Chapter 32.0

Chapter 32:

Abby's POV:

"Alright, it's $1,953.85 all in all ma'am." Nakangiting sabi ng cashier matapos maipunch lahat ng pinamili ko. Nauna ng nai-punch ang pinamili ni Rigel dahil kailangan ko pang magwithdraw ng pera sa visa card ko kanina.

"Okay, here it is."

Alam kong marami akong pinamili, pero hindi ko akalaing aabot sa anim na malalaking paper bag ang lahat ng pinamili ko!

"Pa'no ba 'yan, anim 'to at dalawa lang tayong magbubuhat." Nakangiwing sabi ni Rigel habang tinitignan ang mga paper bag na nasa sahig. Walang available na cart sa dito sa shop kaya wala kaming choice kundi gawing manu-mano ang pagbubuhat ng lahat ng ito.

"Sige, ako sa dalawa tapos ikaw sa apat." Ngumisi ako.

"Ano? Are you kidding me? C'mon Abby, ang bigat niyan. Gan'to na lang, tig-tatlo tayo tapos balikan na lang ang gagawin natin para patas."

"Wow, sana all binabalikan." I joked.

Pero biglang natahimik si Rigel. 

Nang napagtanto ko ang aking sinabi ay mahina akong napamura, sh*t!

"I-I mean, siyempre sana all binabalikan pero siyempre kung gusto mong balikan." I laughed awkwardly, dang, Abby 'yang dila mo masyadong eksena!

"Kahit na gusto ko kung hindi na pwede." He then bitterly smiled.

"Eh kasi hindi naman lahat pwedeng balikan."

"Pero lahat pwedeng ipaglaban kung nanaisin mo. Anyway let's go, it's almost midnight. You might get cold if we stayed too late outside." Agad niyang binuhat ang dalawang paper bag at mabilis na naglakad palabas ng shop.

*Sigh*

"Excuse me miss, do you need some hand to carry those paper bags?" Tanong ng isang lalaking may bitbit na maliit na batang babae sa tingin ko ay nasa apat na taong gulang.

"I know her! I know her!" Nagulat ako nang biglang sumigaw ang bata habang itinuturo ako. 

"Hey Chummy, don't be like that." Pagsuway ng lalaki na nagbubuhat sa kaniya.

"It's okay." Saad ko at saka ngumiti sa kanilang dalawa. "Hey little angel, you could have mistaken me of someone." Malambing na sabi ko sa bata pero mabilis itong umiling at sinabihan ang lalaki na sa tingin ko ay tatay niya na ibaba siya.

"No, I'm very sure that you're the fairy god mother's daughter." 

"Fairy god mother's daughter?" Takang tanong ko. Is he referring to some sort of fairytale? 

"Yes, because my fairy god mother always brings me fortune. Here it is." May kinuha ito sa bulsa ng kaniyang dress at ipinakita ito sa akin. Then I saw a pack of chocolate with our company's logo on it. "Mrs. Ella Dizon, my fairy hod mother is the CEO of CosmiCandy Corporation and you are her daughter Ms. Abeyaelle Dizon the COO."

"Wow!" I am surprised. I didn't know na alam niya ang bagay na ito. Ako nga ay hindi alam kung sino ang CEO ng paborito kong restaurant na Mcdo, basta lamon lang ng lamon. Pero itong batang 'to, she's amazing. I'm touched.

"See? This is my favorite chocolate because it's so delicious, but sadly this is the last one I have." Nalukot ang mukha nito at saka tumingin sa tatay niya. "Daddy, could you buy me some more?" Nag-puppy eyes ito.

"Okay, but maybe next month because we still don't have money now to buy for it--" I cut him off.

"Excuse me sir, may I talk to her?" Agad namang tumango ito at saka ako yumuko para mapantayan ang bata.

"You're very good! How come that you know me?"

"Because you are pretty!" Masiglang sabi nito na may kasamang pagtalon. Mahina akong napatawa, haynako, hindi talaga nagsisinungaling ang mga bata. Charot!

"Really? And with that, I have something for you." Lumiwanag ang mukha nito.

"Is that a chocolate?" Nagniningning ang kaniyang mga mata.

"Nope, but a gift certificate so you can eat a lot of chocolate for free!" Saka ko ipinakita sa kaniya ang nasa wallet kong gift certificate, mabuti na lang ay nakapagdala ako nito. It's a 500 dollar gift certificate na ibinigay lamang para sa mga mababait na batang katulad niya. 

"Wow! Thank you!" Tumalon-talon ito habang hawak ang gift certificate. Muntik pa akong matumba nang bigla niya akong yakapin ng mahigpit at hinalikan sa pisngi. Aww, she's so sweet. "Look dad!" Iwinagayway niya ang gift certificate saka ulit tumalon-talon.

Nagpasalamat sa akin ang lalaki at sinabi niyang paborito daw talaga ng anak niya ang tsokolate ng CosmiCandy. Kada buwan ay naglalaan siya ng maliit na halaga mula sa kaniyang sahod para ipambili ng paborito ni Sam. Gaya ng lang kahapon ay natanggap niya ang buwanang sahod niya kaya binilhan niya ang anak niya ng paborito nito.  

What a lovng father.

"You're welcome." Galak na sabi ko. "But I want you to promise me something." 

"What is it?" Tanong ni Sam habang hindi pa rin natatanggal ang ngiti sa kaniyang mga labi.

"You should be a good girl to your parents and always brush your teeth after you eat chocolates okay? And also, don't eat too much chocolate because everything is good, but in moderation."

"Aye captain! I promise!" Itinaas pa nito ang kanang kamay na parang nanunumpa.

"Okay then, take care!" Paalam ko sa mag-ama bago buhatin ang dalawang paper bag. 

"Are you sure that you'll not be needing any help?" 

"No need sir. Besides, my friend is already here." Saka ko itinuro si Rigel na pabalik sa shop.

"Oh okay, take care. Again, thank you Miss Abeyea Elle." 

Tumango ako habang nakangiti at tuluyan na silang nagpaalam dala ang pinamili nila sa shop. 

"Who are those?" Rigel asked.

"The reason why CCCorp exist." I smiled at him at saka siya nilampasan dala ang dalawang paper bag. Dang, Sam just made my day. Isang napakalaking karangalan sa isang business woman na katulad ko na makilala ang tulad nilang tumatangkilik sa aming produkto, tunay na nakakataba ng puso.

~

"Aish! Ang bigaaat naman nitong mga 'to!" Inistretch ko ang mga braso ko matapos mailagay sa compartment ng cab ang lahat ng pinamili namin.

"You're unfair. You just waited me to come back so I can carry those two more paper bags." Nakapameywang na saad ni Rigel. 

I showed him a peace sign. "Sorry na, mga importanteng tao kasi ang nameet ko so I should entertain them."

"Hmm, fine." Isinara nito ang compartment.

"Thank you-- Hey Rigel, what the hell are you doing!" Bigla daw ba naman akong yakapin gamit ang kaliwa niyang braso at takpan ang mga mata ko gamit ang kanan niyang kamay.

"Just stay still, close your eyes Abby." Mariin na sabi nito.

"What the hell Rigel!" Buong lakas ko siyang itinulak na dahilan upang mahiwalay siya sa akin sako ko tinignan ang nasa likuran ko, kung saan siya matalim na nakatingin.

But doing that action was a mistake.

I wished I didn't push Rigel away.

Kahit medyo dim ang light dito sa kinaroroonan namin ay malinaw na nakikita ng mata ko ang dalawang tao mula sa hindi kalayuan habang magkadikit ang kanilang mga labi. 

Ilang metro ang layo nila mula sa amin, pero hindi ako pwedeng magkamali at the same time ay sana hindi totoo ang nakikita ko. Sigurado ako sa nakikita ko pero sana ay panaginip lang ito.

Unti-unting may namumuong luha sa aking mga mata, nagsisimula na ring manginig ang aking mga labi.

No, I shouldn't just stand here. I need to confirm it, I need to. I should go and see if it is true.

"Don't you f*ck*ng touch me Rigel." Madiin kong sabi nang hawakan niya ako sa balikat upang pigilan sa gagawin ko.

"Abby..." Ani nito bago niya ako dahan-dahang bitawan.

Habang papalapit ako sa pwesto nila ay palakas ng palakas ang tibok ng aking puso.

Dang, ito na ba yung sinasabi nilang kapalit ng sandaling kaligayahan?

Nang tuluyan akong makalapit sa kanila ay bigla na lang nagsituluan ang mga luhang kanina pa gustong lumabas mula sa aking mga mata.

"N-Nich..."