Ang katapusan (3)

Pero sa puntong 'to, pakiramdam niya ay wala siyang oras kaya ang pride na

pinakaiingat-ingatan niya ay wala ng halaga ngayon.

Hindi na siya nagpapigil na tanungin ang mga tanong na matagal na niya ng

kinikimkim, "Lalaki o babae?"

"Hindi pa namin alam." Habang umiiling si Qiao Anhao, pumatak ang luha niya

sa buhok ni Qiao Anxia.

"Malusog ba ang baby?"

Tuloy-tuloy na tumungo si Qiao Anhao, at sa oras na ito, hindi niya na alam

kung sasabihin niya.

Ngumiti lang si Qiao Anxia, at pagkalipas ng ilang sandali, muli siyang

nagsalita, "Qiao Qiao, patawarin mo ako."

Humihingi siya ng tawad para sa nangyari limang taon na ang nakakalipas…

Maraming beses na bigla nalang siyang nagigising sa kalagitnaan ng gabi dahil

sa masamang panaginip, pero kahit kailan ay hindi siya nagkaroon ng sapat na

lakas ng loob na umamin.

Gustong gusto niyang humingi ng tawad, pero sa tuwing gagawin niya na ito ay

para siyang na'pipe. Pero ngayon… na nasa harapan niya si Qiao Anhao…

gusto niyang sabihin ang lahat bago siya mamatay…

"Kung hindi dahil sa akin, baka matagal ng kayo ni Lu Jinnian…" Habang

tumatagal, ramdam na ramdam na pahina na rin ng pahina si Qiao Anxia.

Sa oras na 'to, wala ng pakielam si Qiao Anhao sa mga nangyari noong

nakaraan at ang gusto niya lang mangyari ay maligtas ang pinsan niya kaya

dali-dali siyang umiling para patigilin ito. "Tama na, hindi kita sinisisi.

Nagmamakaawa ako, tama na. Parating na ang ambulansya…"　　

Pero hindi pa man din siya natatapos magsalita ay biglang umubo si Qiao Anxia

at muli nanamang umagos ang dugo mula sa sugat nito, kaya dali-dali itong

tinakpan ni Chen Yang para hindi ito maubusan ng dugo.

Huminga ng malalim si Qiao Anxia, at habang naghihingalo, dahan-dahan

niyang minulat ang kanyang mga mata at hirap na hirap na nagpatuloy, "Qiao

Qiao, makinig ka sa akin, wala kanga lam. Noong nakiCR ako sa kwarto mo,

narinig ko na naguusap kayo ni Xu Jiamu kya nirecord ko yun at pinarinig kay

Han Ruchu…"

Malinaw kay Qiao Anxia na bilang nalang ang oras niya kaya para masabi niya

ang lahat ng kailangan niyang sabihin, hindi na siya nagpaligoy-ligoy sa

pagkwekwento.

"Qiao Qiao, hindi ko naman intensyon na saktan ko. Ayoko lang talagang

magpakasal kay Xu Jiamu. Noong mga panahong yun, pinipilit ako nina mama

na pakasalan siya…" Habang patagal ng patagal, halos bumulong nalang si

Qiao Anxia. "Hindi ko naman alam na may gusto ka pala kay Lu Jinnian, kasi

kung alam ko lang, hindi ko yun gagawin. Akala ko, nainlove ka na rink ay Xu

Jiamu noong nagpakasal kayo kaya nilapitan ko si Lu Jinnian para sabihing

layuan ka na…"

"Qiao Qiao, patawarin mo ako. Patawarin mo ako… Hindi ko naman alam na

dahil sa kasakiman ko, pati buhay mo muntik ng mawala."

Muling huminga ng malalim si Qiao Anxia at humawak ng mahigpit sa kamay ni

Qiao Anhao bago siya magpatuloy, "Akala ko mahal ko talaga siya, pero

ngayon ko lang napagtanto na hindi pala talaga pagmamahal yung

naramdaman ko. Siguro hindi ko lang natanggap na binasted niya ako at dahil

sobrang taas ng tingin ko sa sa sarili ko, nagalit ako sakanya…

"Hindi ako masaya noong hindi kita pinapansin, pero yun lang kasi yung paraan

ko para makaiwas kasi hindi ko talaga kayang humarap sayo. Ilang beses kong

sinubukang magsorry sayo, pero natatakot ako… Natatakot ako na baka

magalit ka sa akin… Noong nakita nakita ko yung mga epekto ng ginawa ko,

lalo akong natakot…"