Chapter 3

Kiari Gray

After Mom's funeral we got back to our home-the home filled with happiness and memories. Now the thing we called home was just a once-upon-a time-a dream. And now we need to face reality without the persons we love, and the persons who loves us. We decide to start over, to start a life independently. Masisikap kaming makatapos sa pag aaral, makakain ng tatlong beses sa isang araw at maprovide ang aming pangangailangan.

Tanaw namin ang aming bahay naglalakad palapit sa minsan namin tinawag na paraiso. Nangayo'y parang nababalot ng kalungkotan at mga bagay na mahirap paniwalaan.

Pagdating namin sa bahay lumapit si Kairo sa bintana kung saan tanaw ang sun set at ang harden. Malapit sa shelves ng mga litrato. Nakating lang sya sa bintana halata sa mukha niyanģ may malalim syang iniisip. Nagtimpla ako ng gatas para sa kanya hindi naman sya pwede sa kape. lumapit ako sa kanya at inabot ang gatas. Ngayon pareho na kaming naka tingin sa labas nga bintana. I could feel kairo's deep breath. I wanna talk to him but I also wanna give him peace. A chance to set his mind at peace and free.

"I will continue my study kiari. I want to be lawyer. I want justice for dad." I looked at him but he still looking at the window. I get closer to him and tapped his shoulder he turned around and hugged me. "We can make it happen kairo, We can be what we want to be. We just have to strive hard for it. Just don't give up and everything will fall into right place." I said a comforting words to him hoping that somehow it could help.

The next morning Kairo leave the house early he left a note on the top of the table. Saying he still have assignment to do. I look at the fridge to some ingredients so I could cook breakfast. But only cabage and water are there. I go to school without eating breakfast.

After school I'll buy groceries.

We still have money, the money we save that supposed to be for Mom's operation but it's too late.

Now I'm going to use that money to survive in this cruel world. At the end Survival is a Victory.

After groceries I went home and cooked meal for our dinner. Kairo isn't home yet maybe he's doing his assignment and projects.

The timing was right I already finish cooking and arranged the table when kairo got home.

"Honestly bro, you're good at cooking you should take cookery and make your own resturant someday!" He said while eating the fried meat.

"Tss!" Tinignan ko sya ng masama alam ko namang niloloko lang ako nito e.

"Really bro believe it taste good."

"No food doesn't taste good to a hungry Man bro, so please just eat your meal and shut up." I said with sarcastic tone. Madalas kaming mag lokohan ni kairo.

One week narin ng kumain kami ni kairo ng magkasama. Hindi ko na sya madalas nakakasabay sa dinner kasi gabe na sya umuuwi at umagang umaalis. Ako naman nag shift ako sa sa afternoon class para makapag trabaho ako sa umaga at 7 pm sa gabe. Ayoko namang mag trabaho si Kairo kasi bawal sa kanya ang mabibigat na bagay.

◇◇◇◇

Nakatulog na ako wala pa si Kairo sinubukan kung e call at e text sya. But he's not answering the calls nor the text. Hindi ako mapalagay, sa'n naba kasi sya?! nako talaga si kairo hindi man lang na paalam. Lumabas ako para hanapin sya pumunta ako sa school kahit gabe na pero wala sya do'n, sa bahay ng kaklase niya na si travis sabi naman sa'kin hindi sya do'n pumunta. Pawis na pawis na ako at hinihingal kaka takbo aasan kana ba? Kairo bakit ka nagsinungaling? Umuwi na ako sa bahay at na abotan ko si Kairo na kumakain.

"Hey bro where have you been?" he asked me. He look exhausted and groogy.

"I should be the one asking that kairo." he knows when I'm serious when I call him on his real name instead of Bro. He gave me a perplexing looks.

"I told you we're doing our research." He said.

"Where?" Nilagay ko ang kamay ko sa baywang at tinaasan sya ng kilay. "Tarvis told me hindi ka pumunta sa kanila." I could tell he was shocked to know na alam ko but he's too good at lying he change his expression immediately.

"Hindi kami gumawa sa kanila travis bro chillax" lumapit sya sa'kin at tinap ang shoulder ko." Do'n kami gumawa sa kanila Maris" Maris?! bakit hindi niya sinabi? ngayon ko lang narinig ang name na yan. "Trust me bro. I won't lie to you I know you only care for me but could you please trust me?" He asked witn pleading eyes. He's right I should trust him.

"Okay" I said. "Finish your dinner and don't forget to drink your medicine. okay?"

"Okay." sabi niya at tumago sya.

Nagdududa parin ako sa mga sinabi ni kairo. Kung guwa lang sila bg project bakit parang pagod na pagod sya?

Maaga akong na gising para sundan si Kairo. Nagtago lang ako sa eskinita para hindi niya ako makita. Nakita kung dumiretso

naman sya sa school. Nagulat nalang ako ng nagring ang phone ko. Unknow number? sino 'to?

"Hello?"

"Hello, Kiari?" Parang matanda na ang tumatawag. Matangdang lalaki.

"who's this?" I asked the old man on the other line.

"Si Uncle trip mo. Nandito ako ngayon sa bahay mo ijho." Umuwi na ako sa bahay para makita si Uncle. Bakit naman sya dumalaw? haysst.

When I got home, I saw him on the couch smoking.

"Uncle? bakit po kayo napadalaw dito?" Pinatay niya ang kanya sigarilyo at humarap sa'kin.

"Kiari I'm sorry sa bigla-an kung pagpunta may kailangan kang malaman." Kanina naka tingin sya sa'kin ngayon nasa sahig na.

"Ang bahay na 'to kairo hindi patapos mabayaran ng magulang mo. Matagal narin silang hindi nakapagbayad. Kaya maari itong kuning property ng bangko. At mawawala ang bahay na 'to sa inyo." Ano? mawawala? saan na kami titira ni kairo hindi pwede 'to. Ahh bakit ba kasi ang hirap mabuhay sa mundong 'to?! ang lupit ng tadhana sa aming makakapatid. Napahilamos nalang ako sa mukha ko.

"Pa'no po namin makukuha ang bahay na 'to? Hindi pwedeng mawala ang bahay na'to magiging homeless kami!" hindi ko na mapigilang maiinis.

"Nalaman rin nakin Marco na ginawang kollateral ang bahay na 'to ng papa mo noon. Kaya wala kana ring magagawa dahil sisigilin kayo ng bangko ng malaking halaga at kung hindi kayo makakabayad sa kanila kukunin nila ang bahay." Sabi niya. Saan na kami titira ni kairo? Hindi pwede 'to!

"Uncle baka pwede nyo po kaming tulungan wala na po kaming mapupuntahan ni kairo. May sakit pa po yung kapatid ko. Please po" Mahirap man gawin pero ginawa ko paring magmaka awa sa kanya wala na akong may na isip naparaan bukod sa gawin 'to. Lumuhod ako sa harap niya.

"ijho susubukan kung hanapan kayo ng malilipatan na mura. Pangako." sabi niya tapos tinap niya ang ulo ko. At inalayan patayo.

"Sige ijho una na ako hinihintay pa ako ni Misis ko. Pasensya kana ijho minsan na ngalang ako dumalaw dito ganitong balita pa ang dala ko." At kumabas na sya sa pinto naiwan ako sa couch hindi ko maiwasan maiyak maaga akong namulat sa ganitong sitwasyon ilang buwan na ng namatay si Mom and Dad.

Tinignan ko ang oras sa cellphone ko maya maya uwian na nila kairo kaya pumunta na ako sa labas ng school at nagmanman sa kanya. Nakita ko syang palabas ng school nakahood sya. Sinundan ko sya lumiko sya sa isang eskinita. Papuntang wet market ano kayang gagawin niya dito? Baka gusto niyang magluto mamaya? Iniobserbahan ko lang sya. Nakita kung hinubad niya ang damit niya at may kinuha syang damit sa bag niya.

Nagpalit sya ng lumang damit at nagsimulang mag buhat ng Box ng yello na ginawa ko dati. Nagtratrabaho pala sya kaya pala pagod na pagod sya. Hindi pwede 'to okay naman ang ginagawa niya pero makakasama sa kanya yan. Nilapitan ko siya para patigilin sa ginagawa niya.

tumayo ako sa gilid niya hindi pa niya ako nakikita dahil nakayuko siya. At inaayos ang palagay ng yello sa box.

" Mag o-order kayo ng yello Sìr? " Tanong niya sa'kin at inagat ang ulo niya. Nagulat siya ng makita ako. Hinila ko sya papunta sa likod ng wet market kung saan kaunti lang ang tao ro'n.

"Anong ginagawa mo dito kiari?" Hinihingal niyang tanong. Galit ako sa kanya pero huminahon ako hindi naman maganda kung bigla ko nalang syang pagalitan samantalang gusto niya lang tumulong.

"What do you think your doing Kairo?!"

"Kiari I was just helping!" Halata sa mukha niyang galit sya.

"Helping? kairo alam mong makakasama sa 'yo 'to."

"Masama na pala ang tumulung Kiari ha?" ahh bakit ba hindi niya maintindihan nakalimutan niya na ba?! na hindi na sya malakas?

"Dahil ba may sakit ako? dahil ba mahina ako?!" Naluluha na siya sa galit niya.

"Kairo makinig ka I'm just protecting you okay?!" Hinawakan ko ang balikat niya.

"No need to protect me kiari. I can handle myself, I don't wanna feel useless at pabigat sa'yo." Nakatingin lang siya sa malayo hindi niya ako tinignan.

"Hindi ka pabigat Kairo. Kapatid kita kaya kailangan kitang alagaan dahil 'yun ang pangako ko kay Mommy."

"Kapid rin kita kiari kailangan rin kitang alagan sana alam mo na nahihiya na rin ako sa'yo."

"Hindi mo ako kailangan alagaan kairo alam mong mahina ang puso mo. Kaya please lang kairo makinig ka sa'kin."

"Ikaw ang makinig sakin Kiari dahil mahina ako maging sunod sunodran nalang ako sa 'yo kailangan ko ring mag desisyon para sa sarili ko." Bakit ma hindi niya maintindihan!

"Kairo please naman oh maki-" hindi ko napa tapos ang sasabihin ko dahil bigla niya nalang akong sinigawan.

"Stop it kiari! You made me feel useless which I am not. Yes! I'm weak but I still can handle things and do things on my own kiari. I asked for your trust kiari, Why it's so hard for you to give it to me?" He said with pleading eyes and his tears started to fall. Then he walked away. I just look at him from behind until he lost in my sight. But he stop at bigla nalang syang natumba.

"Kairooooooo!!!!" Sigaw ko at mabilis na tumakbo papunta sa kanya. Pinilit kong gising sya pero wala nawalan sya ng malay.

"Kairo please gumising ka ikaw nalang ang pamilya ko hindi mo ko pwedeng iwan Kairo naman oh! nagmamakaawa ako sa'yo please." Nagsimula ng pumatak ang mga luha ko.

"Tulong tulongan niyo ko please!!! tulong!!"