Chapter 4

Mark's Point of View

"Ako nga tapatin mo, Louis!" Bungad ko sa kanya, pag pasok sa kanya opisina. Natapon pa ang kanyang hawak na inumin dahil sa biglaan kong pag pasok sa loob.

"Wh-what do mean by that?" Nilapag niya ang de latang inumin sa kanyang lamesa at saka pinag-pagan ang kanyang suot na damit gamit ang tissue.

" Why did you tell anyone, but not on me?" Inis na wika ko  sinusundan siya ng tingin habang lumalakad siya patungo sa basurahan para itapon ang pinag-gamitan niyang tissue. Humarap siya sakin at inosente akong tiningnan.

"Deresyohin mo kasi ako, H'wag kang mag paliguy-ligoy, hindi kita maintindihan," wika niya at saka lumakad pabalik sa kanyang upuan. "Umupo ka nga muna." Tahimik ko siya tiningnan habang siya ay umuupon. Huminga ako ng malalim at saka umupo sa pinaka malapit na upuan sakin.

Pag-upo ko ay muli siya seryosong tiningnan. He just smile at saka ako tinanguan, senyales na dapat na akong mag salita.

"Bakit hindi mo sinabi sakin ang tungkol kay Meyumi," malumanay kong wika sa kanya. Tinaasan niya ako ng kilay at tila napaisip.

"Sinabi ko sayo ang tungkol sa kanya--"

"But not everything," Putol ko sa kanya. Ngumisi lang siya at huminga ng malalim. Sumandal siya sa kanya kinaiupuan at biglang naging seryoso ang kanya mga tingin.

"You know me Mark, ayokong nag lilihim sayo but utos 'yon ni Megumi, I can't disobey that." I stay silent for a minute and just look into his eyes.

I close my eyes and sign. She is the boss.

"Yeah, I know this is a family matter but I'm too worried for Meyumi, ilang taon din Louis." Ilang taon kong kinikim ang nararamdaman ko, because Meyumi is too young back then and now she's in the right age pero ganito naman ang nangyari.

" Look Mark, alam ko kung ano ang nararamdaman mo ngayon just please let Megumi handle this , siya ang nakakaalam kung pano ayusin 'to." I took another deep sign at mahigpit ang sinara ang aking kamao.

"This is my fault Louis," my voice crack. "I let my family do these."

"Stop thinking like that Mark." Pareho kaming nagulat at napatingin sa pintuan upang silayan ang babae pumasok sa silid.

"Megumi."

"Wala kang kinalaman sa nangyari, matagal ka ng wala sa puder nila," wika ni Megumi sabay tapik ng aking kanang balikat.

"But they think The Tachibana's kidnapped me and my mom that's why they start a war," I cried. Marahang umiling si Megumi at saka tumungo sa kinauupuan ni Louis, tumayo naman ito upang ibigay ang kanyang upuan sa kanya asawa at saka siya tumayo sa tabi nito.

"It's your Twin Brother, Markian Esteves." Tila ba namantig ang aking mga tenga nang marinig ko ang pangalan ng aking kapatid.

"What about him?" Nauutal kong tanong kay Megumi.

"He want the place that suppose to be yours." That's it? Iyon pa rin ba ang dahilan niya?

" Hindi ba't ayon din ang dahilan kung bakit kami umalis ni Mama, he want to be the Clan leader kaya nag paubaya ako, our mom was almost killed by him dahil lang sa pesteng dahilan na yan." Nag-sisimula ng bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa galit. Bumalik na naman ang galit na tinago ko 15 years ago.

"This time he want you dead," Megumi's voice echoed through my ears. " Your Dad already died but still hindi siya pwedeng pumalit na leader dahil nabubuhay pa ang tunay na taga-pagmana which is you Mark, the first born son of Ian Esteves the former leader of the clan." F*ck that tradition. I gave up already my title to have a peaceful life with my Mom. Akala ko makakaligtas na ko.

I stay silent and process everthing. Akala ko okay na ang lahat hindi pala.

Muli akong natigilan ng biglang tumunog ang aking telepono. I look at the caller it was my mom. I smiled and answer it.

"Mark-- umuwi ka muna please--teka --" Sa tono pa lang nang pananalita ni Mama ay alam ko ng may hindi magandang nangyayari.

"Ma? Hello?" Hindi na muling sumagot sakin ni Mama dahil may iba itong kausap na kasama niya. Lalo akong naalerto ng nag simulang mag makaawa si Mama na ibalik ang kanyang telepono.

"Mga Hay*p , sino kayo anong ginagawa niyo Mama ko?" Sigaw ko na tila ba na nasa harapan ko lang ang kausap ko.

"Hawak namin ang Mama mo, pumunta ka sa location na tetext namin sayo, sa susunod na lunes ng 12 ng hating gabi." Wika ng lalaking nasa kabilang linya at saka pinatay ang tawag.

"Hello? Huh! F*ck?" Sigaw ko sabay padabog na binuksan ang mensaheng tumating at binasa ito ng mabuti.

Issng abandonadong warehouse? Wow ang tipikal naman parang action movie lang.

Mapait akong ngumiti kahit hindi nila sabihin kung sino ang nasa likod ng pang haharass kay Mama ay alam kong si Markian ang may gawa nito dahil ang pinili niya location ay pag mamay -ari ng pamilya namin.

Stup*d B*tch

Hindi pa rin marunong mag -isip.

Huminga muli ako ng malalim upang ikalma ang aking sarili. Kailangan ko munang kumalma ngayon kilala ko si Markian, hindi siya gagawa ng kahir anong ikakasakit ni Mama dahil alam niyang hindi niya makukuha ang gusto niya sa ganung paraan.

Nilingon ko sila Megumi at Louis na kasalukuyang nag hihintay sa aking sasabihin.

"He made his another move, Hawak niya si Mama." Kalmado kung wika at tiningnan ang date sa cellphone ko. Susunod na Lunes, sinakto niya talaga sa kaarawan namin.

"So what do he want ?" Seryosong tanong ni Louis.

" My lovely twin brother already miss me, he too miss me kaya gusto niya akong makita sa mismong kaarawan namin," I sarcastically said and laugh bitterly.

"We're still one week to prepare a plan, hindi pa natin alam kung ano ang balak ng kakambal mo, but now the priority is to save you mother." I nod as I agreed to what Megumi said.

Ayokong sabihin to but this is the only way to make everthing okay. Ipaglalaban ko ma ang titulo ko bilang Clan Leader to give Meyumi and My Mom a peaceful life.