าสามารถได้รับพลังวิญญาณอันแข็งแกร่งผ่านการฆ่า ข้ารู้ว่าข้าต้องทำให้พวกมันพิการทั้งหมดมากกว่า” หลินกล่าว

เมื่อเห็นนางเสียใจเล็กน้อย กู่ฉิงซานไม่มีทางเลือกนอกจากปลอบนางแล้วกล่าวว่า “ไม่เป็นไร ข้าว่าคราวหน้าเดี๋ยวก็มีศัตรูมาเอง”

“ต้องเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าเจ้าใช่หรือเปล่า” หลินถาม ใบหน้าเผยแววครุ่นคิดขึ้นมา

“เกือบเทียบเท่าข้าก็พอ” กู่ฉิงซานปล่อยจิตเทพ สังเกตเห็นความกระตือรือร้นของหลินก่อนรีบเสริมว่า “ที่จริง ข้าไม่ชอบฆ่าคนตามใจอยาก ข้าต้องยืนยันศัตรูที่สามารถฆ่าได้ก่อน”

หลินเข้าใจสิ่งที่เขากังวลก่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงลุ่มลึกว่า “โห เจ้าขอเยอะจังเลย ทำไมข้าเริ่มมองไม่เห็นความเป็นนักบุญของเจ้าแล้วนะ”

“มันไม่ได้สูงศักดิ์อย่างที่เจ้าว่าหรอก แต่ถ้าเจ้าอยากจับตัวข้าเพื่อฆ่า ข้าก็ไม่มีทางทำอะไรได้จริงๆ” กู่ฉิงซานยิ้มขมขื่น

ทันใดนั้นทั้งสองก็นิ่ง

ในกระแสวังวนความว่างเปล่าปรากฏแสงสว่างวาบขึ้น

ความเร็วของแสงนี้ไวจนมาถึงชั้นดาดฟ้าของยานอวกาศต้นไม้หนามโบราณในพริบตา

‘ตูม!’

ทั่วยานอวกาศสั่นไหวเล็กน้อย

มนุษย์หินสวมชุดเกราะสีเทาเต็มยศปรากฏขึ้นต่อหน้าทั้งสาม

“ผู้ปกครองโลกเนบิวลากางเขนใต้!” ลอร่าอุทาน

“คนรู้จักหรือ” กู่ฉิงซานถาม

เขามองอีกฝ่าย รู้สึกถึงบรรยากาศอันคุ้นเคยจากตรงหน้าอีกฝ่าย

ในยุคโบราณ กู่ฉิงซานเคยกลายเป็นยักษ์อมตะหมิงกวง ตอนนี้มนุษย์หินตรงข้ามเขาให้ความรู้สึกเหมือนกับยักษ์อมตะเลย

ธาตุชีวิตนี้แข็งแกร่งมากจริงๆ

“เปล่า เขาคือตัวตนที่แข็งแกร่งกว่าจ้าวโลก เป็นตัวตนแข็งแกร่งที่สุดของตระกูลธาตุดิน เป็นหนึ่งในบุคคลใหญ่โตไม่กี่คนในโลกเก้าร้อยล้านชั้น” ลอร่ากระซิบ

เห็นได้ชัดว่ามนุษย์หินร่างกำยำสังเกตเห็นลอร่า

เขาดูประหลาดใจเล็กน้อยก่อนถามว่า “ราชินีหนามหรือ แสดงว่า เจ้ากับคนของเจ้าช่วยคนคนนั้นเอาไว้หรือ”

“ใครหรือ” ลอร่าไม่รู้ว่าเขาไม่ถึงใคร

ผู้ปกครองโลกเนบิวลากางเขนใต้ชี้ไปที่พื้น

พวกเขาสามคนก้มมอง คนที่ถูกพูดถึงคือผู้ชายที่หมดสติ

“ข้าเป็นคนช่วยเอง มีอะไรหรือ” กู่ฉิงซานถาม

มนุษย์หินยิ้มกว้าง

“อย่างนั้นหรือ เจ้านายอยู่ไกลจากที่นี่มากเกินไป ดังนั้นเขาจึงสั่งข้าให้พาตัวคนนี้ไปและฆ่าคนที่ช่วยเขาเอาไว้”

มันขยับคอ จิตสังหารรุนแรงบนร่างแผ่ออกมาก่อนจับจ้องมาที่กู่ฉิงซานอย่างรวดเร็ว

กู่ฉิงซานลอบประหลาดใจ

หมอนี่ไม่คล้ายกับมาที่นี่เพราะลอร่า แต่มาหาผู้ชายที่ถูกช่วยเอาไว้

หรือก็คือ ตอนนี้มีสองกลุ่มที่จับตาดูยานอยู่

หนึ่งคือกลุ่มคนที่อยากจับตัวลอร่า

สองคือกลุ่มคนที่อยากจับผู้ชายที่หมดสติ

สิ่งต่างๆ เข้ามาไม่หยุด ทำให้ผู้คนรู้สึกเหมือนกับภูเขาและฝนกำลังเคลื่อนเข้ามาอย่างประหลาด

กู่ฉิงซานแบมือก่อนถือดาบพิภพเอาไว้เงียบๆ

ข้างเขา ลอร่ากล่าวอย่างวิตกว่า “ผู้ปกครองโลกเนบิวลากางเขนใต้ ทำไมถึงเป็นเจ้า ข้าสามารถยกสมบัติทุกชิ้นให้ได้นะ ขอแค่เจ้าเต็มใจที่จะรามือจากอีกฝ่าย”

ขณะนางพูด ภาพมายาของต้นไม้หนามโบราณปรากฏขึ้นจากด้านหลัง

ตอนแรกที่หลายคนล้อมที่นี่เอาไว้ ลอร่าไม่ได้เรียกต้นไม้หนามโบราณออกมา

ตอนนี้นางเรียกต้นไม้หนามโบราณให้ปรากฏตัวทันที

มนุษย์หินชำเลืองมองต้นไม้หนามโบราณ ดูระแวดระวังเล็กน้อย “ถ้าเป็นช่วงปกติ ข้าคงเต็มใจรับข้อเสนอที่ดีนั้นแน่นอน แต่ครั้งนี้ ไม่มีสมบัติใดที่สามารถเทียบเท่ากับสิ่งที่เจ้านายจะมอบให้ข้าได้”

ลอร่าวิตกและกำลังจะพูดแสดงความใจกว้างอีก แต่หลินกลับห้ามเอาไว้

หลินยืนอยู่หน้านางขณะมองกู่ฉิงซาน

“หมอนี่คล้ายกับแข็งแกร่งกว่าเจ้าเล็กน้อย” นางกล่าว

“อืม” กู่ฉิงซานกล่าว

“เขาจะเอาผู้ช่วยเหลือร่วมกันของเจ้าไป”

“อืม”

“เขากำลังจะฆ่าเจ้า”

“อืม”

“ยังจะเป็นนักบุญอีกไหม” หลินหยอกล้อ

“ข้าไม่เคยเป็นนักบุญอยู่แล้ว เจ้าก็รู้นี่” กู่ฉิงซานกล่าว

“หึ”

หลินคิดถึงอดีตก่อนพ่นลมออกจมูกด้วยความไม่พอใจ

ทำไมตอนนี้หมอนี่ถึงไม่กลัวข้าเลยนะ

สั่งสอนบทเรียนสักหน่อยดีหรือเปล่า

หลินกำลังทำสมาธิ พลังธาตุดินรุนแรงกำลังรออย่างร้อนใจ ร่างของอีกฝ่ายขยับ

“ตาย!”

มันตะโกนเสียงดัง ร่างหายไปจากที่ที่เคยอยู่

ในเวลาเดียวกัน หลินขยับเช่นกัน

หลินทะยานออกไปอย่างแผ่วเบา ยกขาเรียวขึ้นตรงก่อนกระแทกลงมาอย่างจัง

กู่ฉิงซานตามอีกฝ่าย ดาบพิภพฟาดใส่อากาศธาตุข้างหน้า

ชีวิตดับสูญ

เศษอิฐหินแตกกระจาย มันตกลงกับพื้นก่อนกระจายไปทุกทิศทาง

แถวหิ่งห้อยขนาดเล็กผุดขึ้นบนหน้าต่างระบบเทพสงคราม

“ท่านฆ่าธาตุดินแข็งแกร่ง: ผู้ปกครองโลกเนบิวลากางเขนใต้ (มันไม่ได้บอกชื่อ ฉะนั้นจึงเรียกได้แค่แบบนั้น)”

“ท่านได้รับพลังวิญญาณห้าหมื่นแต้ม”

“พลังวิญญาณของท่านที่เหลืออยู่ห้าหมื่นส่วนหกร้อย”

“คำเตือน: การต่อสู้นี้ช่างไร้ยางอายและขัดต่อหลักการของหน้าต่างระบบเทพสงคราม”

กู่ฉิงซานยักคิ้วแล้วกล่าวกับหน้าต่างระบบว่า “ข้ารู้ว่าเจ้าจะเอาพลังวิญญาณบางส่วนไป ดังนั้นเจ้าจะมัวแต่พูดจาดีๆ หรือจะเอาพลังวิญญาณที่เพิ่งได้มาไปทิ้งล่ะ!”

หน้าต่างระบบเทพสงครามแข็งทื่อไปสักพัก

แถวหิ่งห้อยสุดท้ายหายไป

ข้อความแจ้งเตือนใหม่ปรากฏขึ้น

“ข้าจะบอกว่านี่เป็นการจับคู่ที่สมบูรณ์แบบต่างหาก!”

กู่ฉิงซานชำเลืองมอง คร้านเกินกว่าจะจัดการกับหน้าต่างระบบนี้อีก

ด้วพลังวิญญาณห้าหมื่นแต้มตอนนี้ มีทางเลือกมากมายในการต่อสู้

กู่ฉิงซานรู้สึกปลอดภัยขึ้นเล็กน้อย

“ห้ะ!” หลินพลันกล่าวขึ้น

“มีอะไร” กู่ฉิงซานถาม

“ฆ่าเร็วไปหน่อย ลืมถามเลยว่าเจ้านายของมันคือใคร” หลินตอบ

กู่ฉิงซานกล่าวว่า “ลอร่า เจ้ารู้จักคนคนนี้ บอกข้อมูลเกี่ยวกับเขาได้หรือเปล่า”

ลอร่าส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า “คนแข็งแกร่งแบบนั้นคือหนึ่งในไม่กี่คนในโลกเก้าร้อยล้านชั้น ข้าไม่รู้จริงๆ ว่าใครกันที่สามารถสั่งเขาได้”

หลินเสริมว่า “อีกอย่าง เขาบังเอิญอยากฆ่ากู่ฉิงซานก็เท่านั้น เป้าหมายที่แท้จริงคือการพรากตัวผู้ช่วยเหลือไป”

พวกเขามองผู้ชายพร้อมกัน

ผู้ชายยังอยู่ในอาการสาหัส ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะตื่นขึ้นมา

ลอร่าถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “ตอนแรกข้าไม่เชื่อว่าหมอนี่คือผู้ช่วยเหลือร่วมกันของกู่ฉิงซาน แต่อีกฝ่ายถึงกับกลายเป็นผู้ปกครองโลกเนบิวชากางเขนใต้ ดังนั้นข้าเริ่มจะเชื่อขึ้นมาบ้างแล้วล่ะ”

กู่ฉิงซานร่ายวิชาอย่างไม่ใส่ใจ

ผู้ชายลอยขึ้นก่อนตรงไปในห้องพักของเรือ จากนั้นถูกวางลงบนเตียง

กู่ฉิงซานกล่าวว่า “ตอนนี้ข้าไม่คาดหวังว่าจะช่วยเขาได้ หวังแค่เพียงว่าจะสามารถเก็บเกี่ยวพลังวิญญาณได้ก็พอ”

ตอนนี้ ยานอวกาศเริ่มช้าลง

“จะมีใครมาที่นี่อีกหรือ” หลินถาม

“เปล่า” ลอร่ามองฉากรอบข้างก่อนยิ้มออก “ที่จริง พวกเราเดินทางผ่านช่องทางนี้จนเข้าสู่พื้นที่เอกฐานแล้ว ตอนนี้กำลังจะถึงอาณาจักรของข้า”

ฉากรอบข้างเปลี่ยนไป

ต้นไม้โบราณขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านในวังวนความว่างเปล่า

ยานอวกาศคล้ายกับธุลีต่ำต้อยเมื่ออยู่ต่อหน้าต้นไม้โบราณนี้

ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงที่นี่!

............................