0191 - สามครั้ง

บทที่ 191 สามครั้ง

“ขืนเป็นอย่างนี้ต่อไป อีกสัปดาห์คงถึงที่หมายแน่ๆ” เกาเผิงกล่าวกับพวกเด็กๆ ของเขา หลังจากที่ไล่พวกยุงไป “ที่นี่คือในป่าที่รกร้างนะ พวกแกควรทำตัวให้ดีกว่านี้และเชื่อฟังฉันบ้างนะ”

หลังจากที่เขาตักเตือนพวกมันเสร็จ เขาก็ได้หยิบผ้าห่มมาจากซิลลี่ เขานำผ้าห่มทำเป็นเชือก ผูกไว้ที่ขาของสตีปี้แบบหลวมๆ เพื่อไม่ให้เดินไปไหนไกล

จากนั้นเกาเผิงก็ขึ้นไปนั่งที่หลังของมัน และปรับท่านั่งให้นั่งแบบสบายๆ

“ดัมมี่แกเอาต้าซื่อไปพันที่เอวของแก ทีนี้จะได้เดินทางอย่างสะดวกซะที”

หลังจากได้ยินคำสั่ง ดัมมี่ก็ปฏิบัติตามทันที จากนั้นก็ออกเดินทางกันต่อ

ตอนแรกเกาเผิงวิงเวียนเล็กน้อย หลังจากที่เขาปรับตัวได้เขาก็เริ่มชินกับมัน

ในระหว่างทางก็มีพวกสัตว์อสูรต่างตกใจกับการมาของกลุ่มของเกาเผิง พวกมันรู้สึกได้ถึงรังสีชนชั้นนักรบ ดังนั้นพวกมันเลยยอมให้ผ่านอาณาเขตของพวกมันแต่โดยดี

มีลมพัดผ่านใบหน้าของเกาเผิง เขาหรี่ตามองทิวทัศน์ที่อยู่เบื้องหน้า

ที่นั่นเป็นลำธารขนาดใหญ่มีโขดหินที่มีตะไคร่ขึ้นอยู่ตรงกลางลำธาร