Chapter 1 : เก็บรัก

เวลากลางดึกบนถนนที่รถยังคงติดหนาแน่น สายฝนที่ตกลงมาอย่างหนัก ยิ่งทำให้รถเคลื่อนที่ได้ช้าลดลงไปอีก เสียงสายฝนยังคงอื้ออึงสลับเสียงฟ้าร้องเป็นระยะๆ ภาพถนนหกเลนใหญ่ที่เป็นเส้นหลักในย่านธุรกิจกลางเมืองหลวงทอดยาวเป็นเส้นตรงหลายกิโลเมตร บนถนนมีเพียงรถยนต์ ไม่มีรถมอเตอร์ไซด์ ไม่มีคนเดินใดๆทั้งสองข้างทาง เพราะสายฝนที่ตกกระหน่ำลงมาอย่างต่อเนื่องมาได้นานนับชั่วโมงแล้ว ไฟเบรคสีแดงท้ายรถทอดยาวไปไกลหลายกิโลเมตร เมื่อมองจากมุมสูงของตึกคอนโดหรูที่อยู่ปลายถนนเส้นนั้น

ภายในรถยนต์สีดำคันหนึ่งที่จอดติดอยู่กลางสายฝน มือหญิงสาวเอื้อมไปกดเปิดวิทยุ และค่อยๆหมุนปุ่ม Volume เสียงให้ดังขึ้นช้าๆ

.

.

.

## Music Start (เพลงเก็บรัก)

. . . . " รู้ดี ว่าชั้นไม่ควรที่จะรักเธออีกต่อไป

เข้าใจ ความรักของเรามันได้จบลง " . . . .

.

.

.

ภาพตัดมา ณ สะพานข้ามแม่น้ำย่านชานเมืองที่แทบไม่มีรถผ่านในเวลากลางดึกเช่นนี้ ฝนที่ตกหนักแผ่บริเวณกว้างมาถึงชานเมืองย่านนี้ด้วยเช่นกัน กระแสน้ำที่เชี่ยวกราดในแม่น้ำที่ปกติก็มีอยู่แล้วยิ่งทวีความรุนแรงมากเพิ่มขึ้นไปอีกในช่วงเวลานี้ รถยนต์ซีดานหรูจอดเปิดไฟหน้าทิ้งไว้ชิดขอบกลางสะพาน ซึ่งมีเสาไฟส่องสว่างสองข้างเป็นช่วงห่างๆ บางต้นก็กระพริบติดๆดับๆ ร่างคนเป็นเงาสีดำที่ยืนบนขอบสะพาน ไม่ห่างไปจากตัวรถมากนักเมื่อมองจากระยะไกล

เด็กสาววัยรุ่นตื่นขึ้นมากลางดึกเพื่อจะเดินไปปิดหน้าต่างที่ฝนสาดเข้ามา เธอมองออกไปด้านนอกหน้าต่างจากห้องนอนของเธอ ซึ่งสามารถมองเห็นสะพานได้พอดีถึงแม้จะอยู่ห่างออกไปหลายร้อยเมตร เธอมองเห็นเงาร่างคนบนขอบสะพานถึงแม้จะไม่ชัดเจนนักจากระยะทางที่ไกลพอสมควร และสายฝนที่ตกหนักทำให้ทัศนวิสัยมองเห็นได้ยากยิ่งขึ้นไปอีก แต่เพียงเธอกระพริบตาร่างเงาดำนั้นก็หายไป

. . .

บนชั้น 38 ซึ่งเป็นชั้นเกือบบนสุดของคอนโดแห่งนี้ มองตึกจากภายนอกหลายห้องยังคงเปิดไฟ และเมื่อมองทะลุหน้าต่างเข้าไปภายใน ห้องชุดซึ่งอยู่ริมสุดบนชั้น 38 ของคอนโดหรูพื้นที่กว่า 60-70 ตรม ที่นี่คือห้อง 3801 ซึ่งมูลค่าห้องนี้คงไม่ต่ำกว่า 10 ล้าน แต่ถ้าดูจากเฟอร์นิเจอร์ต่างๆที่อยู่ในห้องแล้ว คงต้องบวกเข้าไปอีกอย่างน้อยๆ ไม่ต่ำกว่า 2-3 ล้าน อย่างแน่นอน และถึงแม้ว่าจะมีพื้นที่กว้างขวางพอที่สามารถแบ่งสัดส่วนเป็นห้องทำงานแยกออกมาได้ แต่สำหรับเจ้าของห้องนี้แล้ว เธอยังคงใช้พื้นที่ภายในห้องนอนใหญ่ เป็นพื้นที่ที่เธอใช้ทำงานเป็นหลัก หลักฐานที่สามารถทำให้คิดเช่นนั้นได้ก็คือ หนังสือกองมหึมา ที่วางอยู่ไปทั่วห้องอย่างไม่เป็นระเบียบ ที่มีที่คั่นหน้าไว้เกือบทุกเล่ม เหมือนว่ามันยังคงถูกอ่านค้างไว้ยังไม่จบแทบจะทั้งหมด หรือไม่ก็คงจะใช้ข้อมูลจากหนังสือเหล่านี้ในการอ้างอิง หนังสือมีอยู่ทั้งบนโต๊ะทำงาน ข้างหัวเตียง ชั้นวางของ สองข้างของทีวี รวมถึงบนพื้นห้องบางส่วน กวาดสายตานับรวมๆแล้วไม่น่าจะต่ำกว่าหลักร้อยเล่ม และหนังสือส่วนใหญ่เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับสิ่งลึกลับ สัตว์ประหลาด แวมไพร์ เอเลี่ยน ซึ่งสะท้อนรสนิยมความชอบส่วนตัว และสไตล์งานเขียนของเจ้าของได้เป็นอย่างดี

. . .

จูล นักเขียนสาววัย 20 ปลายๆ ใบหน้าของเธอดูสวยแบบพิมพ์นิยมของผู้หญิงเอเชีย และเธอดูดีพอที่จะเป็นดาราได้แม้จะพอดูออกว่าเธอคงผ่านการศัลยกรรมมาบ้างแต่มันไม่ได้ดูผิดแปลกอะไรจากธรรมชาติมากนัก แถมยังดูอ่อนวัยกว่าอายุจริงของเธออีกต่างหาก ส่วนสูงเกือบ 170 ซม.และรูปร่างของเธอที่เกือบจะเพอร์เฟคแบบนางแบบที่บ่งบอกถึงการดูแลตัวเองอย่างดี ลุคที่ดูสวยและแพง ดูเข้ากันได้ดีกับราคาของคอนโดหรูห้องนี้ แต่สิ่งของอย่างรองเท้าและกระเป๋าแบรนด์เนมราคาแพงกลับยังวางระเกะระกะอยู่บนโซฟาและหน้าตู้เก็บรองเท้า เหมือนว่าเธอจะไม่ค่อยมีเวลาในการจัดของมากนัก หรือไม่ก็คงเป็นที่นิสัยที่ไม่ค่อยเป็นระเบียบของเธอเองในการจัดเก็บสิ่งของต่างๆ . . . ท่ามกลางห้องชุดสุดหรู และเฟอร์นิเจอร์สิ่งของที่ราคาแพงเหล่านั้นน่าจะจินตนาการได้ถึงชีวิตความเป็นอยู่ที่มีความสุข เพรียบพร้อมของเจ้าของ แต่ดูเหมือนว่าวันนี้จะไม่ใช่วันที่ดีนักของเธอ

หลังจากประตูลิฟท์เปิดที่ชั้น 38 เธอก็รีบเดินกลับห้องอย่างรีบเร่งจนไม่ได้มองทางให้ดี อาศัยเพียงความคุ้นชินเท่านั้น น้ำตาที่ไหลทำให้สายตาเธอพล่ามัวขึ้น จนเดินชนคนที่เดินสวนอย่างไม่ตั้งใจ แต่เธอก็ไม่คิดจะมองหน้าหรือหยุดขอโทษเขาด้วยซ้ำ

สายเรียกเข้าโทรศัพท์นับสิบ หรือที่จริงแล้วอาจจะมากกว่า 20-30 สาย ที่จูลปล่อยไว้ไม่สนใจจะกดรับ ทำแค่เพียงชายตามองผ่านเท่านั้น เธอยังคงนอนบนเตียงใบหน้าของเธอยังคงเต็มไปด้วยเครื่องสำอางแบบจัดเต็มแน่นหน้าเหมือนเพิ่งกลับมาจากงานเลี้ยงสังสรรค์หรืองานปาร์ตี้ใหญ่ซักที่และยังไม่ได้ล้างออก มีแต่รอยคราบน้ำตาที่เปรอะเปื้อนเล็กน้อย เธอปล่อยให้แสงไฟจากหน้าจอโทรศัพท์สว่างสลับเพราะสายโทรเข้าอยู่อย่างนั้นนานนับชั่วโมง ภายใต้บรรยายกาศที่เงียบสนิท มีเพียงแสงไฟ LED สีส้มจากช่องบนหัวเตียงที่หรี่จนเกือบจะปิด แสงจากหน้าจอโทรศัพท์ และแสงจากหน้าจอโน๊ตบุคที่เปิดทิ้งไว้ วางอยู่บนโต๊ะทำงานที่ไกลออกไปจากเตียงพอสมควรเท่านั้น

หน้าจอโน๊ตบุคที่เป็นต้นกำเนิดแสงที่สว่างที่สุดในห้องตอนนี้ เปิดหน้าเว็บข่าวแห่งนึงทิ้งไว้ ซึ่งหัวข้อข่าวที่ว่านั้นคือ "นักร้องหน้าใหม่ คิดสั้นกระโดดสะพาน ยังหาร่างไม่พบ" และมีเพียงภาพประกอบข่าวที่เบลอๆยากที่จะระบุได้ว่าคือใคร แถมด้วยโมเสคซ้ำที่ทำให้ไม่เห็นหน้าตาใดๆ เหมือนเป็นข่าวด่วนที่ยังไม่ได้รับการยืนยัน

.

.

.

## Music End

. . . . " ได้โปรดจงรู้ว่าเธอยังมีฉัน อยู่ตรงนี้ที่เดิมในใจ " . . . . ##