Chapter 1

Mark's Point of View

"Sa-saan mo ko dadalhin bata?" Tanong ko sa kapatid ni Megumi na bigla na lang akong hinila palayo sa kanila. Anong balak ng batang 'to sakin. This little girl is seem so different from her ate, she got a sweet and dreamyn aura. I find her cute and adorable. Hindi niya ako sinagot bagkos ay patuloy lang siya sa pag hila sa akin.

" You're Meyumi right?" She just nodded while still holding to my right hand at patuloy sa pag-lalakad. " Saan ba talaga tayo pupunta? May gusto ka bang puntahan? Halika bubuhatin kita." Wika ko at agad ko siyang hinila para buhati. She's kinda light dahil nga siya'y bata pa. Hindi naman siya umangal at humawak pa siya sa aking leeg. She pointed the conference room  na gusto niyang puntahan. Noong una ay nagtaka ako pero agad naman siyang sinunod.

Pinihit ko ang doornob ng pinto at pumasok sa kwarto. The conference room was kinda dark dahil sound proof ito. I'm about to open the lights when Meyumi stop me ang hold mg cheek. She was looking to my eyes like an adult confessing her love. My heart begin to best fast. Anong nangyayari sakin? I can't feel in love with a kid. Meyumi lean closer to me and kiss  me into my lips. Wh-what is this? Why it feels good? I'm kissing a kid, I'm kissing a goddamn kid but it feels so good.

After a minute of kissing, biglang nag pumiglas si Meyumi  para bumaba mula sa aking pag-kakabuhat. She run away and leave me there.

" Meyumi!" I shouted but i think she didn't hear me.

.

I wake up when the sunlight hit my face. Ugh.. Ang sakit ng ulo ko. I think drunk to much last night. Bakit ba kasi nag yaya si Louis ng inuman alam naman niyang may pasok kinabukasan. I stood up to my bed and remember my dream. I dreamed about her again. It's been 12 years but that memory was still fresh on my mind. It's not a dream cause Meyumi really kiss me when she was only 7  and I'm  18 years old. I don't know what she was thinking that time but I only know is she's still young and she don't know that she did that. Maybe right now Meyumi is already a young beautiful lady like her sister at nakalimutan na ang tungkol doon dahil matangal na nangyari. Kamusta na kaya siya? I haven't seen her since Megumi and Louis wedding.

Napalingon ako sa orasan ng mapansin kong mag aalas-7 na pala ng umaga. Sh*t malalate na ako kasalanan to ni Louis eh. I immediately took a quick shower at nag bihis. Naturingan pa naman akong huwarang guro ma-late ako ng pasok. Yes I'm already a teacher. 7 taon na din akong nagtuturo sa Academy na pag mamay-ari ng Mga Tachibana.

Agad na akong sumakay sa aking motorsiklo at mabilis na pinaandar ito. Firsy day of school ngayon tapos late akoo, makakatikim talaga na malutong na batok sakin si Louis kahit pa na mas mataas ang posisykn niya sakin sa academy. After we graduated senoir high ay siya ang pumalit kay Megumi sa pagiging Head Mastee ng Academy.  He so lucky dahil hindi na niya kaylangang maghanap ng trabaho.

Nakahinga ako ng maluwag ng makapag-park na ako sa loob ng academy. Malaki-laki na din ang pinagbago ng academy simula ng maging guro kami dito. A lot more  student want to enter academy pero may karamihang hindi pinapalad dahil sa taas ng standard nila dito. Good thing when we are still a student a scholar kami dito kaya naman nakapasok kami.

"Mark!" After I park my motor at napalingon ako sa lalaking nakauniporme ng tulad sakin ang palapit na nag lalakad.

" Macro!" Tawag ko sa kanya, he give me a fist bump at sumabay sakin sa paglalakad.

" Akala ko late na ako, tanghali na kasi akong nagising dahil sobrang sakit ng ulo ko." Macro said while scraching his head. I chuckle dahil pareho lang kami ng rason.

" Me too, bakit ba kasi nag painom si Louis ng ganun alam niyang may pasok tapos ngayon." Pareho kaming napatigil ng makita namin si Krim na mukhang lutang pa yata dahil naka tsinelas lamang ito pag pasok.

" Krim, okay ka lang ba?" Krim look on us na parang hindi kami kilala. As We thought, inakay namin ni Macro si Krim patungong infirmary para mapainom na din ng gamot sa pagiging lutang niya.

" JL!" Sigaw ko ng makarating kami sa infirmary. I saw him on his office na namimilipit sa sakit ng ulo.

" Please don't shout my head is fucking hurt. This is Louis fault." He said irritatedly. Inupo namin si Krim sa isa sa mga infirmary bed ang nag halukay ng gamot sa mga cabinet.

" Bakit naman naging kasalanan ko?" Napalingon kaming lahat ng biglang sumulpit mula kung saan si Louis na mukhang kagala-galang at nakalagay pa ang kanyang mga kamay sa kanyang likuran.

" Sino ba naman kasing nag sabing painomin mo kamo ng ganun kadami?" I said at muling nag hanap ng gamot. Lumapit naman siya sakin at nakihalongkat na din.

" Minsan lang naman yun, kaya nilubos ko na ang pagpapainom." He said while searching. Napailing na lang ako at nag hanap ng gamot.

" Bakit ka nga pala nandito? Hindi ba dapat nag aasikaso ka para sa entrance ceremony?" I ask and look at him na seryosong nag hahanap sa cabenit.

" Hihingi sana ako ng gamot sa sakit ng ulo kay JL, tapos naabutan ko kayo dito." He said at kinuha ang isang kahon ng gamot at ibinigay saming lahat.

The former delinquents is now complete. Napangiti ako dahil ilang taon na ang nakalipas pero kasing tatag pa din tulad ng dati ang aming pagkakaibigan. Like me, Macro and Krim is also a teacher her in academy. I'm a Mathematics teacher in second year senior high. Macro and Krim are  English teacher in First year. And JL is the heartrabbing Nurse dito sikat kasi siya sa mga babaeng estudyate na nag kukunwaring may sakit parang makita siya.

" Bilisan nyo dyan mag sisimula na yung entrance ceremony." Wika ni Louis at naunang umalis. Tumango kaming lahat at nag simulang tumungon sa Gym kung saan gaganapin ang entrance ceremony. Nahimasmasan na din si Krim at nakapagsapatos na din, buti na lang ay lagi kaming may pamalit na sapatos pag kailangan. Tumungi na kami sa aming upuan sa unahang bahagi malapit sa may stage ng gym. Everyone was looking on us at sekretong kinikilig dahil sa kapogian namin.

Isa-isa kaming pinakilala ni Louis sa mga bagong estudyante ng Academy. Mukhang mas marami ang nakapasok ngayong taon. After a few introduction sa mga matataas na opisyal ng academy ay tinawag na ang bagong Student Council President para magbigay ng maikling speech. I was stan to my place when I recognise her. She was the girl I been waiting for 12 years. As I thought she's now a beautiful young lady. She was stunning to her uniform. Nakatitig lamang ako sa kanya habang siya ay nagsasalita at napansin kong hindi man lang siya ngumingiti o makitaan ng kahit anong emosyon sa kanya mukha. She so different from Meyumi I know 12 years.

What Happened to her?