Opening prayer of the unknown

CHAPTER ZERO: Opening Prayer of the Unknown

Nagdrive ako ng nagdrive, hindi ko alam kung saan ba ako pupunta at ang mga mata ay luhaan, sobrang  hirap ng aking

nararamdaman naaaawa ako sa aking sarili.

Pano nya nalaman ang lahat ng ito?

Kanino nya yun nalaman?

Sigurado akong walang nakaka-alam nun at kung mayroon man siguradong ang Dyos na nasa taas lang.

Ang Dyos ang tanging saksi sa mga pangyayari at ang aking mga mata, how come nadiskubri nya at kung bakit sya pa?

Sya na aking mahal!

This is killing me; I'm so scared to be abandoning…

Kilala nya ba ang mga taong yun?

Kilala nya ba sila? Sino naman ang nagsabi nun sakanya?

F*ck it's torturing my mind, and my heart that's breaking apart.

Nahinto ako sa isang pamilyar na lugar kung saan ako madalas magpunta nung nag-aaral pa ako isang lugar kung saan ko

naramdaman ang katahimikan at kataimtiman.

Nasa harap na ako ng simbahan, hindi ko alam kung bakit dito ako dinala ng aking sarili, tinignan ko ang kampana ng

simbahan dahil narinig ko ang pagtunog nun ng malakas. Ibig sabihin ay alas nuebe na ng gabi.

Kinuha ko ang rosary sa maliit na drawer ng sasakyan ko at nakita ko naman yun katabi ng isang bible at isang

napakadelikadong bagay na binigay sakin ng ama ko nung kasama ko pa sya.

Nagsimula na akong maglakad papasok ng simbahan at sa may pintuan palang nun ay nagsimula na akong lumuhod at nagsign

of the cross at tsaka nagdasal ng Rosario ng taimtim.

Habang ang mga luha saking mata ay hindi ko mapigilan sa pagluha. Wala akong pakealam sa mga taong nakakita sakin pero

sa mga oras din naman na ito ay walang ganung mga tao dahil tapos na ang huling misa at nakalabas na halos ang lahat nung

huling tumunog ang kampana.

Alam ko pasarado na ang simbahan pero nung nagdasal ako dito ng nakaluhod napansin yata nila ako kaya hindi nila naituloy

ang pagsarado.

Naglalakad ako gamit ang tuhod bawat mga Abaginoong Maria at Ama namin na aking dinadasal. Patuloy yun hanggang sa

matapos ko ang buong rosary at makarating sa pinakaharap ng altar umiiyak ako ng tuloy tuloy lang hindi ko sya pinupunasan

tuloy lang ako sa pagmemeditate sa aking pagdadasal, ako'y humihiling ng kapatawaran sa aking nagawang kasalanan.

But I guess hindi naman sa ganitoong paraan nakakatulong sakin ang mga dindasal ko ng paulit-ulit alam ko naman to pero

wala na kasi akong maisip pa na gawin sa mga oras na ito kailangan ko ang presensya ng Panginoon sa aking kalooban.

Gulong gulo na ang utak ko sya ang makakausap ko sa mga oras na ito ng makalapit ako sa altar humalik ako sa paa ng

rebulto ni Hesus na nandoon at nagsign of the Cross ulit ako, maya maya nakita ko ang isang pari na papalapit sakin.

Ngumiti sya sakin ako naman ay nagpunas na ng aking luha tinawag nya ako ng malapit na sya sakin.

"mukang may mabigat kang dinadala kanina pa kasi pinagmamasdan ano ba ang hinihiling mo sakanya?" habang nakatingin sya

duon sa rebulto ni Hesus na nasa aming harap.

"humihingi po kasi ako ng kapatawaran sa aking nagawa Father"

"masyado bang mabigat ang nagawa mo sa araw na ito kaya ka nakapagrosary ng taimtim? Bihira na kasi ngayon ang

nakikita kong nagrorosary" tapos ngumiti sya sakin

"Opo Father" while bigla na naman tumulo ang luha saking mga mata at naiyak na naman ako

"gusto mo bang mangumpisal?"

Tumango naman ako ng itanong nya yun sakin

"halika sumama ka sakin mangumpisal tayo" sabi nyang ganyan sakin, at dinala nya ako sa isang silid kumpisalan na sya

yung nasa kabilang side na may harang at hindi mo makikita yung itsura nya at ako naman ay nasa kabila nun may nakaharang

na pader dun na may mga butas na pwede marinig ang sasabihin mo o ang icoconfess mong mga kasalanan na iyong nagawa kung

gusto mong humingi ng tawad.

Nagdasal muna ang pari at ako naman ay pumikit at dinama yung kanyang dasal tsaka kami nagumpisa sa aking kumpisal.

Kinuwento ko ang lahat  ng aking nagawang kasalanan hindi ako nagatubiling ikwento sakanya lahat lahat kahit alam kong ang

mga bagay na yun ay sobrang bigat hindi ko alam nasabi ko lahat ng nilalaman ng aking puso mga kasalanan na aking nagawa na

hindi ko alam kung may katumbas nga ba yung kapatawaran.

Naramdaman kong huminga ng malalim yung pari alam kong nagulat o nabigla sya sa mga nalaman nya sakin na mga kasalanan kong

nagawa alam ko hindi nya yun aakalain sakin pero yun talaga ang totoo.

Pinayo ng pari sakin na lubos na magsisi sa aking mga nagawa, magdasal ako ng parati at ialay ang buhay sa Panginoon,

ilayo ko raw ang buhay ko sa masamang gawi, at sinabi nya pang pagbayaran ko daw ang aking kasalanan.

Pagakatapos ng kumpisal na yun ay nagtapos kami sa isang mataimtim na panalangin sa paghingi ng tawad.

At tsaka ako nagpaalam sa pari, humalik ako sa kamay

"Kaawaan ka ng Panginoon" sabi ng pari sakin at lumabas na ko ng simbahan.

Sumakay ako ng kotse at tinignan ko ang pasarang pintuan ng simabahan at nagsign of the Cross.

Nagstart na ako ng kotse tsaka ako umuwi sa bahay at nagpasya ng magpahinga pinilit kong hindi sya isipin ang taong mahal

na mahal ko, alam kong galit sya at naguguluhan sa mga nalaman nya tungkol sakin, hindi ko din alam ang gagawin ko kung ako

yung nasa kalagayan nya pero sana katulad nya ako kahit na mangyari pa yun tatangapin ko pa rin sya. Sinimulan ko na ang

pagpikit ng mata at matulog pinilit kong tangalin ang mga bagay bagay na gumugulo sa aking isipan.

Kinabukasan laking pasalamat ko sa Dyos at nakatulog ako ng maayos at mahimbing, sinimulan ko ang umaga kong nagdadasal.

Pagtapos nun ay napagpasyahan ko na hindi pumasok sa trabaho pero dadaan ako dun ng patago para mag file ng leave of absence

dahil hindi ako papasok sa works ng isang linggo at ayoko muna makita sya hindi ko pa alam kung mayroon akong maihaharap

sakanyang muka dahil sa mga nalaman nya.

Pagkatapos ko nun napagpasyahan ko muna na umuwi muna samin at doon muna ng isang linggo magstay nagcomute nalang ako

at nagbuz ayokong magdrive mag-isa pauwe samin at makita ko ang daan na nagsimula ng pinakamasamang bangungut ko sa lahat.

Sana sa pagbalik ko mapatawad nya na ako at matangap nya pa rin ako.

Mahal na mahal ko sya

SO BE IT!!!