#15: Zoey

15

"Where have you been?"tanong ko kay Azami ng agad kong mamataan ito na palabas ng elevator. Hinihintay ko siya mismo sa labas ng penthouse nito habang nakasandal sa pader sa tabi ng may pinto nito.

Kanina pa ako nag dodoorbell pero walang sumasagot kaya alam kung wala ito sa loob. Kaya ngayon naghintay ako sa mismong harapan ng penthouse niya.

"Tada aruite Zoey-chan."nakangiting sagot nito.

Napailing ako. Kadarating lang niya kung saan saan na siya nagpunta. At sa klase ng ngiti niya ay parang may magandang nangyari sa paglalakad niya sa labas.

Hindi naman niya kailangan ang pag aalala ko dahil kaya naman niyang protektahan ang sarili. Siya ang señior ko sa martial art kaya mas magaling ito sa akin. Tatlong taon ang agwat ng edad namin. And he treated me like a real brother. Gaya ko, nag iisang anak lang din ito ng mga magulang niya. Kaya siguro protektadong protektado ako sa kanya tuwing may nanbubully sa akin.

Maganda ang pangangatawan nito, may mga nagtitigasang muscle sa katawan. At tangkad na anim na talampakan. Guwapo din ito sa salitang iyon. Idagdag pa ang galing nito sa pakikipaglaban. Kaya maraming mga kababaihan dito ang nahuhumaling. Pero ewan ko ba. Wala itong gusto sa mga babae, dahil iba ang gusto niya.

Sa una nailang talaga ako ng malaman ko na lalaki ang gusto niya. Pero hindi naman ito nagpakita ng kakaiba sa akin or nagkainterst kaya nakahinga ako ng maluwang dahil duon. Kaya ngayon, naging best buddy ko siya sa lahat ng oras.

"Nani ka yoi koto ga okotta?" (Did something good happened?)

Tumango ito. At umakbay ito ng makalapit sa akin.

"Anata wa son'nani nagaiai matte imashita ka?" (Kanina ka pa ba naghihintay?)

"Son'nani nagaku wanai" (not that long.)

"Yukō, Mazu nanika tabemashou."(lets go. Let eat something first.) Pero kakaiba talaga ang ngiti nito. Ano bang nangyari sa paglalakad lakad niya kanina. Nacurious tuloy ako dito. Saka ko na lang tatanungin. Alam ko namang mag kukuwento ito mamaya.

******

"Itadakimas."sabay pa naming pasasalamat ni Azami ng maiserve ang mga pagkaing inorder namin. Nasa restaurant kami ngayon ng Monster building.

Natawa pa si Azami ng mabasa ang pangalan ng mismong building na naipatayo sa loob ng universidad. Sinabi pa niyang baka nga halimaw ang nagpapatakbo ng building dahil sa pangalan nito.

Ako nga din nagtaka ng makita ko ang pangalan mismo ng gusali. Sa dinami dami ng pwedeng maipangalan. Monster pa talaga. Sabagay, naayon naman sa personalidad ng nagmamay-ari nito. Si Clyde. Ang master ng 7 monster na nagpapatakbo ng gusali.

Nakikita naman sa personalidad ni Clyde ang salitang monster dahil wala itong sinasanto. Napatunayan ko iyon ng makita kung paano niya gustong lagutan ng hininga si Nica. Kaya masasabi kong halimaw talaga siya gaya ng pangalan ng buildin nila.

"Teach me in your language again Zoey-kun." Sabi ni Azami sa pagitan ng pagnguya.

Tinignan ko ito. Seryuso ba ito? Dati rati pag gusto ko itong turuan, tumatanggi siya dahil mahirap daw bigkasin. Namimilipit daw ang dila niya sa pagbigkas. Eh mas lalo namang mas mahirap bigkasin ang salita nila kumpara sa salitang tagalog.

"Naze totsuzen?"tanong ko dito.

"Yeah! I want to learn fast."nakangiti nitong sagot.

"Do you have something to tell me?"tanong ko ulit. Hindi na ako makapaghintay na magkwento ito. Kakaiba kasi ang aura nito ngayon. Para itong nakahigh at hindi mapigilan ang pangiti ngiti nito kahit wala naman nakakangiting bagay.

"Dareka ni atta."sagot niya.

Kaya naman pala kakaiba ang ngiti ng hapong ito. At sigurado akong lalaki ang nakilala niya. At kaya niya siguro gustong matuto para magkaintindihan sila ng nakilala.

"Shikashi, watashi wa kare no namae ga wakarimasen." napalabi ito. "And such a ill-tempered."

"Do I know him?"

"Yup! He is the one from earlier. The one you beated."

Bigla akong nabilaukan sa sinabi niya. Agad naman niya akong inabutan ng tubig ng naubo ako. At hindi ko mapigilan ang panlakihan ito ng mata.

Tumawa lang ito sa reaction ko. Saka inabot ang ulo ko at ginilo bahagya ang buhok ko.

"Hey! Yameru Azami-kun." Pagpipigil ko sa ginawa niya sa buhok ko at inilayo ko ang ulo sa kanya.

Isa iyon sa hobby ni Azami, pag natutuwa ito sa akin ay palagi niyang ginugulo ang buhok ko.

"Do you know his name?"

"I heard someone called him Jacob. But not sure of that either."sagot ko at sinabayan iyon ng kibit balikat. Nabanggit kasi ni Clyde kanina na Jacob ang pangalan ng lalaking humamon sa akin. Hindi naman kasi ito nagpakilala kanina hindi gaya ng lima niyang kasama. At tama nga ang sinabi ni Azami. Na ill-tempered ito.

"Jacob."nakangiting pang uulit niya sa pangalan na sinabi ko. "Sound masculine."

Napailing akong muli. Ang luko, nalove at first sight yata sa lalaking iyon. Pero ano naman ang nagustuhan niya duon. Bukod sa gwapo lang ito. Para naman  pinasan ang mundo sa busangot na mukha nito sa pagkaseryuso. Buti at hindi sila nag away ng nagkita sila.

"You're just at the same figure."sabi ko dito. Magkasing katawan lang sila ni Jacob, pero mas matangkad nga lang si Azami dito.

Naikwento pa niya kung paano siya nito minumura sa tuwing aangilan si Azami. Pero parang mas natawag yata ang pansin sa pagsusungit ng Jacob na iyon dito.

Napapailing na lang ako sa pag kukwenyo niya. Ano pa ba ang sasabihin ko kung talagang nagustuhan niya ito. Sasabihin ko ba na huwag na lang siya dahil baka magkasakitan lang sila at maghanap ng iba na mas babagay sa kanya. Pero hindi ito papayag pag sinabi ko iyon. Naku, kapag may ginusto pa naman ito, siguradong gagawa at gagawa ng paraan ito, makuha lang ang gusto.

*******

Clyde;

Mula sa kinaruroonan ko sa hindi kalayuan kitang kita ko kung paano hawakan at guluhin ng lalaking iyon ang buhok ni Zoey. Kanina pa ako nagpipigil. Uusok na siguro ang ilong ko sa galit.

Nasa building sila ng Monster club. Kaya hindi na ako nahirapan na palihim na nagmamasid dito.

Gusto kong sumugod at ilayo siya dito pero pinigilan lang ako nina Sunny ng makitang halos mabasag na ang basong hawak ko sa pangigigil.

"Mukhang malapit na malapit sila sa isat isa master."si Kelly. "Look how Zoey smile and laughed."dagdag pa nito.

Damn! Hindi na lang sana ito nagsalita. Kitang kita ko na nga. Lalo tuloy kumulo ang dugo ko sa galit.

Hindi ko tuloy malasaan ang kinakain namin dahil sa nakikita ko. Dapat ako lang ang nginingitian niya ng ganyan. Dapat ako lang ang nagpapatawa sa kanya. Ako lang ang hahawak sa kanya.

"Hindi ko na kaya."padabog na tumayo ako. Hindi ko na matiis ang nakikita ng mga mata ko. Baka makapatay pa ako dahil sa nararamdaman kong selos sa lalaking kasama niya.

"Master wait."pigil ni Monica sa akin pero hindi ko na siya pinansin. At pinagpatuloy ang pag lapit kina Zoey.

Kinalma ko muna ang sarili bago ako nagsalita.

"Do you mind if I join you?"tanong ko ng makalapit ako pero hindi ko na hinintay na pumayag sila at naupo ako agad sa tabi ni Zoey.

"What are you doing here?"tanong nito kahit halata dito ang pagkagulat ng makita ako. Lumayo pa ito ng bahagya sa akin ng sumagi ang braso ko sa braso niya.

"Sabi ko sayo na ayaw kitang ipinapamahagi sa iba. At nagseselos ako dahil napapatawa kaniya at nginingitian mo siya. Hindi ko kayang may ibang hahawak sayo gaya ng paghawak niya sa buhok mo." deretsang sagot ko sa kanya dahil hindi na kailangan magsinungaling. Alam naman niya kung gaano ko kaayaw na nakikita siya na may kasamang iba. Tinagalog ko na lang para hindi maintindihan ng hapon na kasama niya. Na ngayon ay kunot ang nuong nakatitig sa akin.

Pinaglipat lipat nito ang tingin sa aming dalawa ni Zoey.

"Kare wa dare Zoey-chan?"tanong nito kay Zoey pero sa akin naman siya nakatingin.

Binigyan ko siya ng seryusong tingin at inilahad ang palad ko dito.

"My name is Clyde."pakilala ko dito. Ayaw ko man maging pormal dito ay ginawa ko. Kahit gustong gusto ko ng bigwasan ito ng suntok o kaya naman putulin ang kamay nitong humawak sa Zoey ko. Ipatilapon sa labas at pabalikin sa Japan.

"Im Azami. Friend of Zoey."sabay abot ng pakikipag kamay ko dito. "Join us for dinner. What do you want, let me order some for you."alok nito.

Naramdaman niya yatang nagigigil ako kaya bumawi siya ng higpit sa kamay at nakipagsukatan ng lakas mula rito.

Napansin yata iyon ni Zoey dahil tinapik niya ang mga kamay namin na halos madurog na ang mga buto namin duon dahil sa higpit ng pakikipagkamay namin.

"No need, i prepair to share with Zoey."sagot ko dito. At binitawan anb kamay ni Azami.

Bago pa man makakontra ito ay binalingan ko na ang Zoey ko.

Pinanlakihan ako ng mata ni Zoey ng makikain ako mismo sa pinggan niya at ang mismong kutsarang gamit niya ang ginamit ko.

"You need extra spoon Zoey-kun?"tanong ni Azami sa kanya ng hindi parin binabawi ang tingin sa akin dahil sa ginawa ko.

"He don't need, we can share." ako ang sumagot sa tanong ni Azami sa kanya. Saka ngumiti akong tinitigan ito. "Magwawala ako pag tinanggihan mo ako."sabi ko sa kanya ng subuan ko ito.

"Ano bang ginagawa mo."mahina pero may katigasang sita nito sa akin sabay iwas sa isinusubo kung pagkain sa kanya.

"Pagsinabi ko, gagawin ko."banta ko ba dito. Hindi ko alintana ang nanunuring tingin ni Azami sa akin. Wala akong pakialam sa kanya. Kailangan kung maipakita dito na akin lang si Zoey. At hindi niya kailanman ito maagaw sa akin.

Wala siyang nagawa kundi kainin ang pagkaing isinubo ko sa kanya. Takot sigurong maeskandalo kaya hindi na ito tumanggi pa. Sabay tingin kay Azami.

"When did you know each other?" Tanong nito. Siguro nagtaka na ito sa ikinikilos ko kaya niya iyon natanong. Nanunuri ang tingin pero halata na kung ano ang namamagitan sa amin ni Zoey

"I've known him for six years. "Sagot ko kahit ang totoo, ng nakaraang linggo lang talaga kami lubusang nagkakilala. Pero mas mainam na ang sagot kong iyon para hindi na niya habaan ang tanong. "Our parents is use to be friend since teenage. So there is nothing new about us."

Tumango tango ito. Nawala na ang mapanuri niyang tingin kanina dahil sa sagot ko. Mukha namang hindi ito mahirap kausapin. Hindi ko din nakikita sa mukha nito na may  gusto ito kay Zoey gaya ng pagkagusto ko sa kanya. Kaya kahit papaano ay gumaan ang inis na naramdaman ko kanina.

"Aren't you enjoying your meal Zoey, "tanong ko sa kanya ng hindi ko na ito nakitang sumubo pa.

"Paano ako makakakain kung hawak mo ang kutsura ko."paangil na sagot niya sa akin.

Tumawa ako ng mahina. Oo nga naman. "My bad." Saka ibinigay sa kanya iyon.

"How about you Azami, is the food here ok?"tanong ko naman dito.

"Not bad. Filipino food is delicious."sagot nito saka ipinagpatuloy na rin ang naudlot na pagkain.

"Huwag ka na ulit kakain dito, dahil ipagluluto kita, agahan tanghalian at hapunan kung kinakailangan. Dahil ayaw ko na nakikita ka na may kasabay kumain maliban sa akin o di kaya naman hindi ako kasama."

Umirap lang sa akin si Zoey sa sinabi ko at sinabayan iyon ng paglabi.

Damn! Gusto ko tuloy halikan ang mga labing iyon at matikman muli. Kung wala lang sa harapan namin ang hapon na ito malamang ginawa ko na ang naiisip kong gawin dito.

"So, gagawin pa kitang cooker ko kung sakali. Mag aaral ka pa ba sa lagay na iyon?"

"Oo naman."sagot ko. Kinuha ang kamay niyang may hawak na kutsara at sumandok ng pagkain at isinibo iyon sa akin. "Mmmm! Sana kusa mo akong subuan sa susunod." Kindat pa ako dito. "Alam mo na. At gusto ko iyon ang ipasubo mo sa akin."

"Gago! Tigilan mo ako Clyde hindi nakakatawa."

"Miss na -"hindi ko naituloy ang sasabihin ko ng tinakpan niya ang bibig ko.

"Piliin mo ang sinasabi mo, nakakaintindi siya ng tagalog gaya ng huli mong sinabi." Matigas na sabi nito sa akin. Kaya naman pala. Pero kahit takip parin niya ang bibig ko ay ngumiti ako at hinalikan  mismo ang palad at dinilaan ko pa kaya agad niya iyong binawi. "At hindi kita bibigyan ng karapatan para ulitin iyon."

Bigla akong nakaramdam ng lungkot sa huling sinabi niya. "Hindi mo masasabi iyan ngayon Zoey ko. Dahil sisiguraduhin kong ikaw mismo ang maghahangad na ulitin iyon."seryusong sabi ko dito.

"Hindi iyan-"

"Who you miss Clyde?"bitin ni Azami sa sasabihin sana ni Zoey ng sumingit itong tanong sa akin.

"I miss the food here."pagsisinungaling ko dahil baka makatikim na naman ako ng suntok kay Zoey kung sinabi ko na siya mismo ang namimiss ko sa kaibigan niya.

"Really, then you must eat first. The food of Zoey haven't enough for two of you."

"Mmm! No need Azami, actually I'm with my friends also, wait I will call them to join us here." Hindi ko na ito hinintay na sumagot pa. Agad kong sininyasan ang lima na lumapit ng nakatingin sila sa gawi namin.

Ilang sandali pa ay nakalapit na sila sa amin.

"Master, anything wrong?"tanong ni Clark.

"They are from earlier, they are your friend?"tanong ni Azami na pinaglipat lipat ang tingin kina Sunny, Bobby at Clark.

"Yes, they are my friend, and also friend of Zoey, our parents are also their parents friend."sagot ko dito.

"So, where is the other one, the one who beated badly?" Tanong na naman nito. Ang tinutukoy siguro nito ay si Jacob.

"You mean Jacob?"

"Yes, Jacob. I've seen him before we got here. But he is so upset."

"Don't mind him Azami, he always to be like that."

Tumango tango ito. Binalingan ko sina Sunny.

"Ipalipat mo na ang mga pagkain natin dito at sabay sabay na tayo."utos ko.

Hindi na sila nagtanong pa at agad na inutusan ang ilang waiter na ipalipat sa lamesa nina Zoey ang mga inorder naming pagkain. Nag expand pa dalawang mesa para humaba iyon.

"We haven't introduce our self nicely before Zoey, kilala namin sina Tito Zyrel at tito Bryant dahil palagi ikinukwento nina papa sa amin. Hindi man namin sila palaging nakikita alam namin na malapit na magkakaibigan ang mga magulang natin." Mahabang sabi ni Kelly na kay Zoey nakatingin.

"Yeah! I remembered that I see you when we attend tito Clent and tito Brix 3rd wedding. But I can't remembered that Clyde is their son."

Ouch! Kailangan pa bang sabihin na hindi niya ako nakita ng araw na iyon. Eh halos siya lang ang nasa paningin ko ng makita ko siya.

"Paano mo siya makikita eh! Natatago siya nuon habang pinagmamasdan ka." Nakangiting tumingin ito sa akin.

"At alam mo bang habang lihim ka niyang pinagmamasdan ng araw na iyon, inaway pa kami dahil tinitignan ka din namin. Akala niya siguro aagawin ka namin sa kanya. "

Ang mga luko. Ibinubuking na nila ako ng tuluyan.

"Karera wa nani o itte iru no Zoey-kun?" Tanong ni Azami ng wala ng maintindihan sa pinagsasasabi ng mga ito. Mabuti na lang magaling sumingit ang hapong ito. At ng maiba na ang usapan.

"Nothing Azami-kun. They are just telling that our parents are still a good friends till now."

"Ok! By the way, so if they are you friend? What the meaning of the fight between you and them this earlier?" Tanong pa nito na mas lalong naguluhan yata sa tinatakbo ng sitwasyon.

"Nothing seriuos. Jacob just teasing Zoey a bit. But badly he is the one who injured." Si Monica ang sumagot sa tanong na iyon ni Azami.

Tumango tango lang ito. Kahit naguguluhan parin.

"Can we eat first while talking."si Zoey. Sumangayon naman ang mga ito. Naging magaan na ang pag uusap ng mga kaibigan ko kay Zoey at Azami. Nagkapatawaran narin ang mga ito.

Pero hindi ko mapigilan ang mapabuntong hininga kapag naiisip ang sinabi ni Zoey na hindi na mauulit ang nagyari sa amin.

Ano pa ba ang dapat kung gawin para tuluyang mahulog na ang loob niya sa akin. Do I need to force him again just to make him mine. And I miss him a lot. I want to kiss him. Hug him. Touch every part of him. And take him again.

*********

@YuChenXi