webnovel

To All The Bright Stars Above Us

"To live doesn't mean you're alive" Lumie hates her life. Until one day she decided to end it all. ngunit isang unknown call ang natanggap niya na nag pabago ng desisyon niyang noong na araw yun. Maiiligtas nga ba siya ng unknown caller? Will, she lived? What will happens when two rays of light meet?

Ceezzz · Teenager
Zu wenig Bewertungen
6 Chs

#1 Unknown Caller

Lumie's POV

"Should I do it today? will it work this time? "

Ito ang mga bagay na tinanong ko sa aking sarili sa Umaga paggising ko.

Ilang gabi na rin akong walang tulog.

Because my brain won't shut off thinking about this.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

I found myself standing sa tass ng 13 storey commercial building. Mula dito sa itaas ay makikita ang mga sasakyang nag mamadaling makarating sa kanikanilang parurunguhan rush hour ngayong oras. This place becomes my favorite spot. it's just so peaceful here while standing on the ledge of this building. and watching everything down there.

May nakikita akong mga taong nag lalakad tila may mga direksyon sa buhay mga groupo ng kabataan na masayang nag tatawanan.

Mga ibon na malayang lumilipad sa himpapatawid. Ipinikit ko ang aking mga mata at pinakiramdaman ang marahan na pag haplos ng hangin sa aking katawan. muling idinilat ko ang aking mata at huminga ng malamin.

"Maybe today is the day"

tumingala ako sa langit pinagmasdan saglit ang mga ulap.

"Fuvk you world" sigaw ko.

Bumaba naman ang tingin ko  sinipat ang maaring kong bagsakan nakikita ko ang

sementadong sahig sa baba katabi ang nag gagandahang mga bulaklak sa Hardin ng building na ito kitang kita rin ang pag lipat lipat ng pag dapo ng mga Paro Paro sa ibat ibang bulaklak.

"This might be the last time na makikita ko ang mga ito"

Napa ngiti na lang ako at muli kong inilibot ang aking paningin i am standing on a ledge about 3inch wide. masyadong malawak ang building na ito matatanaw dito ang kahabaan ng kalsada at mangilan ngilang kabahayan nakikita ko rin kung gaano kagarbo ang Hardin na maaring kong bagsakan ngayon palang ay humihingi na ako ng kapatawaran dahil mukang masisira ko ang kaayusan at katahimikan ng lugar na ito.

Bumitaw ako sa railing at humakbang pa unahan hanggang ang dulo ng aking sapotos ay wala ng sementong maapakan.

"This is it"

Sabi ko sa sarili ko. ipinikit kong muli ang aking mga mata at handa na para tapusin ang lahat ng sa araw na ito.

I was about to jump ngunit naramdaman ko ang pag vibrate ng phone ko sa aking bulsa Damm bakit ko ba kasi dinala pa tong phone ko I heavily sighed.

"Maybe I should answer this for the last time"

itong tao na to ang huli makakausap ko. kinuha ko ang phone ko sa bulsa ko tinignan ko ang screen Unknown Number ang naka lagay ilang segundo ko rin pinag iisipan kung sasagutin ko ba or hindi sa huli sinagot ko na rin

"Mom Help me please"

Sabi ng tao sa kabilang linya napag kamalan pa akong Nanay neto boses ng lalaki ang aking narinig

"Hello?"

Sagot ko narinig ko na parang hinihingal ang lalaki sa kabilang linya.

"Please Whoever you are please help me. Andito ako sa may Kanto ng Yokai Street near LingLin's Cafe"

Naririnig ko ang pag daing niya na para bang nasasaktan. sasagot na sana ako ng bigla kong narinig ang pag tootot Great! pinag kamalan na nga akong Nanay niya gagawin pa akong rescue.

Inilagay ko na ulit sa bulsa ko ang phone ako at ilang segundo rin nag isip kung pupunta ba or hindi well I guess today isn't the day. humakbang ako pabalik sa railing ng building at inakyat ito. ng makaakyat ako ay binuksan ko ang pinto dito sa rooftop papunta sa hagdan pababa.

How ironic I'm about to save someone's life, Kung kelan plinaplano kong tapusin ang sarili kong Buhay.