Jin (Chapter 32)

"YAP!"

Walang pagsidlan sa labis na kaligayahan ang puso ni Jin nang muling makita at mayakap si Marian. Nawala na parang bula ang lahat ng problema niya kay Din.

"Yap, miss na miss kita," sabi niyang mas hinigpitan ang pagkakayakap sa nobya. Inamoy niya ito sa bandang leeg. Napapikit siya sa sobrang bango nito.

"Miss na miss din kita, yap," tugon naman ni Marian.

Narinig nila ang tuksuan sa paligid kaya nagkalas sila mula sa mahigpit na pagkakayakap sa isa't isa.

"Best love team!" sigaw pa ni Rebecca.

Nagtawanan silang lahat. Napapakamot pa siya ng ulo nang mga sandaling iyon. Alam naman kasi niyang batid nang lahat ang layo ng agwat ng buhay nila ni Marian. Pero laking tuwa niya kasi kitang-kita naman niya sa mukha ng mga nandoon na masaya para sa kanilang dalawa.

"Jin, kumain ka muna," mayamaya'y sabi ni Rebecca.

"Huwag na, busog pa naman ako, Rebecca," tugon naman niya rito.

Hinawakang bigla ni Marian ang kanyang kamay. "Hay naku! Nahihiya ka lang, e. Lika rito sa kusina. Kailangang magpakabusog ka para malakas ka mamaya," sabi ni Marian sabay ngisi.

Tila naintindihan naman ng mga nandoon ang ibig sabihin ni Marian kaya muli na naman silang tinukso ng mga ito.

Bumilib talaga siya sa kanyang kasintahan no'n. Napaka-down-to-earth talaga. Kaya nitong makipaghalubilo sa mga taong salat sa yaman.

Pansin niya ang namumungay na mga mata ni Marian. Namumula na rin ito. Halatang medyo tinamaan na sa nainom na alak.

Hinila nga siya ni Marian papunta sa kusina. Pinaupo siya nito sa isang monoblock chair. Habang pinaghahandaan siya nito ng pagkain ay 'di niya maiwasang maglakbay ang mga mata sa taglay nitong kagandahan. Naka-shorts lamang ito na maong at puting T-shirt. Napaka-sexy talaga.

"H'wag mong masyadong damihan ang kanin at isang ulam lang, yap," sabi niyang may himig pagrereklamo nang mapansin niyang sobrang dami na ng kanin sa plato.

"Asuss... magpakabusog ka nga sabi, yap. Marami tayong iinomin, e," sabi naman nitong inilagay sa mesa ang platong may lamang kanin. Pagkuwa'y kumuha naman ito ng plato sa lalagyan at ulam naman ang hinanda para sa kanya.

"Baka hindi ko maubos, e. Sayang lang. Hindi pa naman kasi ako gutom, yap. Isa pa sanay akong uminom kahit walang laman ang tiyan."

Umupo na si Marian katabi ng inuupuan niya at inilapag sa mesa ang platong may lamang adobong manok, spageti at lechong baboy. Punong-puno ang plato kaya napakunot siya ng noo.

"Ang dami naman, yap," sabi niya.

Kinurot nito ang kanyang pisngi. "Tayong dalawa naman ang kakain, e. Mauubos natin 'to."

Napangiti si Jin. "Bakit hindi ka pa ba kumakain?" tanong niya.

"Kumain na po, kaya lang gusto talaga kitang makasabay sa pagkain," tugon ni Marian. Kumuha na ito ng kanin sa plato gamit ang kutsara. "Susubuan na lang kita para ganado kang kumain, yap," dagdag nitong sabi.

Para namang hinaplos ang kanyang puso ng isang Anghel no'n. Sobrang gaan ng kanyang pakiramdam. Napakasuwerte talaga niya kay Marian. Naisip niya noong hinding-hindi na talaga niya ito pakakawalan pa. Si Marian na ang gusto niyang makapiling habang buhay.

Kinain nga niya ang kanin sa kutsara. Hindi niya inasahan ang sunod na ginawa ni Marian. Naglagay ito ng spageti sa bibig.

"Dito mo kainin ang ulam, yap," malanding sabi ni Marian. Kumindat pa ito sa kanya.

Natawa siya sa kakulitan ng nobya. Kaagad naman siyang tumalima at hindi lang basta kinain ang ulam sa bibig nito kundi nauwi rin sa mapusok na halikan.

"Mahal na mahal kita, yap," madamdamin niyang turan pagkatapos ng halikang iyon. Kapwa sila humihingal.

"Mahal na mahal din kita, yap," tugon naman ni Marian.

"Kailan kaya darating ang araw na magiging malaya na tayo at palaging magkasama?" seryoso niyang tanong dito. Manaka-naka'y dinadampian niya ng halik ang mapulang mga labi ng nobya.

"Darating din ang araw na 'yon, yap. Sa ngayon, pagsikapan nating marating muna ang mga pangarap natin sa buhay. Gusto kong magtapos muna sa pag-aaral para magkaroon ako ng sariling akin. Iyong hindi na ako aasa sa pamilya ko. Para magkaroon na ako nang lakas ng loob na gawin ang gusto kong gawin sa buhay ko, yap."

Napangiti si Jin at mas lalong na-inspire na gawin ang lahat para umangat din sa buhay. "Pangako ko sa 'yo, yap, magsusumikap din ako para sa ating dalawa. Ikaw na talaga ang gusto kong makasama habang buhay."

"Ganyan nga, yap. Pero kung hanggang saan lang ang kaya mo, tatanggapin pa rin kita. Simple lang naman ang buhay na gusto ko, e."

Wala na siyang masabi pa kaya ang ginawa niya ay muli niya itong ginawaran ng isang maalab na halik sa mga labi. Punong-puno ng pagmamahalan ang halikang iyon.

Pagkatapos nilang kumain ay nakipag-inoman na nga sila sa mga nandoon. Sobrang saya niya nang mga sandaling iyon. Hindi nga siya nagkakamali. Si Marian ang solusyon para makalimutan niya ang lahat ng saloobin.

Alam niyang nalasing na si Marian no'n kaya pinatigil na niya ito sa pag-inom. Pinahiga na nga lang niya sa kanyang kandungan.

*****

"JIN, samahan mo muna ako, masarap pang uminom, e," sabi ni Amos, ang asawa ni Rebecca. Medyo mataba ito at may mga uban na sa buhok.

Dalawa na lamang silang nag-iinoman no'n. Nakatulog na si Rebecca sa sahig. Ang tatlong kapitbahay naman ay nagsiuwian na. Tulog na rin ang mga anak ng mag-asawa.

Pinaunlakan nga niya ang gustong mangyari ni Amos. Pinahiga muna niya nang maayos si Marian sa sopa. Lumabas na nga sila ng bahay.

Mangilan-ngilan na lamang ang mga tao sa paligid. Halos mga bakla na nga lamang ang kanyang nakikitang nakatambay kung saan-saan. Alam na niya ang galawang iyon ng mga bakla. Nagbabakasakaling may maka-booking pa.

"Hi, papang naka-white sando," narinig niyang bati ng nadaanan nilang bakla. Alam niyang siya ang ibig nitong sabihin pero hindi niya ito pinansin. Wala sa isip niya no'n ang pumansin sa mga bakla dahil kay Marian.

"Hi raw, Jin," natatawang sabi ni Amos.

Ngumisi lamang siya rito. "Hayaan mo nga 'yon," sabi niya.

"Hindi ka ba mahilig mamakla, Jin?" tanong nito.

"Hindi," pagsisinungaling niya. "Para sa babae lang ang katawang ito, kuya Amos." Natawa pa siya sa kanyang sinabi. Kung alam lang nitong hindi na mabilang ang mga baklang nakagamit na sa kanya.

Nakita niyang nagkibit-balikat si Amos at animo'y biglang nanamlay. Labis naman niyang ipinagtaka iyon. Pagdating nila sa isang tindahan ay bumili sila nang isang bote ng gin. Siya ang nagsabing isa na lang dahil hindi na niya kakayanin pa.

"Mahina ka pala sa inuman, Jin," sabi ni Amos. "Gusto pa naman kitang malasing."

Natawa lamang siya sa sinabi nito. Pero napatanong din siya sa isipan no'n kung bakit gusto nitong malasing siya. Hindi na lamang niya pinansin ang katanungang iyon.

Sa totoo lang ay binabalak niya no'n na makipagtalik kay Marian kaya hindi siya puwedeng malasing. Labis talaga ang pananabik niya sa kanyang nobya. Minsanan lang kasi sila kung magkita.

Mga alas tres nang madaling araw nang matapos ang inoman nila ni Amos. Hindi na rin siya nito pinauwi at sinabihang okupahan nila ni Marian ang isang kwarto sa bahay.

Binuhat niya si Marian patungo sa kwarto. Hindi na talaga ito nagising pa. Inihiga niya ito nang maayos sa kama. Pinagmasdan niya itong mabuti. Napapalunok siya ng laway na animo'y nauhaw.

Labis siyang nag-init no'n. Tumigas din ang kanyang pagkalalaki. Hinimas niya ang napakaputi at napakakinis na hita ng dalaga. Napaungol ito sa kanyang ginagawa. Ilang sandali pa ay hinubad niya ang kanyang sando. Kapagkuwa'y dinaganan niya ito at hinalikan sa labi. Mainit din si Marian.

Bigla niyang naisip na hindi dapat mag-take advantage sa kalasingan ng kanyang nobya. Mahal na mahal niya ito at nirerespeto.

Humiga siya nang maayos. Pero alam niyang hindi talaga siya makakatulog sa sitwasyong iyon na labis ang kanyang pag-iinit at napakatigas pa ng kanyang kargada. Ang ginawa niya ay tinanggal niya ang botunes ng pantalon at ibinaba ang siper.

Hinimas niya ang napakatigas niyang pagkalalaki sa loob ng suot na panloob. Hindi na siya nakatiis kaya tuluyan na niyang ibinaba hanggang tuhod ang mga natitirang saplot sa katawan.

Sinakal niya kaagad ng kanang kamay ang pumipintig niyang pagkalalaki sa sobrang tigas. Pinaglaruan niya ng mga daliri ang butas sa dulong nilalabasan nang mga pauna niyang katas. Napasinghap siya ng hangin at napaungol sa pagragasa nang matinding sensasyon.

Hanggang sa nagtaas-baba na nga ang kamay niya sa kanyang pagkalalaki. Nilalapirot niya rin ang magkabila niyang mga utong.

Sobrang sarap na ang kanyang nararamdaman no'n. Pabilis nang pabilis ang ginawa niyang pagsalsal. Hanggang sa hindi na niya nakaya pa, nilabasan na nga siya.

Ramdam niya ang sunod-sunod na pagbagsak nang mainit niyang katas sa katawan na parang umuulan. Alam niyang sobrang dami ng kanyang inilabas. Nakalabing-anim siyang putok ng katas sa tantiya niya.

Hapong-hapo ang kanyang pakiramdam kaya hindi na siya nag-abala pang muling isuot nang maayos ang pantalon at panloob. Hinayaan na lamang niya ang mga iyon at pumikit. Nakatulog na nga siya.

Hindi niya alam kung mga anong oras na iyon. Nagising siyang may basa at mainit na bibig na sumusubo sa kanyang pagkalalaki.