chapter 2

sa isang malamig na bansa sa may katimugan ay magsisimula ang lahat.

isang binatang lalaki na nagngangalang bryan ang mukang nakalimuto na gumising ng maaga para sa unang anibersaryo ng kapeteryang kanyang pinagtatrabahuhan..mula sa pag tunog ng kanyang orasan ay laking gulat nya ng kanyang makita na sya ay maari nang mahuli sa takdang oras na ibinigay sa kanya ng kanyang amo." nako naman nakalimutan ko pa" wika ni bryan na agad na nag madali at kumilos upang makaalis na agad. matapos lamang ang halos ang kalahating oras ay agad na nga umalis ng bahay si bryan at dali daling pumunta sa kapeterya. " bryan bakit ngayon ka lang alam mo naman!. " naputol wika ng kanyang amo " oo alam ko.. nalimutan ko lang..kasalanan to ng alarm clock ko..kikilos na ko.. oo... tama..pupunta na ko sa kusina. at wala kanang oras para pagalitan pa ako...sige na sir maiwan na kita." tarantang sagot ni bryan. " pati ba yang gusot mong pantalon kasalanan din ng alarm clock mo... hmm ikaw na bata ka talaga" wika ng kanyang amo na di sir kon.

isang oras pa lamang ang lumipas tulad ng inaasahan nila bryan at ng kanyang mga kasama ay dumagsa nga ng dumagsa ang mga tao roon.

mula sa mga taong papasok palang ng kanilang

kapetrya ay kita muna omula sa loob ang mga tao tila kumpol ng mga isda sa mababaw na tubig dahil napakadami talaga nila.. kaliwat kana ang nag aantay ng kanilang inorder at kaliwat kanan din ang umo order sa kanila..

" tignan mo mr. inocentes kung pumasok ka lamang sana ng maaga ay mas marami na san tayong nagawa" ani sir kon kay bryan. " ai tigilan hindi ito ang oras para manermon kayo...hindi na nga kami mag ka da ugaga dito...dahil sa dami ng tao.." sagot ni bryan. " everybody double time!!! " pasigaw ng wika ni sir kon.

sa di kalayuan sa mataas na parte ng isang gusali kung saan nakikita ang kapeterya habang dinadagsa itonng maraming tao.. ay walang nakakapansin sa dalawang nilalang na nanunuod lamang sa lahat ng nangyayari.

" nakakasigurado kaba.. na isa sa mga taong naririyan ang hinahanap natin" wika ng isang nilalang. " hindi pero paano kung naririyan nga sya.. sayang naman ang pag kakataon" wika ng p ng isa. bago nila tuluyang puntahan ang naturang kapeterya. ilang oras ang lumipas at unti unti narin nawala ang mga tao sa kapeterya. " sir kon bakit kaya di pumapasok ung isang lalaki na nasa labas ayon sya oh...sa palagay ko may tatlong oras na syang nakatayo doon sa labas" wika ni bryan bago ituro ang lalaki sa labas na agad namang nilingon ni sir kon. " wala naman ha..ai.. sa palagay ko pagod at gutom kana. sige na bibigyan na kita ng pag kakataon kumain.. kainin mo lahat ng gusto dito" wika ni sir kon. " lahat.. totoo ba ang narinig ko lahat" wika ni bryan. " oo lahat... lahat ng nasa kusina" sagot ni sir kon. " ah... sabi ko na nga e..sir naman kailan mo ba kami papakainin ng galing dun sa ref. nabubulok nalang ung mga pagkain don eh" sagot ni bryan. " kung ako sayo kakain na ko.. nga pala isang oras lang pagkatapos mo pakainin mo naman ung mga kasama mo maliwanag"wika ni sir kon bago umalis. " ai nakakainis talaga sya" wika ni bryan bago muling lingunin ang lalaki sa labas ngunit sa pag kakataong iyon ay wala na ang lalaki.