CHAPTER 3- PRIVATE ROOM

A J E N T A

We have arrived. And it's good to be home again. Carrying my luggage on the white polished marble pathway that leads to our beautiful front porch and inhaled the familiar scent of roses and jasmine. There's lots of garden gnomes and butterfly that makes the mansion less Insipid and bland.The wind whipped my hair into my eyes and I tucked them behind my ears. I miss this creepy old palatial mansion of mine. Especially that Ghost in the attic. 𝐾𝑖𝑑𝑑𝑖𝑛𝑔 !! I don't wanna see her again. Even if she did, i'm gonna call the priest!

"Welcome back madam"-greet nilang sabay sakin sabay bow nila pa. They just ruin my mood. My smile slipped away and was replaced by scowl. I'm stilled on my spot. I felt like I was a glass smash to pieces. I grimaced and dryly laughed at them. A scorching pressure emitted from my body as my anger rose. Gusto ko silang batukan ng sabay sabay. It's irritating. It felt like I was slapped ten times. They're the reason why I loose my beautiful smile. My lip twitched, its getting on my nerve. Seriously until now ganyan parin tawag nila sakin? Banatan ko na mga to e

"Madam long time no see we miss you so much!!"- Kris was ecstatic to see me, he rushed and pushed everyone on his way and about to embrace me but he intended not to but take my luggage upstairs.

"Pwede ba, please lang na wag na wag nyo na akong tawaging MADAM!!"

Sisigaw na ako dito na parang gorilla

"Opo madam masusunod!"-sabay nilang lahat at binigyan ako ng daan. sinasadya nga talaga nila. This people really insulting me.

"I can't take this anymore!!" I turn my back at them to show how furious I was, but it just made everyone glad.

I went to the kitchen to greet chief fiasco. But he's not there "Mama san si chef?"

"Andito lang"-I narrowed my eyes to him, His smile made my day and it didn't even change till now. It's genuine. Wala paring pinagbago kalbo parin. It's shining, shimmering splendid. Syempre di ako pahuli sa yakap. Amoy pagkain parin siya. His like a father to me and I love him.

Sumulpot yung apat na di man lang nagkakahiwalay. May forever sa kanila. Naging feeling close pa at nakikamay kay chef fiasco "I guess your the guard"

"guess your the chef"-Guessing nila na patawa.

"Madam ihahatid na po namin mo sa iyong kwarto"-the way silang magsalita parang may kaharap silang bangong dating na bisita. Di ako natutuwa sa mga naririnig ko Oo..

"Wag, ako nalang ang maghahatid ng gamit ko"-diba sabi ko never pa akong nagpapasok ng maid sa kwarto ko kung hindi lang importante.

"Mada.."

"Madam"- I'm mimicking them with a bitter snort. I'm furious "pwede just called me ajenta AJENTA!! Bingi parin AJENTA! ano ispell ko pa di pa klaro? San ba yung birth certificate ko"-sigaw ko na parang natatae na gusto nang ilabas. "Please I beg you for the last time don't call me that"

"E pano po kong nakasanayan na

namin?"

My eyes twitch and in such annoyance, my anger issues is about to unleashed.  Pinagtawanan lang nila ako dahil pula na ako sa galit ang pinagpawisan na ako kahit bagong ligo. Grrr "Teme ne weleng nakakatawa dito ah! sige sit down all of you! I need to rest my respiratory system and any part of my body dahil inaatake na ako!"- even I'm deadly serious but they finds it funny.

I want to take a long long rest para ipagdiwang ang pagkalaya ko sa kulungan. Duh. State is not a home for me. Mabilis dumating ang pinadeliver ko at sabay kaming kumain kasama lahat ng tao sa mansion at nagtupukan sa kusina. Sana ganito nalang lagi. Yung nakikita mong masaya ang mga tao sa paligid mo. Ang sarap pala sa pakiramdam

➖➖➖

My eyes sparkled, it's been forever. I miss my old bed room. My smile almost ripped my face "Wow you have teeth? We actually never seen you smile like that before"-gulat na gulat na expression nila at mukhang di makapaniwala. Yeah, the old me is way gagu. Grabe ang laswa pala ng ugali ko noon laki ng pinagbago ko ngayon. From two horn isa nalang. I'm not going back to state I made my decision. Mas komportable ako dito kesa sa magsiksik ako sa place na parang pinagmumukha akong lutang na tanga na kausap yung pader

"I miss you panda!!"-I jumped on my bed; hugging my stuff toys. I'm being in my childish way again. Dalawang oras akong nakahiga lang saking kwarto. Kumakati ang pwet ko para bang may gusto akong gagawin. Kaya lumabas lang ako at tumulong sa mga maid na maglinis.

Si mama yaya naman may inaasikaso sa third floor makisilip nga. Parang may nararamdaman akong pressure sa paligid at may humihila sakin and I found myself standing at the door. Cracks form on the wall and lights flickered out. I looked up and frowned at it. "Anong klaseng kwarto ito?"

I rubbed my arms slowly as the chill settled around me, My bones were rattling as a guest of Frosty air kissed my skin. I didn't expected it to be this cold.

Akmang tatalikod na ako ng may narinig akong apat na kalabog sa loob. "Damn it ano yun?!" Lumingon ako ng dahan dahan sa saradong pinto at dahan dahang lumakad papunta run na parang papasok ako sa isang hunted room. This is the only room na di ko pa napapasok aside from that attic. Walang tao pero bat may kumalabog?

𝑃𝑠𝑠𝑠𝑡!

Napalukso ako sabay ng pagsign of the cross ko sa harap ng pinto na nakapikit. Kung multo ka man di ako natatakot basta't wag kalang magpakita. "Oh anak bat naparito ka?"-napalingon ako kay mama. San sya nanggaling? at nilingon ko ang likuran nya nasa kabila syang kwarto at naglilinis. Ibabalik ko sa kanya ang tanong

"Bat naparito din po kayo?"

"Sagutin mo muna ako"

"Mama bat private itong kwarto may something ba? may kumalabog din sa loob baka may nabasag"-turo ko sa nakasaradong room na may nakalagay na sulat na private. Napalingon si mama sakin at inayos nya ang mga tinupi nyang curtina at lumabas para simulan nang sagutin ang tanong ko

"Bat mo naman natanong yan?"

"Well.. my curiosity starting to bother me lately. I think there's something behind that door"

"There's nothing in there"

"E bat may kumalabog sa loob?"

"A-- wala nga bat ba kulit mo? "-nairitang wika nya

"Something wrong? ano ba kasing meron sa kwartong yan yun lang naman ang gusto kong malaman"

"Alas singko na nakalimutan kong mamalengke. Nga pala may ipapabili ka ba anak sakin?"-she change the subject right away. It only make my curiosity bigger. They're hiding something, her actions explains it. I narrowed my eyes on her hands and she's sweating. "Wala po mah"

"Anak di mo na dapat itanong yan sakin. Kaya ka pinagbabawalang pumasok dito ay baka makakabasag ka na naman ng mga gamit nya"

Thats it? That the only lame reason? Ayaw lang nila akong makabasag. O.A naman. I haven't been in this room before I guess.. or di kolang talaga binigyan pansin Ang iilan sa mga kwarto. She's right about me being careless , specially when things made out of glass. Wala akong naalala na pumasok ako sa kwartong ito.

"Mama yaya kaya di ako pinapasok ay dahil lang sa pagiging lampa ko? Pero wala akong maalala na dati ko nang napasok itong kwarto nato dati"-paliwanag ko.

"Aalis na ako masyado kang matanong"-umalis sya agad at naiwan lang ako mag isa.

Mamayang gabi lulusobin ko yung paloob loob ng kwartong yun para matahimik na ako. Dati pinapalampas kolang ang mystery bat now? Hindi na. Kung walang gamit dyan e bat may naririnig parin akong kalabog. Hala multo!!!

10:35 pm. Binuksan ko ang pinto at sumilip sa labas ng aking kwarto na baka may dadaang maid. Yes all clear! Makikita ako dito mula taas. Feeling sundalo lang ang peg. Mabilis akong nakarating sa room nayun at tumayo agad ako. Ginawa ko rin ang fingers ko as a gun. Ready to enter!

"Meow"

"Shit! Miming naman shuss! I have a serious mission to do right now.  And don't scare me like that you almost gave me a heart attack At lalo na sa ganitong serious na sitwasyon,

ngayon nasailalim ako ng guni guni. And this mission is way too risky so better go away muna save your life"-paalala ko sa pusa.

Di naman kaya hunted ang kwartong ito? Kung alam kong minumulto dito e bat nandito ako? Bahala na. I open the door slowy pucha! Nagcreak pa ang door!! Agad na akong pumasok at sinara na ang pinto para secured may nilagay akong bell sa doorknob para malaman kong may pumasok. I learn that too by watching special agents movies.

I look around kahit abandona pero parang buhay na buhay ang kwartong to ang linis pero makaluma lahat ng mga gamit. Maluwang sya at ang daming mga libro sa shelves. Naghanap ako ng button yung parang sa movie na may secret passageway. Yeah i'm crazy i know that.

Wala akong makita. Hinalungkat ko na lahat pero wala akong makitang anong mistery o clue baka siguro nag over react lang ako kanina. I frowned and I looked around.. nothing. Dapat istop ko na ang panonood ng movies. I have this crazy imagination.

Umupo lang ako sa isang maluwag at soft na kama. I jumped slightly at parang may tumusok sa pwet ko. " Aray naman!! Ano kaya yun?"-hinanap ko yung tumusok sa pwet ko baka kase isang needle yun at mahirap nang magkatetanus.

Inalis ko yung kama. At namataan ko ang isang portrait. A mother and a daughter. Possible kayang ako yung bata pero ang labo kase ng litrato kaya hirap maidescribe yung itsura sira na rin ang frame. Natakot nga ako sa mukha nung mother paningin ko kase parang nakangiti sakin. Pucha its damn creepy!!

Lahat dito nakakatakot. Yung old library may multo na inaalagaan ang isang weird looking book. Dito, isang abandon room at may lumang portrate ng dalawang tao. May nahawakan ang kamay ko at natusok ako. Shit ano iyon, inilabas kolang yung dugo sa daliri ko at nakita ko na ang dahilan meron ngang karayum, why the heck nandito to pwede to makatetanus. Inalis ko ito at natusok yung ulit finger ko. Damn it bat ang malas ko naman. Napaupo ako ng biglang tumayo at lumipad sa ere ang litrato at napaatras ako. "Shit!"-i cursed

Nakasandal na pala ako sa dingding at medyo malayo sa pinto. I felt some negative energy the portrait burst into flame and the pressure makes me trembled in fear

𝐴𝑗𝑒𝑛𝑡𝑎

𝐴𝑗𝑒𝑛𝑡𝑎

𝐴𝑗𝑒𝑛𝑡𝑎

"Ajenta!!!"-bumalikwas ako ng bangon ng pukawin ako nung apat. Grabe ang pawis ko kahit lakas ng aircon pero basang basa ako.

"Madam okay kalang?"

"Y--yeah"-I stop for a while and sat down "teka bat kayo nakapasok?"

"huh? actually nakita ka nalang namin na walang malay sa labas ng kwarto"

Kwarto? So di pala ako nanaginip totoo ngang pumasok ako sa kwartong yun.

That portraits is giving an omen. I'm so curious and I want to know everything starting from its roots.. "Anak ano kase ang pinagagawa mo dun!"-she's furious.

This is the first time she yelled at me. She clunched her fist and trying to sooth her temper. Talagang galit na galit siya sa ginawa ko. And not just that there's anxious in her eyes..