CHAPTER 53

ALEJANDRO'S POV

Nakatingin lang ako sa labas ng bintana habang umiinom ng alak. My children. What happened? M-my son. My two princesses. My queen. What happened? Why did you all left me? Alone. Sobrang sakit. Sa simula pa lang na nawala ang unang asawa ko.

"Alejandro, hindi magugustuhan ng mga anak mo kapag malaman nilang alak lang ang laman ng tiyan mo" I turned to face tawy and put my hand on my pocket.

"What happened to them tawy? Why did they left me alone?" she took another step so I face the window again. I am getting weak, mentally, each day I woke up knowing that my family is not with me.

"Naniniwala akong babalik din ang mga anak mo ng maayos dito alejandro"

"My son's funeral is almost reaching. I only have 5% chance to find my daughter zaira and my princess amir, fragile and weak, but they still kidnapped her" I drank all the remaining alcohol and sat at my office chair "But somehow behind this tragedy. I felt someone is behind. Ethan was right--maybe--maybe this is also a help for my amir and zaira--Malayo muna sa akin--hindi ko na alam"

*sigh* I look at the door and saw nathalie. Watching.

"P-papá" pilit akong ngumiti sa kanya para buhayin ang loob niya.

"Come here" she slowly walk towards me so tawy gave her a way. I stood up and hug her. Mahigpit "Promise me you won't leave your sisters when they are with you---again"

"P-papá, sorry wala akong maitulong sayo ngayon *hik*" she started to cry so I look at her and wipe her tears.

"Standing here infront of me is a big help my daughter" niyakap ko siya at tumingin kay tawy. I knew her since we are young and I know that her children got her attitude that I liked the most and trusted the most.

*bangbangbang*

"Get down!" yumuko kaming lahat dahil sa sunod sunod na putok na pumasok sa opisina ko. Hinila ko si tawy at nathalie palabas ng silid-- "Ahhh!!"

"Sir alejandro!/papá!" bumagsak ang katawan ko sa sahig kaya hinawakan ko ng mabuti ang kamay ni nathalie.

"P-papà!!!!! Tumawag po kayo ng tulong!! Papá!!! Tulong!!!"

BEA'S POV

Dahan dahan akong lumuhod sa harap ni tito alejandro nang magising siya.

"Hija?" inabot ko ang kamay niya at yumuko. H-hindi ko kayang itago to sa kanya!!

"T-tito patawarin niyo po kami"

"Hija bakit?" alam kong nanghihina pa siya pero hinding hindi na ako mapakali. Alam ko ding maaaring maapektuhan ang magandang pakikitungo niya kay mama.

"T-tito s-sorry po!!! N-nasa a-amin po s-si amira" yumuko pa ako at dumapa sa sahig.

"Hija tumayo ka dyan"

"P-po?" napaayos ako ng upo at nagtatakang tumingin sa kanya.

"I know this is a bit risky especially to amira but I am fully trusting your brother"

"P-po?" tumayo na ako at tumingin lang sa kanya habang pinupunasan ang mukha.

"Sinabihan na ako ng kuya mo unang araw pa lang dati at binalaan niya din ako sa mga panganib. I didn't know why he confessed that he kidnapped my daughter but after what happened I didn't say any word and let him go"

"T-tito bakit po?" tinignan niya lang ako kaya hindi ko alam anong sasabihin ko. W-wala din ba siyang sasabihin sa akin???

"Please tell my daughters that I love them. All of them, umalis muna kayo hanggat hindi naaayos ang pamilya ko" kumunot ang noo ko. Mabilis akong lumingon sa pinto nang makarinig ng parang may tumatakbo.

"Alejandro!" nakarating na si madam elisa at si mama kaya bago pa makapasok si mama ay hinila ko siya palabas ng kwarto at dinala sa lugar na tahimik.

"Anak" hinarap ko si mama sa akin at tinignan siya ng mabuti.

"Ma ito na ang sign na dapat na kayong umalis sa trabaho"

"Anak, alam mo namang mahirap sa aking umalis lalo na't may malaki silang pinoproblema ngayon"

"Ma makinig ka. Ayaw namin ni kuya pati ikaw madamay dito ma, tama yung sinabi ni tito ma na dapat muna tayong lumayo hanggat hindi pa naaayos ang gusot sa pamilya nila"

"Anak sana maintindihan mo" napadabog na ako sa harap niya, sasabihin ko baaa?!!

"M-ma---- n-nasa--- m-ma" tinignan niya lang ako kaya mas lalo pa akong natetense "M-ma--"

"ALEJANDRO!! ALEJANDRO!! TULOONG!!"  agad kaming tumakbo dahil sa sigaw ni madam elisa at nagulat na lang sa biglaang pagputok!

*bang*

*GASP* nanlaki ang mga mata ko nang pagpasok ko sa kwarto ay bumungad si tito na--may hawak na baril--duguan--sabog n-na ul--

"Diyos ko!" lumapit si mama doon. T-tumalikod ako habang napatakip sa bibig.

"A-ALEJAANDROOO!!!" umupo ako sa sahig at tinakpan ang tenga. D-diyos ko po! A-anong nangyari?!! T-tito?!!!

Isa isa nang tumatakbo ang mga nurse at pulis sa loob ng kwarto kaya tumayo ako at mabilis na naglakad palayo. P-paalam na ba yung kanina?! T-tito?!!

"BUHAYIN NIYO SIYAAAA!!! ALEJANDROOOO!!!"

AMIRA'S POV

Nakaupo lang ako dito sa sulok habang pinapakiramdaman at pinapakinggan ang paligid. 

Children playing outside. Shout. Tv is on. Vehicles. Noise everywhere. Hindi na ako gumalaw dito sa pwesto ko simula kagabi kaya sobrang sakit na ng buong katawan ko. Tinitiis ko lang dahil natatakot pa rin ako.

"Ahh" umayos ako ng pagkakaupo at tinago ng konti ang mukha sa pader.

Nararamdaman ko kasing may matang nakatingin sa akin. Hindi ko lang matukoy kung saan at sino basta may presensya akong nararamdaman kanina pa. Hindi lang ako sure kasi takot din ako sa multo--h-hindi multo yan! Naka on yung tv kaya may tao pa bukod sa akin dito sa bahay! M-meron!

"What happened to smiths? Yan ang tanong ng nitizen sa sunod sunod na balitang lumalabas galing sa kanilang pamilya" yumuko ako at kumunot ang noo nang marinig ang balita galing sa tv.

"Balita pong dumalo ang mayamang negosyante sa lamay ng nagiisang unicohijo ng smith na si Ethan Smith. Marami po ang nanghihinayang sa nangyari" kinagat ko ang labi at madiing pumikit para hindi na naman ako maiyak. How I wish I can attend your funeral kuya!! I'm sorry I think I can't make my promise!!!

"Kasunod po sa balitang smith!" napatigil ulit ako dahil inakala kong yun na yun. M-meron pa?

"Breaking news! Negosyanteng si Mr.Alejandro smith ay idineklara pong patay matapos magsuicide diumano sa loob--" hindi pa natapos ang sinasabi ng reporter pero sumikip na agad ang dibdib ko. Humiga ako at pumulupot sa sakit.

"PAPÁÁÁÁ!! HINDIII!! PAPÁ DON'T LEAVE ME!!!!"

"Sh*t"

"--matapos isugod sa hospital dahil sa hindi pa natutukoy na salarin sa pagpapaulan ng mga bala sa loob mismo ng bahay nila! Hinala ng mga pulis ay nagpakamatay diumano ang negosyante dahil sa sunod sunod na trahedyang nangyari sa pamilya niya! Marami po ang dumamay sa naiwan niyang asawa at anak--" may tumakbo palapit tsaka tinanggal ang tali sa mga kamay ko pero hindi yung duck tape. Umayos ako ng higa kaya inangat niya ang braso ko at may tinusok doon.

"B-Bestfriend????" napatigil ako sa pagiyak nang marinig ang boses ni bea.

"B-bea??!" mabilis akong yumakap sa kanya nang makalapit pa siya.

"K-kinuha nila ako amira!! Anong nangyari?!!!" nagtago ako sa balikat niya at doon pa umiyak. Ang sama nila!! Pati si bestfriend dinamay nila!!!

"S-si p-papá p-patay na!! Papá!!!--I wanna die!! What happened?!!" hinagod niya agad ang likod ko pero napapadabog lang ako.

"S-shhhh" napahigpit ang yakap ko dahil habang tumatagal pasakit din ang dibdib ko. T-this i-is r-right!!! J-j-just take me!!! TAKE ME! TAKE ME INSTEAD!! ANO BANG MALING NAGAWA KO?NAMIN?!! BAKIT SA AMIN NANGYAYARI TO?!!! "W-wag kang m-maglaro amira! H-hindi h-hindi k-ka g-ganito!!!"

"P-pap--" dahan dahan na akong napapikit kaya inihiga niya ako.