C H A P T E R 37

***

"Anong kalokohan ito! VERNNAN, palabasin mo ako! Damn'it. "

Sigaw niya mula sa pinto tila nais na niyang gibain iyon, kung hindi nga lang ginamitan ito ng Spell malamang kanina pa siya' nakawala.

"VERNNA! "

Napag palakad lakad siya mula sa sailid kung alam lang niya, na ganto gagawin sa kanya ng binata sana pala inunahan na niya ito.

Hindi siya ma kakatakas lalunat malakas ang ginamit na spell nito mula sa kanyang silid.

Kalaunan noon bumukas ang pinto iniluwa noon ang binatang may daladalang pagkain.

Mabilis niya itong Sinugod at pinag babayo gamit ang mga kamay niya ngunit hindi nito ininda ang pananakit niya bagkos.

"Hayop! Ka bakit mo bato ginagawa! "

"Kumain ka muna---"

Isang malakas na sampal ang  natamo nito mula sa kanya.

"Fuck." Pag mumura nito ng mahulog ang hawak nitong pinggan.

"Answer me! "

"Kumain ka muna ska na tayo mag usap kung hindi na mainit yan ulo mo babalik ako."

Mas lalo siyang na inis dahil sa  sinabi nito at muli siyang iniwan.

Damn!

Hindi niya alam kung saan siya nito dinala lalunat nakasarado ang buong silid ni hindi niya makita kung ano ang nasalabas.

Maging ang abilidad niya ay hindi gumagana.

Damn!

Kailagan niyang maka usap sina CLARK mula sa kanyang isip upang ma tuntun at ma iligtas siya ng mga ito.

Masama ang kutob niya sa ikinikilos ni VERNNAN.

Ipinikit niya ang kanyang mga mata ngunit kahit anong gawin niya ay hindi talaga gumagana yung abilidad niya' Fuck!

Muli siyang napa tayo nang bumukas ang pinto.

May dala na itong mga damit ska nito inilapag mula sa ibabaw ng kama.

"Maligo kana para makapag palit

kana rin---"

"Ano bang balak mo at talagang dinala mo pa ako rito."

Umupo ito sa upuan na naroon at matiim na naka titig sa kanya.

"Asawa kita natural lamang na ibalik at kunin kita mula sa kanya---"

"Pero mali itong ginagawa mo---"

"Fuck! Anong mali? Asawa kita walang masama kung bawiin kita mula sa kanya---"

"Hindi  kita Asawa."

Nagulat na lamang siya nang mabilis itong nakalapit sa gawi niya at ibinalya siya nito mula sa pader habang hawak siya nito sa mga panga.

Nanglilisik ang mga mata animoy nag pipigil rin ito dahil sa galit.

"Ilang buwan palamang tayong nag kakahiwalay ngunit tila nag babago na ang iyong na raramdaman. Dahil ba iyon sa

kanya? Pwes, Kalimutan mo na siya Dahil akin ka at Asawa kita---"

Isang malakas na sampal ang natamo nito mula sa kanya tila hindi naman nito na gustuhan ang kanyang ginawa.

"Asawa? Alam mong hindi kita asawa,"

Napa singhap na lamang siya ng bumagsak  siya sa malambot na kama habang naka daga at nag iigting ang mga panga nito dahil sa galit.

"Bakit? Binago na ba yang utak mo ng hayop! Na lalaking iyon kaya ganyan kana umasta, naging matapang kana MEGAMI. "

Galit nitong sabi habang naka titig sa mga mata niya pilit niyang itinutulak ito gamit ang kanyang lakas ay na pahiwalay ito mula sa kanya.

"Hindi ko alam kung bakit mo ito na

gagawa---"

"Na gagawa ko ang bagay na ito dahil sa pag mamahal ko para sayo! Damn'it! hindi mo ba iyon na kikita? Bakit nung bumalik ka sa kanya' tila pati pinagsamahan natin ay kinalimutan mo rin? Ganon mo ba siya kamahal talaga? Para kalimutan na lang ang lahat! "

Napa lunok siya dahil sa mga sinasabi nito minahal naman talaga niya ito pero nuong malaman niya ang ka totohanan at ng makita niya si RAFFAELO  tila parang nag laho na lamang iyon na parang bula.

O' sadyang mahala niya talaga noon paman si RAFFAELO?

"Pero hindi mo naman ako kailagan ilayo mula sa kanila---"

"No! You stay here! Hindi ka babalik pa sa kanila dito! Ka lang."

"M-Mahal---"

"Alam mo ang kailagan ko at ikaw yon."

Malungkot nitong sabi bago ito nag simulang lumabas at iwan siyang tulala.

Damn!

Na guguluhan siya maging ang isip at puso niya ay na guguluhan rin hindi niya alam kung ano ba ang dapat gawin para maka usap niya si VERNNAN hindi naman sila puwedeng mag patuloy sa gantong sitwasyon kung alam niyang may ma sasakta at may masasaktan talaga.

Pucha! Bakit kasi na uso pa yung pag-ibig na yan peste! Malas sa buhay!

©Rayven_26

_____________________________________________________________

A/n : Pag pasensyahan niyo na ang Update kong to utak ko kasi na guguluhan rin kaya type lang ako ng type diko alam kung tama ba yung mga pinag sasabi ko rito.