Engineer

Ginovah Sanver POV

"Boss! tapos na ung meeting?" tanong nila ng makapasok ako sa Tent

"Oo, bukas ung libing" kako at nagtimpla ng kape

"grabe boss ah! safe paba tayo dito?" natatawang biruan nila

"safe yan, nagdagdag sila ng guard" ani ko at naupo na sa harap nila

Breaktime kaya andito silang lahat. Hindi naman na kami pwedeng ihold muna tong project nato dahil nagrereklamo na sila tsk.

"Grabe talaga, ako pa naman ung natawag nung unang nakakakita pre! nakita ko talaga tsk. Kawawa kagandang babae pa naman" panghihinayang nila

"Kinilabutan talaga ako non! Nakita ko lang last Monday non binati si Engineer!" ani nung isa napatingin naman silang lahat sakin

Anak nang baka pagisipan nila ako ah?!

"kilala mo yon Boss?"

"Oo, schoolmate kami. President yon ng council namin kaya kilala ko" paliwanag ko napatango naman sila

"Awts sayang! Bagay pa naman kayo" napatango nalang ako at hindi nagsalita ng maramdaman ko sya sa paligid

Tsk hindi ko sila pwedeng bawalan na magsalita ng ganon dahil hindi nila maintindihan.

"Hindi gago! feeling ko may hinihintay si Engineer!" saad nung isa natawa nalang ako

"Hindi ka naman namin maisipan na baliko sir eh sobrang sungit nyo! tapos medyo halata namang may kinakausap kayo" shit

Napailing nalang ako sa mga pinagsasabi nila. Hindi ako makaisip ng idadahilan siguradong ggyerahin na naman ako non mamaya.

#

Naglalakad nako papunta sa parking lot ng subdivision. Ang sabi ng guard ka kanina ay binilin sa kanila na kahit wag na daw don ilagay kotse dahil masyadong malayo para sa iba.

Eh kanina ko lang nalaman nung kadating ko sa Office alangan naman bumalik ako para kunin at dalhin don.

"You really don't trust me" ani ko habang papasok sa kotse

"May narinig ako kanina" ani nya

Hindi ako makapagsalita. Kahit na alam na alam ko mga ginagawa nya hindi parin ako natatakot. Bakit ba sobrang anghel ng boses nya tapos pandemonyo utak.

"Sabi sabi lang nila yon" kako

"hindi naman nila sasabihin yon kung hindi nila napansin" sobrang hinhin ng boses nya na ang sarap pakinggan pero minsan nakakatakot

"Bumuo lang sila ng kunklusyon sa utak nila" paliwanag ko at inistart na ang kotse

Napabuntong hininga nalang sya at pumunta sa Back seat. Nang dumaan kami sa Guard tumango nalang ako. Nakita ko pa syang flinashlight ang kotse ko pero diko na pinansin dahil wala naman syang makikita don.

"They don't have any suspect" ani ko

"Of course" natatawang sagot nya napailing nalang ako

"What's her last...last word?"

"I'm sorry" nagitla naman ako

Tinigil ko ang kotse sa gilid ng daan at tinignan sya sa salamin.

"I'm sorry Akesha" ani nya ng nakangiti na may sinseridad

"Kesh"

" She thanked me too! She said she doesn't want to live anymore, she suffered nightmares for years because of she did to me...to us"

"You forgive her now?" tanong ko ngumiti naman sya

"Yeah, she's forgiven but I can't forget"

"Kesh"

"But she's dead now, Okay forgotten" sarkastikong aniya

"Don't be like that" ani ko

"Like what?wanna come with her?!" ngumisi naman ako

"You can't do that" inirapan nya naman ako

"So confident" maarteng aniya

"I love you" ani ko

"Ulol"