บทที่1

' ผมจะพูดอย่างไรดี ตอนนี้ความคิดของผมมันทั้งสับสนและดีใจไปหมด มันไม่ใช่ฝันเหรอทำไมผมยังไม่ตาย ทำไมผมถึงตัวเล็กลง แล้วก็... ' ผมคิดกับตัวเองพร้อมทั้งหันไปมองที่เตียงด้านข้างของผม ผมเห็นผู้ชายคนหนึ่งนอนอยู่ข้างๆผม

ผมคิดกับตัวเองอยู่สักพักว่าคนที่นอนอยู่ด้านข้างผมเป็นใคร แต่ก็ได้มีความทรงจำบ้างส่วนก็ไหลเข้ามาในหัวผม มันคือความทรงจำตั้งแต่ที่ผมได้เกิดใหม่จนถึงปัจจุบัน นั้นจึงทำให้ผมได้รู้ว่าในชีวิตนี้ผมไม่มีน้องสาวเหมือนกับชีวิตที่แล้วของผมแต่ก็จะมีความทรงจำใหม่ของพี่ชายฝาแฝดของผมเท่านั้นที่ได้เพิ่มขึ้นมาแต่ที่เหลือยังเหมือนเดิม

ผมจึงได้รู้ว่าคนที่นอนด้านข้างของผมคือพี่ชายฝาแฝดของผม และนั่นก็ทำให้ผมได้รู้ชื่อพี่ชายฝาแฝดของผม และได้รู้อีกว่าชื่อผมก็ได้เปลี่ยนไปด้วยเหมือนกัน พี่ชายฝาแฝดผมชื่อ พัชรภาคย์ พิทักษ์วงศ์ ชื่อเล่นว่า ภาค ตัวผมในชีวิตนี้เรียก ภาค ว่า เฮียภาค

ส่วนผมชื่อจริงผมเปลี่ยนไปเป็น ภาคพัชระ พิทักษ์วงศ์ ส่วนชื่อเล่นผมยังคงเหมือนเดิมคือ กาย ส่วนใหญ่เฮียภาคจะชอบเรียกผมว่า น้องกาย

' หรือว่าที่พรที่เราขอไปจะเป็นจริงแล้ว อย่างนี้มันก็โคตรสุดยอดไปเลยนี้หว่า งั้นที่นอนอยู่ด้านข้างก็พี่ชายฝาแฝดอ่ะดิ 'ผมคิดอยู่ในใจด้วยความรู้สึกที่มันอธิบายไม่ถูกมันทั้งมีความสุข มันทั้งอยากร้องให้และอื่นๆอีกมากมายผสมกันไปหมด

เรื่องมันเกิดในตอนวันเกิดปีที่ 29 ของผม ผมจำได้ว่าวันนั้น เพื่อนในกลุ่มที่มหาลัย จัดงานวันเกิดให้กับผมที่ผับแห่งหนึ่ง ที่ดังที่สุดในตัวจังหวัด วันนั้นผมน่าจะดื่มเหล้าไปไม่มาก เพราะไม่งั้นผมคงจำเรื่องราวที่เกิดไม่ได้

ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณเที่ยงคืน ที่พวกเพื่อนผมและผม กลับออกมาจากผับแห่งนั้น เนื่องจากในกลุ่มผมมีเพื่อนผู้หญิง 4 คน และเพื่องผู้ชายอีก2 คน พวกมันแต่และคนก็ต่างก็แต่งงานมีสามีหรือภริยากันหมดแล้วบ้างคนก็มีลูกด้วยแล้ว พวกผมจึงตัดสินใจว่าจะกลับกันตอนเที่ยงคืน และแยกย้ายกันไป

หลังจากที่พวกผมไปส่งเพื่อนผู้หญิงคนสุดท้ายไปให้กับสามีของเธอเสร็จแล้วนั้นผมและเพื่อนที่เป็นผู้ชายอีกสองคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านกันที่หน้าผับนั้นเลย

ก่อนกลับบ้านผมแวะเซเว่นซื้อขนมและข้าวกล่องเอาไว้เวฟกินพรุ่งนี้เพราะผมว่าขี้เกียดร้างจาน

" เวฟด้วยไหมคะ " พี่พนักงานงานผู้หญิงที่เป็นคนคิดเงินให้กับผมถามผม ผมส่ายหัวพร้องทั้งพูดตอบกับไป

" ไม่ครับ " ผมตอบกับไปพร้อมกับหยิบเอา กระเป๋าตังค์ขึ้นมา และรอพนักงานบอกจำนวนเงินเพื่อที่จะได้จ่ายเงินไว้ขึ้นเพราะมีพี่ผู้ชายต่อหลังผมคนหนึ่ง

" ทั้งหมด 245 บาทค่ะ รับมา 300 บาทนะคะ " พี่พนักงานงานพูดพร้อมทอนเงินให้ผมมา 55 บาทตอนที่ผม หันหน้าไปกำลังจะออกนั้น ก็มีผู้ชายสองคนใส่หมวกกันน็อคปิดบังใบหน้าพร้อมถืออาวุธปืนและมีดเดินเข้ามา

คนที่ถือปืนหันกระบอกปืนมาทางผม และเหนียวไกลกระสุนวิ่งเข้ามาที่หัวใจผม ในตอนที่ผมกำลังจะตายผมคิดในใจว่า

' นี้เรากำลังจะตายแล้วเหรอ เรายังไม่ได้ทำในสิ่งที่เราอยากทำเลย แต่งงานก็ยังไม่ได้แต่ง แฟนเราก็ยังไม่มี มีอีกตั้งหลายสิ่งหลายอย่างที่เรายังไม่ได้ทำเลย รู้งี้หน้าจะมีแฟนไปตั้งนานแล้ว รู้งี้... รู้งี้... รู้งี้... '

ในขณะที่เปลือกตาผมกำลังจะปิด และความร้อนได้เริ่มออกไปจากตัวผมมากขึ้นเรื่อยๆ และความเย็นเริ่มเข้ามาแทนที่ในตัวผม ผมก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบ้างอย่างดึงผมอย่างแรง จากด้านหลัง จากนั้นเปลือกตาผมก็ปิดสนิท และหัวใจผมก็หยุดเต้นไปพร้อมกัน

ผมลืมตาขึ้นมาอีกครั้งผมก็พบว่าผมอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ มันเป็นห้องสี่เหลี่ยมสีขาวดำสลับกันไป มีบัลลังก์ที่คล้ายกับที่ผู้พิพากษาใช้และมีคนสามคนนั่งอยู่

เอ่อจะเรียกว่าคนก็ไม่ได้เพราะว่าข้างหลังของทั้งสามนั้นมีปีกสีดำ และมีเขาสีดำอยู่บนหัว จากที่เห็นผมว่าหน้าจะเป็นยมทูตมากกว่า ผมเดินไปที่หน้าบัลลังก์ที่ยมทูตสามนั่งอยู่

" เจ้ามนุษย์ เจ้าชื่อว่าอะไร " ยมทูตที่นั่งอยู่ตรงกลางถามผมเมื่อผมเดินไปอยู่หน้าบัลลังก์ ซึ่งห่างออกมาประมาณสามเมตร

" ภาคย์ชรัฐ พิทักษ์วงศ์ ครับ " ผมตอบออกไปพร้อมทั้งกลมน่าลง ผมไม่รู้จะทำไงต่อไปจนกระทั่ง ยมทูตที่อยู่ทางขวามือพูดขึ้น

" เจ้ารู้ไหมทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี้ " เมื่อยมทูตที่อยู่ทางขวามือพูดจบผมก็มองไปยังยมทูตทั้งสาม และตอบออกไปพร้อมทั้งมองไปที่ทั้งสามอย่างกลัวๆอยู่อย่างนั้น

" เพราะผมตายแล้วใช่ไหมครับ " ผมตอบออกไปด้วยสีหน้าเศร้า เพราะผมยังไม่พร้อมที่จะยอมรับความจริง ทั้งเรื่องความฝันที่อยากจะไปเที่ยวรอบโลก ไหนจะยังไม่มีแฟนอีกแต่งงานก็ยังไม่ได้แต่งตายไปคงเสียชาติเกิดแน่นอน เพื่อนคนอื่นแต่งงานมีลูกมีเมียกันหมดแล้ว

" ถูกแต่นั้นก็ส่วนหนึ่ง ที่เจ้ามาที่นี้ได้ก็เพราะว่ามีเรื่องผิดพลาดบางประการที่เจ้าจะต้องรับรู้ไว้ " คราวนี้เป็นยมทูตที่นั่งอยู่ทางซ้ายเป็นคนพูดบ้าง

' ถูกส่วนหนึ่งและก็มีเรื่องผิดพลาดมันคืออะไรกัน ' ผมคิดในใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปและรอฟังต่อไปว่าเรื่องมันจะเป็นอย่างไรต่อ

" เรื่องมันก็ไม่มีอะไรมากแค่ ยมทูตฝึกหัดเอาดวงวิญญาณมาผิดก็เท่านั้น ความจริงคนที่ควรตายควรจะเป็นมนุษย์ที่ยื่นอยู่ข้างหลังเจ้า " ครั้งนี้เป็นยมทูตทางขวาเป็นคนพูดขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่แสดงความเห็นใจ

" ท่านจะบอกว่ายมทูตฝึกหัดเอาดวงวิญญาณมาผิดดวงงั้นเหรอครับ " โอ้พระเจ้ามำไมมันต้องเกิดเรื่องซวยๆ แบบนี้กับเราด้วยว่ะแล้วทีนี้จะเอาอย่างไรหล่ะเนี่ย ถ้าไม่ชดใช้ไม่ยอมนะบอกก่อนถึงเป็นยมทูตก็ยมทูตเหอะ

" ถ้าไม่ชดใช้แล้วเจ้าที่เป็นแค่วิญญาณมนุษย์จะทำอะไรพวกข้าได้ที่เป็นถึงยมทูตชั้นสูง " ตานี้เป็นยมทูตทางซ้ายพูดอีกครั้ง อ่านใจกันได้ด้วย ไม่มีความเป็นส่วนตัวเลย เกือบซวยดีนะที่ไม่ได้ด่าอะไรในใจ ไม่งั้นคงซวยแน่ๆ

" เข้าเรื่องกันเถอะ ที่ข้าให้เจ้ามาที่นี้ก็เพื่อที่เป็นจะชดใช้ให้กับเจ้า เพื่อเป็นการขอโทษที่เอาดวงวิญญาณมาผิด " ยมทูตตรงกลางพูดขึ้นและยมทูตทั้งหมดก็มองมาที่ผมพร้อมกัน

" แล้วพวกท่านจะชดใช้ให้ผมอย่างไรครับ "

" พวกข้าตัดสินใจแล้วว่าจะให้เจ้าขอพรอะไรก็ได้ 5 ข้อ แต่ไม่สามารถขอให้คนตายฟื้นคืนชีพได้ "

" จะขออะไรก็ได้เหรอครับ " ผมถามออกไปด้วยเสียงสั่นเครือ มันดีมากแค่โดนเอาวิญญาณออกมาผิดคนก็ได้ขอพร 5 ข้อมันไม่มีอะไรที่จะคุ้มกว่านี้อีกแล้ว

" ใช่จะขออะไรก็รีบขอซะก่อนที่พวกข้าจะเปลี่ยนใจไปไม่ให้เสียเหรอกนี้ " ยมทูตที่อยู่ทางซ้ายพูดพร้องทั้งเร่งให้ผมรีบขอพร

" เอาหล่ะเจ้าจะขออะไรก็รีบๆพูดมา " ยมทูตที่อยู่ตรงกลางพูดผมจึงทำการขอพรทันที

" พรข้อ 1 ผมขอให้ผมย้อนเวลากลับไปตอนวันเกิดปีที่16 ของผมได้ไหมครับ "

" ได้ตกลงไม่มีปัญหา " ยมทูตตรงกลางเป็นคนพูดออกมาก่อนที่ยมทูตทางซ้ายและขวาจะมองผมพร้องทั้งเร่งให้ผมขอพรที่เหลืออยู่ไว้ๆ

' สำเร็จที่นี่ก็พรข้อต่อไป ' ผมมีแผนแล้วว่าจะขออะไรกับพรอีก 4 ข้อ ที่เหลือ

" พรข้อที่ 2 ผมขอให้ผมมีฝาแฝดไข่ใบเดียวกัน แต่ตอนเกิดให้แฝดผมออกก่อนนะผมอยากเป็นน้อง " ก็คนมันอยากเป็นน้องนิ เคยเป็นพี่แล้วมันต้องมีความรับผิดชอบเยอะ

" ได้ตามที่เจ้าขอ " ยมทูตทางซ้ายพูดบ้าง

" พรข้อที่ 3 ผมขอให้ผมและฝาแฝดมีรูปร่างหน้าตาที่สมบูรณ์แบบ ทั้งยังไม่ป่วยเป็นโรคอะไรทั้งนั้นตลอดชีวิตใหม่นี้ ฉลาด ผิวขาว สูง 187 ซม. หุ่นนายแบบ เมื่ออายุ 18 ปี " ก็ทำไงได้คนมันไม่ได้เกิดมาหน้าตาดีนิ

" ได้ตามที่เจ้าขอ เจ้าจะมีรูปร่างหน้าตาตามที่เจ้าต้องการ และพวกเจ้าจะไม่มีวันป่วย พวกเจ้าจะค่อยๆเริ่งเปลี่ยนแปลงเมื่อตอนอายุ 16 ปี " ยมทูตฝั่งขวาพูดพร้อมทั้งรอยยิ้มที่เหมือนมองเห็นขยะ

" พรข้อที่ 4 ผมขอพลังของฝาแฝด ไม่ว่าจะเข้าเรียน ไปไหนหรือทำอะไรก็อยู่ด้วยกันตลอด ไม่แยกจากกัน " ที่นี่ฝาแฝดเป็นอะไรหรือว่าอยากบอกอะไรที่ไม่อยากให้คนอื่นรู้ก็จะได้คุยกันได้แบบที่คนอื่นไม่มีทางรู้แน่นอนไม่ว่าจะอยู่ห่างกันแค่ไหน

" ได้ตามที่เจ้าขอ " ยมทูตทางขวาพูดพร้อมทั้งมองผมอย่างจนใจ

" พรข้อที่ 5 ผมขอ ระบบ ระบบแบบในหนังสื่อนิยายที่ผมชอบอ่าน " นี่แหละคือสิ่งที่จำเป็นที่สุด ที่นี่ก็มีสูตรโกงกับเขาบ้าง

" ตกลง ข้าจะให้สุดยอดระบบสุ่มแห่วจักรวาลให้แก่เจ้า " ยมทูตตรงกลางทำหน้าครุ่นคิดนิดหนึ่งก่อนจะตอบตกลง

" ทีนี่ก็หมดเรื่องของเจ้าแล้วเช่นนั้นจงเดินเข้าไปยังประตูที่อยู่ด้านหลังเจ้าซะแล้วเจ้าจะได้ในสิ่งที่เจ้าขอ "