CHAPTER 7-SECRET LIBRARY

A J E N T A

"Come on! How much longer do I have to wait?!"-i'm bawling and bump my head on my desk; tapping my ballpen on my notebook. I'm bored! My body is here but my thought is missing. I looked at the time. I waited patiently. It's 6 minutes more and UWIAN NA! I tapped my desk.

"Oyy badjao" Anna tease me

"Gago ka"

She's my friend anna, That one student who master everything. She's good all I can say is. SANA ALL.

Even now i know that smirk on her face, she knew what's on my head. Alam nya na excited na akong umuwi  pero boring din sa bahay. Wala lang gusto kolang umuwi. Kanina pa akong tinatawanan ng math. Oo bobo ako sa math.

I don't have any siblings. It's just me living alone on that mansion. I always ended up talking to myself. Yeah, like an idiot i know. Nobody asked me to do thing and I can do whatever I want.  Wala naman si fake mom, nowhere to be found naman si Dad. I wonder san sya hahaha who cares I don't need them anyway para kasing makaasta walang anak. I never even knew his name or his face. I don't know what's my families histories. Parang mga mystery lahat. Wala e ampon ata ako.

"Pass your paper"

Tumayo na yung teacher para kolektahin na ang answer shit- sheet. Teacher namin sa science, marunong magbigay ng mahirap na quiz e di naman nya tinuro yun samin pano ko naman maansweran ng maayos o diba two joints!

"Class clean the room before you leave"-ma'am.  She looked at our papers and filled it properly by alphabetically and she just glance me. Napalunok ako sa titig niya. She  rapidly shooked her head and sighed heavily and clucked her tounge. "Tsk tsk miss smith... hay nako..."-sabay hawak niya sa batok.

Maam diko kasalanan na pinanganak akong bobo.

Itlog na naman ako haha. Hay nako indeed! Alam ko na ang score ko wag nalang akong mag expect na makakuha ako ng highest score duh! never naman ako nakakakuha nun diko kasalanan yun utak ko mahina. Okay na sakin pag may kasama akong zero din ang score hehehe. Tsaka di naman ako yung bobo dito. Syempre uso pahabaan ng leeg sa exam. Nasa dugo na ata ng mga studyante ang silip silip pag maytime.

Nagtatawanan nalang kame sa mga score na nakuha namin ewan ko ba kung nag aaral ba talaga kami. Pumasok ako sa cubicle at nag ayos muna ako ng sarili ko konting liptint naman para di ako magmukha kinalakad o parang narape kung saan saan, chosss! I never done over make up no. Baka pagkamalan pa akong clown na patong patong na ang makeup sa mukha. Di rin ako nawawalan ng powder sa bag pero one problem lang... Ito yun..

"Bess hinge ako pulbo"

Yan ang ibig kong sabihin ang mga grupo na powder girls yung taga hingi mode

"Hatage ko oy, ganiha pa baya kog  hagard. Alams na baka dadaan si crasss "-humabol pa ang pangalawa na nagwawalis nagbisaya pa sakin. Buti nakakaintindi ako. For real i'm not.

"Teka ako rin kayo kayo lang! Penge nga! Oh. Bat konte lang"-otro naman ang nanghihingi na may sama pang reklamo nahiya tuloy pulbo ko

"Dihili ba sab kita besh iban liptind da esab "-pagtatausog ng isa kong kaklase.

Akmang itatago ko na ang pulbo ko ng may sumigaw sa labas

"HINGE!!"

But don't get me wrong may Lalake rin na nagpupulbos tsaka nagliliptint pa iba na generation ngayon no. Dati pinabayaan kolang silang kumuha ng pulbo then ano natira sakin. Lalagyan. Yung tipong ikaw bumili iba gagamit. Sige ako mag aadjust.

Oo nakakatriggered minsan okay lang sana kung dalawa o tatlo yung hihingi e puro isang klase talaga.

Naranasan ko rin na bagong bili kong ballpen may nagmamay ari na kinabukasan pati yung papel kong isang araw mauubos na agad ugh buhay. Bumalik lang kami sa upuan at naghihintay nalang ng bell at nagsigawan na kami ng tumunog na.

Isa isang nagtayuan ang mga kaklase ko at naglabasan na ang iba. Naging mabait ako at nilinisan ang room. I can't believe it, this is the day na parang may nakain akong kakaiba tinalikuran pa ako ni satanas ngayon.  Epekto ni suman to kanina na binigay sakin ng isa kong kaklase.

Mabilis akong natapos at pagkalabas ko nabigla ako sa mga palakpakan nilang lahat. Nandito lahat ng mga klassmeyt ko means kanina pa nila akong minamasid. Di ko kase ugaling maglinis , ugali ko tamang lipad palabas ng room.

Tinaasan kolang sila ng kilay at nawala na sila sa king paningin si anna nalang ang naiwan at hinatak ako bigla. Teka may fun run ba? baka diko maramdamang nahulog na ang panty ko sa kakahatak sakin ng taong to. I tried na bawiin ko yung kamay ko pero baka maslide ako ang dulas kase ng marmol.

Pinalo ko sya para bitawan ako pero higpit ng pagkahawak nya "Hinay hinay nga anna mahuhulog tayo sa stairs..!"

She didn't listen to me. She's dragging me down like she had nine lives. Mas hinigpitan pa nya lalo ang paghawak sa wrist ko. Ano pang nakakainis? yung over crowded ang stairs sa dami ng student  dagdag traffic lang! tapos ang isa dito tatakbo na parang walang tao.

Nasa labas na kami ng gate nakita ko pa ang mga kumikislap na mata ng iba kong classmate. Eh kung tusukin ko kaya mata nyo. Damn it anong tingin yan inirapan ko nalang sila ay Oo I forgot. Nagsmirk silang lahat.

I snorted and ruffling my hair. I fumble on my bag and find my wallet. I know that faces means. I handed them the money

"Damn it tagal naman! Sana di nayun makarating para maglakad na kayo pauwi"-May halong diin na pananalita ko.

Ako pala ang assign ngayon na mag bayad ng pasahe nila, malamang ang rules namin sa room ay paglate, ikaw ang magbabayad ng pasahe and i've done this a thousand times. Ang masahol pa dun kaya wala akong maireklamo ako kase gumawa ng rules nayun. 𝑆𝑒𝑟𝑣𝑒 𝑚𝑒 𝑟𝑖𝑔ℎ𝑡

Ewan ko ba bat ganon minsan di rin ako nag iisip.

Its not my intention to be tardy. I hate waking up early. Especially I don't want to clean the classroom and all they had to do is to sit while me sweating for doing all the work for em. tsaka ganda ganda ng pagkabigay ko ng floor wax tapos uutusan pa naman ako. Sino paba ang may gusto nun. Pumunta ako sa school para mag aral di para maging janitor! lampaser, floor waxer, mopper, window cleaner, polisher, trasher. Ah basta anykind basta may "R" 'ER' sa last.

Ilang dekada lang ng dumating na ang jeep "Heto po ang pasahe"-abot ko ng pera at kinamayan ako. Ay tangina

Binawe ko yung kamay ko at tumili pa ito ay gago! Sumakay na ang mga classmate ko ang nakakatawa nga lang kase puno na ang jeep ng pasahero pero pilit parin silang sumiksik. Nagsabak na ang iba. Aba sinuswerte naman kapag uupo sila e tas 70 each..

"Wag na kayong babalik!!!"-sigaw ko bago tumakbo ang jeep. Nagtawanan lang sila tsk! tsk! kasama ng mga ibang pasahero sa loob.

I remember last month yung sumakay ako ng jeep na halos parang pinipiga na ang katawan ko dahil sa sobrang ipit sakin ng dalawang matabang tao na kasing laki ng 'Sumo wrestler' sa both side tapos nung bumaba ako di ko na talaga na feel yung katawan parang ang gaan gaan ko kala ko nga patay na. Kung idescribe ko pa para akong damit na plinantsa, kaya sa moment na yun di na ako sumakay ng jeep. Nagpabili nalang ako ng motor. Ayoko ko rin may katabing may putok yung ang ganda ganda ng mood mo tsaka naman may libre perfume.

I put my helmet and drove my motor, mahilig din akong magpabilis na para bang ilipad na ako sa ere expert na akong magdrive kaya di ako nakakaramdam ng takot at cool kaya pagsuper speed. May siyam ako na buhay kaya d nako mag alala Nakakabored yung mahina kang magdrive yung parang takot mamatay.

Napastop ako bigla gago traffic heto ako waiting pa may pila e . Tagal!  Nilingon ko yung sa may left ko may nakatitig pa sakin na lalake na nakangiti sakin parang syang mga giant dun sa anime na 'ATTACK ON TITAN'

Nakakakilabot! Iniwas ko nalang ang tingin sa kanya ang weird nya. Ayan na lets go time Green light na, mas nilakasan ko ang pagdrive ng may biglang dumaan na car

POLICE STATION••

Nakabangga ako ng car kaya here's me imbes makauwi sa bahay para makatulog may sagabal pa putek! mabuti andito si mama yaya para ihandle lahat ng nagawa kong pagbangga sa isang hilux ang O.A talaga ng driver kaunting gasgas lang ang nagawa ko ang dami nyang reklamo kung siguro isulat ko yun lahat baka million pages ang magagawa.

Nilagay ko nalang ang headphone ko sa ears ko masyado kaseng maingay yung driver na akala mo kung sinong makasalita parang may utang ako ng ilang million sa kanya hay nako! Is there anyone who can shut that man's foul mouth nakakairitated sobra baho pa ng hininga.

Nagrereklamo pa sya papunta sakin plus point yung laway niya. Sharap! "Ikaw bata ka--"-diko sya pinatapos ng tumayo ako sa harap nya at binaba ang headphone sa leeg ko pinanliliitan ko sya ng mata. Nabigla sya dahil ang tangkad ko. Yung and dami nyang dada yung moyor ko nga nasa junk shop na d na naayos tapos... I snorted at inalis ko yung buhok na humarang sa mata ko

"Shut it! diba binayaran naman lahat ng gasgas, so stop complaining will yah!  Kasalanan ko, yes i know, wag nang paulit ulit masakit sa taynga. Wag kang sermon ng sermon. Bakit mama kita?!"

I'm a bit troublemaker and a hardheaded teenage idiot. Sarap nya kaseng lukutin na parang papel nakakainis andun na yung pera dami pa nyang satsat! Nilingon ko sya bago ako lumabas.

"Tsaka, next time magtoothbrush ka before you speak. Can't handle your breath bruh"

Nagtawanan nalang ang ibang priso. I don't care kung ano yung lalabas sa bibig ko yun na yun.

"Hali kana uwi na tayo,ano kabang bata ka dahan dahan naman sa mga salita mo. Kung maaccidente ka baka ikamatay ko rin at pagmasalita ka sa nakatanda dapat may 'Po at opo okay? Remember ajenta don't raise your voice to a person that much older than you. Its a sin"

All I heard is ASIN. I never been too nice. Wala naman ding nagturo sakin pano rumespeto. Patay na ata yung emotion side ko

"Sakay kana"

Ayokong hinahatid ako para akong elemetary kids na kailangan pang may sundo. its a big NO. NO! "Is this a joke?! No, there's no way i'm going inside.  I better walk"-pagmamatigas ko at hinila ako ni mama yaya paloob at natama pa ang ulo ko sa pinto ng kotse. Aray! Nahinog bungo ko "Let me drive para kayong pagong!"

"Ajenta, manners!"

Napakunot nalang ako sabay pout face ko pa at sinandal ko nalang ang ulo ko sa bintana. Binaba ko ang window para kaseng di ako makahinga ng maayos sa sobrang close ng paligid. My phone ring at agad kong sinagot  ang tawag parang bago ang number sino kaya to.

"[Hello? who the hell is this?! Kung sino ka man you've got the wrong number so fxxk off]"-this is how I talk on the phone. No big deal

"[Ajenta i heard that..]"

"[ Who the hell are you? And how did you get my number?!"]

"[ It seems that your getting more ruder and iresponssible! Never heard a word MANNERS? huh? Young lady?]"

Shit just as I thought. FAKE MOM!

"[Wow? its been a long dead time already.]"

"[Ajent...]"

"[Bye]"-i end the call

So annoying even hearing her terrible voice. Okay fine! I'm a bad girl, And she's the one to blame for these. I hate her. Buti pa si mama yaya kahit busy sa trabaho kinaya pa nyang pumunta sa prisinto para sakin kesa sa totoo kong ina grrrr stop it nothing gonna change anyway. Balak ko na sanang  itatapon ang cellphone ko sa sobrang inis

"Bullshit! Dapat bibili na ako ng bagong sim"

Mama yaya shook her head and tsk'ed at me "Madam, naman wag kang ganyan sa mama mo alang alala sya say...."

"Mama yaya. Please stop calling me that stupid madam! Just call me ajenta i'm fine with that. I hate hearing those words its disrespectful for me"

Shit bat ba tumulo pa tong hayupak na luha nato shit!! Pinahiran ko nalang ang luha ko gamit ang kamay ko at nagdeep breath ako. Nakatingin lang ako sa bintana habang yung ibang bata na kasama parents nila, honestly?! bat ba walang kwenta ang parents ko dapat ko pa ba silang tawaging parents?

I don't even remember any memorable memories about us. As family. All I remember is I was raised by mama yaya. She's the one who tell's me that vanessa is my mo..argh! i hate pronouncing it! There's no place anymore for me. Being rich is not my thing anymore money can't buy happiness and love.

Tinalikuran nila ang kaiisa isa nilang anak and pretented na para akong hindi nagexist. Well, anyone who deserve to be called a mother is no other than mama yaya she's a person na lagi lang andun sakin, a person na kahit gaano kadami ang trabaho kaya pa nya akong alagaan na parang tunay nyang anak.

➖➖➖

We have arrived. And still mubbling

Ano akala nya matatakot ako sa kanya tsss.  kahit putulin pa nya ang katawan ko kahit sunugin pa nya ako ng buhay i'll never treat her like my own mothe~ she's fake napaka iresponsible nya!! Sobra.

Hindi ba nya alam na yung iniwan nya ako nung five years old pa ako na lagi akong nginungutya ng ibang bata pinangdidirian na anak ako ng pokpok, salot sa lipunan na halos napaakin lahat ng salita na kinadidirian ng lahat! Di ko maiwasan ang pagmaltratong masama ng iba sakin. Lagi lang akong umuuwing pasado ang katawan at duguan labi at pinagtatawanan pa kahit nasasaktan na.

Walang araw na di ako umuuwing pasado. Mayaman ako at lagi akong ninanakawan at kapag hindi ko maibigay ang gusto nila. Di sila nagdadalawang isip na paghahampasin ako ng bangko.

Kahit gustuhin ko man magsumbong sa teacher pero di ko magawa dahil takot akong pagbugbugin nila. Oo aminin ko dati na akong umuuwi sa bahay na puro basa ako ng dugo sa mukha di na nga ako nagmumukhang tao. I carried  too much burden.

Then ngayon lang sya magpaparamdam kapag matanda na ako? Bullshit! Sinusuntok kolang ang pader para lang mailabas ko ang sakit ng loob ko.

She's Bullshit!

Gabi gabi akong umiiyak dahil hinahanap ko sila. Hinahanap ko ang pagmamahal na dapat sakin. Ako lang ang kaisa isang anak bat pa ba ako di nila kayang mahalin gaya ng iba.

Kung di lang kasalanang magpapatiwakal nagawa ko na noon pa. Dahil ang sakit sakit at di ko na matiis yun. I hope If there is a place. That can be my home. Yung place na di na ako magiging ganito. I wanted to be strong but my emotion makes me weak.

Reality is sucks!! I hate it! I hate being me. Gusto kolang naman mabuhay na simple kahit mahirap na pamilya man lang okay nayun sakin. Pero bat ganito?

"Damn it! Bat ako lumuluha!! I hate you self my fake mom!! you did this to me kaya nagmumukha akong katatawa tawa at mahina. Kinasusuklaman kita!"

I rush papuntang bathroom tsaka naghilamos masyado nang lumaki ang eyebags ko sa kakaiyak. Kinuyom ko ang mga kamao ko sabay paghinga ng malalim. if di ko yun gagawin mahihimatay ako. Ang sakit talaga sobra. Buhay pa ako pero parang nasa impyerno lang ako. 

Pinahiran ko na ang basa kong mukha sa soft na tuwalya na binili sakin ni mama yaya. Its ten years old na pero di ko parin pinalitan ng iba because this is a gift from a person that i loved. Its priceless.

Bumaba muna ako ng room ko medyo gutom ako pagkatapos ng drama mula kanina. Nakakagutom pala pag may kaaway ka sa ulo mo nakakastress. Di ako masyadong umiiyak ng ganoong katagal dati oo pero ngayon mas mataas na siguro ang two minutes.

Nagluto ako ng ulam ko at pinaupo ko muna si chef kase sawang sawa na ako sa lutong halos pababalik balik lang, gusto ko ako ang gagawa ngayon ng pagkain ko, kase bakit? umiinit ang puit ko sa bangko.

"Madam marunong ho ba kayo magluto nyan?"

"Kaya nga nagpapractice e. Tsaka don't call me MADAM! Ang sakit sa tainga pakinggan"-wika kong walang kabuhay buhay. He chuckles bago sya nagnod

"As you wish young mada...."

Diko sya pinatapos ng tapunan ko sya ng muffin. Asar!! Bat ba lagi nila akong tinatawag na ganon. "And thank you for this!"-pahabol pa nyang saad at nilamon ang muffin ng isang kagat lang. "Wala pa ako nakapag almusal e"

Napailing nalang tuloy ako. Nilagay ko na ang kawali at ready na ang mga nislice kong mga spices. Di pa ako masyadong marunong magluto kaya starting palang ako kung baga egg role muna madali lang kase pano kaya magluluto din ako ng dried fish no? para malasahan ko rin ang ulam ng mga poor people. Wala pa si mama yaya dito nasa palengke sya ngayon.

Nakakaconfused? Ang iba gusto nilang maging rich, powerful yung parang humihiga na sa pera at ginagawang paypay yung money? Wala namang puso ang pera para magpasaya ng tao diba? Money is evil sabagay yung stupid parents ko nabuhay sa money kaya utak nila puro money money money! Ano sila si MR. CRAB?! Di naman sa pag overthink anak niya balyena

Mabuti pang  mabuhay ng simple. Yung gusto ko ay yung nandyan ang pamilya. Okay lang kahit kasyang kasya lang ang kinikita sa buong magdamag na trabaho yung blood and sweat at di galing sa masamang bisyo ang pera. Pero hindi e, walang ganon.

lagi nalang akong nakakaramdam ng kurot at hapdi sa'king dibdib kung natatandaan ko na naman sila.

Yak! Bat ba ako nagdadrama!

Why am I talking to myself?!

"Okay kalang?"-tanong ni chef at tinanguan kolang siya.

Nilagay ko nalang ang headset ko sa aking taynga para makinig ng kpop song. Music helps me to calm down.

May heart suddenly flickered not because of the music. The lyrics are different and that when I realize it wasnt the music. There's a voice ringing in my ears and it's calling. I know its weird but...

I was lost in thoughts and found myself standing at the old door. I lost my conciousness and didn't knew how I ended up here alone. I'm about and it just creaks open on its own.

I covered my nose because of the dust. There's a crooked stairs leads to the top of the tower. The walls are too crumbled and was abandoned. This place is off limit but now I'm breaking the rules.

Napaupo ako ng may nahulog na libro sa harap ko "SHIT!!"-Mura ko dito. "S-shit!"-sabay mura ko sa libro

Sino naman ang nagpranks nito para takutin ako. Hays! Luminga ako sa paligid wala namang tao. Tumayo ako at pinulot ang books. Kakaiba ang cover nito ang panget. Parang may pagkahalintulad sya sa mga pang fairytale book. Inalis ko ang headset at nilagay sa'king balikat at binuksan ang libro.

Parang may force na biglang nagpatindig balahibo ko. Pero di ko kayang itapon or iclose ang libro it tells me that I need to read it. Panong napunta ang libro dito? Wala namang sino man ang pumupunta sa itaas ng old library ah?  Di ko naman inisip na multo baka kase nahulog lang.

I close the door and went to my library. I dust the book cover and it's an antique one. A weird looking book. It's been outdated, there's a leaves designs surrounding the book as a locked. Pinihit ko na ang pinto at umupo sa swivel chair at binuksan ang bawat pages. Medyo blurd ang mga image kaya hinipan ko.

"Ayan klaro na"

Binalik ko sa first page at napakunot noo nalang ako at medyo naduduling sa nakasulat. Di ko maintindihan. Pinahiran ko nalang ang dust baka kase dahil dun kaya nagkandarapa ang mga words. Di ako makapaniwala ng makita kong it was written in gold! My jaw drop as in nasa floor na ang bunganga ko. Di ko alam na dapat ba akong maniwala sa nakita ko.

Bukod dun mas lumaki ang mata ko ng maging tagalog ang mga words. I rub my eyes fast and look again. Baka kase nagpapalikmata lang ako or i'm losing my mind. Okay! Wala akong nakita. Nag guguni guni lang ang mata ko. My brain is playing tricks on me.

According to the flow of the story parang pang fairytale. May title na nakasulat sa taas.

"Cam wethrin? Ano daw?"-basa ko na may tanong. Anong klaseng word ba yun? di naman yun ata pang greek or  latin? wala naman kaseng word na gayan sa korea or japanese-

Pinasintabi ko nalang yun at nakita ko ang litrato ng babaeng may hawak na bata. The child she holding on has blond hair and this woman I bet she's the mother or maybe a sister, she has a long dark hair. Kung idescribe ko ang picture. Parang humingi sya ng tulong sa batang walang malay. Nasa gubat sila at parang di nya alam san pupunta. Maybe their lost? At wala ng makain ang anak nya or they been attacked?

Parang ganon kase ang nasa larawan. In my opinion lang. Parang sad story e. Nawalan ako ng interest kaya pumunta ako sa kabilang chapter.

" The moon elf?"

Nakatayo sya at ang background nya ay full moon but bukod sa puti, its bloody red. And her facial expression  is that parang malungkot sya at may dala syang gintong bulaklak na may nakastain na dugo. Her crown is divided into two. Its has torn and the other half is gold. Agaw pansin ang kumikinang na petals ng bulaklak parang nilagyan ng glitters pati yung nagdurugo nyang dibdib.

The legendary lovers. Ito ay nabigyan ng pangalan dahil sa dalawang nag iibigan na namatay sa gabi ng digmaan. Pagitan ng  kaharian at mga halima....

Okay, that's boring. I turn the pages and I saw a woman. She wore mask and with her cape. Para sakin isa syang magaling na warrior. Her dark colors hair, Almond eyes, Her profile is captivating. Astig na astig talaga.

Anong nakakatawa dito parang magkamata pa kami konte.

"Isang kauna-unahang babae na naging capitan. Isang napakalakas na tagapagtanggol ng kaharian..."

Diko tinapos ang pagbasa Tiningnan kolang ang mga tittles at pictures  Naghanap na naman ako ng iba at nakita ko ang litratong ito. Hindi ko magets  at pano idescribe ito.

Sa kabilang pages. May nakita akong batang musmos na umiiyak na kinukutya ng iba. Parang naalala ko ang kabataan ko noon. Napaluha ako dahil lang sa larawan. May batang lalake na nagtanggol sa kanya at may korona ito.

"The lost heir....Melda tàr and Rhaich anna" May dalawang word na nagpanosebleed sakin. Oo salamat walang translation

May lalake at babae. Natutuwa yung lalake sa mga ginto na nakapalibot sa kanya. Malabundok na taas ng ginto. Para sakin isa syang manlalayag at nakahanap ng ginto at ginamit nya ito para maging hari. Magbabasa na sana ako kaso. Nalaglag mata ko. Akalain mo nga naman.  Tagalog daw e may ibang lenguahe namang nakasingit. pfft!!

I turn the page at natulala nalang ako ng makita kong pinatay ang lalake ng mga tao.  Ang daming patay na nagtutumpukan na nasa taas syang nakapatong with his crown. Ugh! Sama naman pala nya napakamabagsik nya. Teka parang ako lang hahaha. Emotional ang picture kaya tinataksil ako ng luha ko na bigla biglaan lang tumutulo. Sa kabilang picture nakita ko syang nakaupo sa trono. He was surrounded with those he murdered and yelling for justice

Marami pang chapter pero nawalan na ako ng interest ng dalawin ako ng antok. I turn the pages and saw a few writing that makes me wonder " 𝐿𝑒𝑖𝑡ℎ𝑎 𝑗𝑖𝑒𝑛.... 𝐶𝑎𝑚 𝑤𝑒𝑡ℎ𝑟𝑖𝑛? " Nakabold ang letter. I don't know why blank ang page dito at title lang ang nakasulat. Ibinaliktad ko ang page.

"Se- Ciel?"-is this her name? Hala ano yun?!!

Hindi ko alam kung nasusunog ba sya or may ability syang nakakagawa ng apoy. Sa tingin ko parang may halong lungkot at galit ang kanyang mukha, I can sense that. She waiting on something.  Weird nga talaga yung libro nato. Hinanap ko naman yung author kaso walang nakasulat as if wala pati content ng libro possible naman kayang napunit?