CHAPTER 36- DARK KINGDOM

A J E N T A

I frowned and sat down for such disappointment. Akala ko tapos na ang problema pero may dagdag pa pala. Grr! I don't know how to handle this one. How can I mollify those two? Mark hates me and then Anna too--i failed as a friend.

Pano ko kaya isolve ang problems nato mabuti pa ata ang math. Nabigla ako ng yakapin ako ni Yano at basa pa siya ng pawis na halatang pagod na para bang hinabol ng baboy ramo sa gubat..

"Ajenta where have you been..akala ko napano kana next time kung aalis ka dapat magpaalam ka sakin. Ihahatid kita kina yumie..."

"Ajenta!!!!"

Napalingon kaming sabay sabay ng may marinig kaming boses. Wala akong magawa kundi matulala nalang sa nakita ko. Anna's body change into a deadly vicious beast. I saw those anger in her eyes and eaggerly wants her revenge on me. Those anger makes her invigorating. I recklessly lost a friend.  Pero tila napako ako sa kinatatayuan ko. Its too late for sorry now. This is war...

"I'll show you on how I'll burn this place down..."

"𝐶𝑒𝑟𝑖- 𝑢- 𝑝𝑒𝑛𝑖-𝑑𝑎𝑙 𝑏𝑜 𝑚𝑖𝑛 𝑎𝑟𝑛𝑎𝑑..begone!!"

I was flabbergasted on what I witnessed. I saw all of the elf noblesse gather around trying to exile her from their kingdom. A melodies was heard and light was illuminating and created a barrier around the elf kingdom. Yano and even the Queen is here and all of them are enchanting a spell and there's this energy that trying to drag her away "Begone!!!" [Do not set foot on our kingdom]

"You dare!! I'll show you how powerful I am. These world will be on my grasp!!"- umalis na ito sa lakas ng impact parang maiilipad ako sa lakas ng hangin, ginawa kong harang ang dalawang kong kamay at napapatras ako.

"Oh no this is bad! This bad anong gagawin natin?!"-natatarantang saad ni yumie na sabay kibit balikat nya" Those words is not a lie. Totohanin nya yun if we don't go now baka sa isang iglap this world turn into chaos"

"Everyone are you okay?"-pagsulpot ni fairy sa'ming harap

"Fairy alam mo ba kung saan papunta si anna ngayon?"

She close her eyes and flying circling on us. bigla syang napasinghap sa takot. "Inatake nya ang kalahating bahagi ng silangang na malapit sa gathāro!"

"Kailangan na nating pumunta!"-pano siya nagkaroon ng kapangyarihan?!

"Ikaw yano kailangan mo munang magpaiwan the queen is.."

"Sasama ako."

Napaisip ako kung sino ang uunahin namin."Guys pano kaya kung magkahiwa hiwalay muna tayo" I suggested. All of them agreed. I looked up to the balcony and saw how anxious is Queen Yania for her son's decision to leave again..

"Sure, tatlo kame papuntang silangan para protektahan ang mga tao dun at ikaw ang maghanap kay mark" said yumie

But Yano reacted "What! mag isa syang mag hahanap pano kun..."

I reequipped myself and gave them my fierce look. " No, don't worry guys I can do it alone as long nandito si fairy. I can find my way back and I can fight alone. Trust me this once.."-sabi ko at agad konang inayos ang aking palaso, wala sakin ang spada. Si fairy ang tanging mapa ko para hanapin si mark. Nagkahiwa hiwalay na kame papunta akong timog gaya ng sabi ni fairy maraming panganib ang pupuntahan ko. Di ko maiwasang kabahan lalo na kapag mag isa ako ngayong maglalakbay.

Y U M I E

Binilisan namin ang aming takbo para di kame mahuli kahit dito nakikita namin ang dambuhalang itim na usok mukhang sinimulan nang sirain ni anna ang baryong yun. "Yano were too lat..."

"No. were not"-Tinawag niya ang widwarin at agad kaming sumakay bilis itong lumipad kaya't hinigpitan mo ang pagkahawak. Ang lakas ng karera ng aking dibdib ay gaya narin sa'king paghinga at parang pinipiga ang aking lalamunan. She's so arrogant

Marami na namang madadamay dahil sa kakagawan niya. Akala ko magiging payapa na ang mundo ng matalo namin si metrille. Akala ko nag iisa lang sya nagpadami pala siya ng kanyang mga alagad. Ramdam ko ngayon ang isang takot na ngayon kolang naramdaman sa buong buhay ko at nahihilo ako habang naririnig ko ang mga sigaw ng mga nakakatakot na boses na di ko naman alam kung san nanggagaling.  Parang mga sigaw ng mga nakakatakot na nilalang na mula sa ilalim ng mundo.

Napahiga ako ng bigla nagsanib ang liwanag ng buwan sa langit pati ng buwan na sa aking noo at umilaw ang aking mga mata at may nakita akong pangitain sa hinaharap. Ito na nga ang takdang oras. Ang paglaya ng mga Gothrog sa impyerno? Hindi ko alam na bat ko nakita ang lahat ng yun ito na ba ang pagsisimula ng pagising ng kapangyarihan ko?

"Yumie are you alright?"-nag aalalang wika nila at umupo ako at di ko alam na bat ako napaluha.

"I'm fine..."-I said impatiently

I can hear those rustling sound kahit malayo pa kame. Village were burn down. Black ashes that almost reach the sky na mula sa napakadambuhalang namumulang dugong apoy. Marami akong nakikitang mga patay sa paligid mga dugo na nagkakalatan pati sa mga naapakan ko. Ang sama nya. Diko ramdam na tumulo nalang ang luha ko. Bat nandamay pa sya ng iba!! " Anna you'll pay for this!!"

"Yumie ilayo mo sila dito at ikaw na ang bahala na gamutin sila"-Yano said Agad ko yung sinunod at iniligpit ko ang aking spada tsaka ko binuhat ang mga walang malay ng mahulugan ako ng nagliliyab na apoy sa aking likod.

"AAAAGGHHH!!!"-Nabitawan ko ang taong dinala ko at napakagat sa aking wrist para pigilan ang sarili kong sumigaw dahil sa napaso kong balat. I heal myself quick and carried on.

May nakita akong maliit na kweba sa di kalayuan. Maraming tumulong sakin at ang mga bata pinag uumpok ko para di sila magkahiwa hiwalay. Medyo madilim at nagsindi ako ng apoy at pinahiga ko na ang mga nasugatan at ang dami nila. Pumatak ang luha ko sa mga dinamay ni Anna. Bat di nalang kame ang atakihin nya kesa mandamay pa sya ng iba. Sira ulo talaga ang babaeng iyon!!

Ginawa ko na ang dapat kong gawin iniisa isa kong ginamot ang mga nasugatan nasa labas sina yano at leo para walang makalapit na alagad ni anna sa kweba. Hindi ko alam anong nagyayari sa labas pero dinig ko ang mga lakas na sigaw ng mga dragon at tunog ng mga spada.

KINAUMAGAHAN••

Hindi parin ako tumitigil sa pag gagamot nagugutom na ang mga bata at umiiyak na ang iba. Mabuting inabutan ako ni leo ng karne at iniluto nya pinaghati hati ko sa mga tao ang mga ito kahit wala na sakin. Naluluha ako habang kitang kita ko silang mabilis na sinusubo ang pagkain. tagalang gutom na gutom sila

"Leo kumain naba kayong dalawa? Andito oh "-abot ko ng pagkain sa kanya but he ignore it.

"Ikaw ang dapat kumain kailangan mo ng lakas para sa kanila"

"Per---"

"It's okay babe"-sabay halik na nya saking pisnge atsaka lumabas at naiwan akong tulala. What was that kiss for?

Biglang tumakbo pabalik si leo at umalog ang lupa ng bumama ang dragon sa harap ng kweba. Nagsigawan na ang mga taga silangan. Ang kinatatakutan ko ay kapag magbuga sya ng apoy ay guguho itong kweba nato. Shit! I can't sit here and do nothing! Inilabas ko ang espada at lakas kong sinugatan ang kabilang paa nito at napaatras. Nagalit ito at hinabol ako. I need to lure it away from the cave

"Yumie!!!!"- dinig kong sigaw ni leo. I flop when the place shook because of the beast leaden bodies. I attacked it and trying to get its attention away from the cave. I successfully lead it away.. But then I trip again at tried to sat down and draw my sword fearlessly. Natulala nalang ako ng makita ko itong bubugahan na ako ng apoy

"Yumie!"-napadilat ako ng mapansing dala dala ako ni leo sa kanyang mga kamay. Bilis nyang tumakbo na parang lumilipad na sya. Dahan dahan nya akong binaba pero ang itsura nya galit "Wag mong uulitin yun ah! Sabi ko dito kalang at di ka mapapahamak! Mag isip ka bago ka padalos dalos pano kung natuluyan ka kanina?! di ko matatanggap na~~"

Kiniss ko ang pisnge nya kaya't napahinto sya sa pagbubulyaw sakin." I'm sorry"

Napalunok sya at tulala sa ginawa ko. Pulang pula pa yung pisnge at pilit niyang pigilan "B--basta w--wag kang aalis ah?"-bilin nya at tumalikod sakin. Para syang napaparalisang tao o nakainom. "Ayoko kong mapahanak ka"-pahabol nyang wika

May biglang dumating na mga kawal sa ibang kaharian nagtulong tulungan silang lahat pero mas nahihirapan sila kase bawat tira nila mabilis na naiilagan ng mga kalaban. May pag iisip ang mga ito di tulad sa nakalaban naming rauko noon. Mahihirapan sila dahil napakalakas ng kalaban ang haharapin nila ngayon.

I close my hand and prayed para sa kaligtasan nila. God help us. I kneel down and heard a small murmuring and I look back, My was heart touch the kids are praying too..

Kagabi kolang nakita ang pagkabuhay ng Dark kingdom. Nakikita ko ang mga imahe ng mga nagliliparang kalaban. Ma halintulad sila sa dragon, na namamayapag sa himpapawid at pinagsusunog ang mga nadadaan nito.

"Ate... natatakot kame!"-sigaw ng mga bata na tinatakpan ang kanilang mga tenga.

"Tama na!!"-the children cried

"Kumanta kayo para mawala ang kaba nyo okay? at isipin nyo ang mga magagandang nangyari sa inyo"-sabi ko at nilingon ko ang kanilang mga magulang na nakangiti pero kitang kita sa mga mata nila ang takot na nadarama. " Let sing a song"

Pinagyayakap ko sila dahil sila ang naapektuhan sa mga nangyayaring kaguluhan. I made them all asleep para di nila masasaksihan ang bangungot baka sakaling dadalhin nila ang takot hanggang sa paglaki nila. Dahan dahan ko na silang pinahiga at pinagpatuloy ko parin ang paggagamot sa iba.

May biglang pumasok na kalaban at mabuting napana agad ng isang di ko kilalang kawal. Parang malalagutan ako ng hininga sa takot na baka mapatay kaming lahat ng walang kalaban laban.

"Yumie andito ang mga natabunan wala silang malay pero ang sugat nila mas lalong lumalala"-Yano

I put some blanket and assess the few people that was save from the fire. Their blood is not stopping mas dumudugo parin ito. I'm exhausted but kailangan kong unahin sila. Inihati ko ang dahon sa maraming piraso at sabay sabay ko silang ginamot habang ako naman ang nawawalan ng lakas. Its draining me inside and out nahihilo na ako pero binabalanse ko ang paa at katawan ko dahil kapag hindi ko sila magamot magsisisi akong di ko sila nailigtas

A J Σ N T A

Kanina ko pang nilalabanan ang mga alagad ni anna at napakalakas nila. Di ko pa sila napapatumba mahihirapan akong tapusin sila ng mag isa. Dugo't pawis na ako pero i'm still fighting di ako pwedeng susuko.

"Mark!! San kaba pumunta napaka immatured mo gagu ka!!! Mark!"

Sina yumie ramdam kong pagod na sila at wala rin silang pahinga. Parang mapapatumba na ako at wala nang lakas ng paa ko na humakbang pasulong dahil pinagtutulungan ako ng mga ito mula pa kagabi. I need to save my strength kailangan kong magtago dahil di parin tumatahan ang pagdaloy ng dugo. Nagtago ako sa bush at agad kong tinapalan ang sugat ko medyo mahapdi pero mas mabuti nato. Dumapa ako at gumapang pero nakita nila ako dahil siguro sa amoy ng aking dugo kaya nascent nila ang aking direskyon. Tumakbo ako at sabay akong kumuha ng limang palaso at tinira ito.

"SHIT!!! Kanina pa akong sumasablay! "

Bigla akong gumulong pababa at di ko magawang makahinto. Bigla akong natama sa nakaharang na bato at di na ako nakatayo. Naparalisa lahat ng katawan ko dahil sa lakas ng pagkauntog ng katawan ko sa bato. Napapangiwi ako habang inaabot ang palaso at nabitawan ko ito ng may humarap na alagad ni anna sa aking harap.

"Ajenta tawagin mo ang spada!"-sigaw ni fairy at ginawa ko ang utos nya. Kahit di ko naman alam ang gagawin.

Parang isang kisap mata na hawak ko na ang espada ng kalayaan sa aking kamay. Ginamit ko ito para alalayan ang sarili kong tumayo. Now beast better not let your guard down cause death almost written upon you. Halata namang nabigla sila sa sindak ng spada

Kung wala ang spada nato matutuluyan na ako kanina.

I swayed the sword back and fort. Bilib ako sa pinakitang lakas nito nagawa nitong makalbo ang gitna ng gubat. Salamat din na ang kaninang walang katapusang kalaban ngayon bilang na sila. Siyam nalang ang natira. Di pa ako pinagpawisan.

Nakaupo na ako at nagpapahinga para ibalik ang nawala kong lakas basa na ako ng pawis. Ano na kaya ang nangyayari kina yumie. Ok lang ba sila?

Napalingon ako at bilis kong nailigan ang mahabang kuko na muntikan akong matamaan sa ulo. Pero ang mas nakakapagtaka san nanggaling yun? May nakita akong mabilis na pagkawala ng taong itim na nakalukso sa mga sanga ng puno.

Ang nakalbo kong gubat ay natabunan ng mga ginintuang rosas at ang gaganda nila pero sa ganda may panganib ang mga ito. Ang mga tinik nila kasing haba ng mga malalaking sinulid at batid kong may lason ang mga iyon.

Nakatula lang ako at nanatiling nakatayo sa aking lugar tilang namezmerize ako ng gumalaw ang mga rosas at lumaki pa ito lalo nasa taas sya na nakatayo at ang mga rosas na nasa harap nya ay natubuan ng mga matatalim na pangil at mas humaba ang mga tinik. Humampas ito at napaluktot ako. Ang dami mga kalaban na mag isa nyang kinalaban kasama ng mga naglalakihang rosas

I close my ears when it shout that could ruin my eardrum. I notice that its wasnt alone. Wala nayung mga rosas at nagkukumpulang mga kalaban na kanina lang naglalaban laban. Ang gubat na tinubuan ng rosas ay bumalik na ang mga ito sa dati.

Sino ba yung taong yun?

At bat nya ako niligtas may posible bang may taga ibang kaharian din na gaya namin na ohtar? kung ohtar man sya o hindi pero masasabi kong ang lakas nya at di ko yun mapapantayan kahit ata kaming lahat.  Di ko sya nakilala dahil sa itim nyang suot at pula nyang mata. Pero ang tanging napansin ko ay ang kapa nya na may korona at ginintuang rosas dun.

"Fairy d'you know who that is?"

"No. But i felt na parang kilala ko naman sya pero sino?"

"Is that ajienta?"

"I don't know. Masyado sarado ang pagkatao niya kayat di ko makita o nararamdaman ang enerhiya "

Y U M I E

Mas lalong dumadami ang mga sugatan di lang mga tao sa nayon ng silangan pati narin ang ibang kawal at mga taga timog din ang iba. Sina yano kahit pagod na pero di parin sila bumibitaw. Pero ang katawan nila nanginginig na gusto kong tumulong pero unahin ko muna ang mga sugatan. Mabuti na ang lagay ng iba. Ako, hindi ko na maramdaman ang katawan ko parang unti unti akong nauubos mula paa hanggang ulo.

Parang mahihimatay na ako.

"Yumie!!!"-bumalik ako sa realidad ng marinig ko ang sigaw ni ajenta. Tumakbo ako palabas ng kweba at kahit malayo kitang kita ko syang tumatakbo ng mabilis at parang kisap mata lang ng magbanggaan kame.

Mas lalong naging worst ang lagay ko pero mas kailangan nilang gumaling sa madaling panahon para mapuntahan na namin yung bwisit nayun!

Dalawang araw na akong walang pahinga pero nang dumating si ajenta ewan ko ba kung bakit parang nawawala ang pagod ko ng makita ko ang ngiti nyang pumunit na sa mukha nya. Di nya kasama si mark

"I think you need to rest, i'll take it from here"-ajenta said at inilagay nya ang kamay ko sa kanyang balikat para alalayan ang nangangatog kong tuhod.

"Am I late?"-ani nito at napalingon kaming sabay ni ajenta pati rin sina yano.

"MARK?!"