chapter 5

dahil nga doon ay nagulat at nabigla si bryan tila ang kanyang kalasingan ay nawala at napalitan ng sangkatutak ng pawis..at dahil sa kanyang mga nakita ay wala sya ibang naisip kung hindi tumakbo papalayo sa dalawang nilalang. " papano ka nyang nahawakan. pinuno" tanong ni mira. " hindi ko rin alam" wika ng lalaki bago habulin si bryan. " pinuno saan ka punputa" tanong ni mira. " susundan natin sya" wika ng. lalaki habang sinusundan nila si Bryan.

" kailangan natin mapatunayan na sya nga ang hinahanao natin papaano kung sya ay kalaban" wika ni mira habang nakasunod sa kanyang pinuno. "malakas ang kutob ko sa kanya..kailagan natin sya.. maabutan" wika ng pinuno ni mira. sa pag kakataong iyong ay walang tigil sa pagtakbo si bryan at pilit pinaniniwala ang kanyang sarili na lahat ng kanyang nakita ang dala lamang ng kanyang kalasingan.. at dahil narin sa taranta ay di nya na pansin ang rumaragasang sasakyan sa kanyang likuran na anu mang oras ay sasagasa sa kanya. " wahhhh!! " sigaw ni bryan. sa may di kalayuan ay agad iyon nakita ni mira at ng kanyang pinuno at mula sa kinatatayuan nila mira ay tila bumagal ang lahat.. dahil sa napakabilis na pagkilos ng pinuno ni mira.. mabilis ito tumakbo kung nasaan si bryan at kaagad na iniligtas. nang mga sandaling iyon ay naramdaman nalang ni bryan ang mainit at mahigpit na yakap sa kanyang ng lalaking iyong palayo sa runaragasang sasakyan..at mula nga doon ay na mangha sya sa subrang bilis ng lalaki.. ang pumikit na lamang sya at nananalangin na sana ay makaligtas sila.. kasabay noon ay sa di sinasadya ay nailapat ni bryan ang kanyang mga palad sa dibdib ng lalaki.. at mula doon ay nag liwanag ang dibdib ng lalaki na tila isang nakakasilaw na ilaw. " sya nga... sya nga ang hinirang ng mga adana" wika ni mira bago makaligtas sila bryan at tumalsik sa isang halaman.

kinaumagahan sa isang silid ay nagising na nga si bryan. nagising sya sa isang silid na tila di nya pa nakikita kailanman " asan ako...tanong nya sa sarili habang naalala ang nangyari kagabi. " hindi yon totoo oo tama panaginip lang iyon .. haii hindi na nga ako magpapasubra sa alak." wika nya sa sarili bago lumabas si mira na kasing laki nya na." pinuno gising na sya.wika ni mira bago sya nakita ni bryan "ah.. ah.. ikaw... oo ikaw nga.. ikaw ung maliit na alitaptap na nagsasalita na nakita ko kagabi.. pero bakit ang laki mo na ngayon" pag tataka ni bryan. " alitaptap.. anung uri iyon ng nilalang para sa kaalaman mo isa ako gabay" sagot ni mira. " gabay!!! hai nako wala nakong pake ano kapa kailangan ko nang umuwe" wika ni bryan bago nakita ang pinuno ni mira na nakatayo sa kanyang harapan. "naririto karin.. teka teka lang naguguluhan nako eh sino ba kayo.. anu bang kailangan nyo saakin..dudukutin nyo ba ako..para sabihin ko sa iyon wala akong panahon sa inyo..at walang akong pera para ipambayad sa iyon kaya mabuti pa na.." wika ni bryan na nahinto. " tumigil ka muna. wiak ng lalaki na nag pahinto kay bryan. " makinig ka muna marahil ay hindi monpa maiintindihan" wika ng lalaki. " tama!!! tama ka... hindi nyo ko maiintindihan.. ai ako na yata ang pinakamalas na tao sa mundo.. nanakawan ako ng pinata.. tapos muntikan pa akong masagasaan ng sasakyan mabuti na lamang ay nailigtas ako ng isang ta...o.." wika ni bryan ng biglang napatingin sa lalaki at naalala nya na ang lalaking iyon pala ang nag ligtas sa kanya.