CHAPTER 3- HATFRILLE

A J I E N T A

Wear out and i'm parch because of the scorching heat. I'm sweating I don't have any handkerchief to wipe off my sweat. Dagdag pa sa init ang aking armor. I feel like i'm a toasted meat. Di ko na kinaya at huminto muna sa tabi ng ilog para painumin ang kabayo ko at inalis narin ang mga sagabal na armor at nakahiga ako ng maayos gumaan ang pakiramdam ko.

I was famished after a long walked and climb on a tree to eat.

Ikasampung kain ko na ito ineenjoy ko lang. Nang matapos ako. I went back but my horse is nowhere to be seen. "Shit san naman yun pumunta!"-I looked everywhere but its gone.

Argh! Nevermind i'll walked, my village is close anyway. Kainis kabayong yun letse! I reached my village on mid day. But I was so grateful and never been so happy watching my home from the mountain cliffs. I've been longing home, I've been long gone after I serve the kingdom. The air here is so refreshing- the beauty of my village is like a paradise. I walked down a slope mountain and passed many farmers on the rice fields.  They greeted me with a warm welcome. Such honor

"Maligayang pagbabalik mahal na capitan"-pagbati nila sakin pati narin ang mga dumadaan na nagdadala ng mga bago nilang ani at ibebenta sa bayan. Nagsmile ako at naggreet din sa kanila napakasimple ng buhay sa bukid.

Nasa labas na ako ng bahay at kumatok ako sa pinto ng tatlong beses alangan naman papasok agad ako duh! I might be self centered but!

I have my respect, but only to those who deserves it.

The door creaks open and mom embrace me and squished me like some mochi; kissing my face like there's no tomorrow. I saw papa rushing from the field and jumped on us. I was so touched to see him crying. I miss them so much. 

No amount of gold nor diamond can replace them even their love. The most beautiful gift that I had is my family and nothing can ever replaced that.

Ang mga tao sa baryo ko ay natutuwa sa aking pagbabalik, sa tagal na panahon Jang simula akong nagsilbi sa palasyo. Namigay rin sila samin ng pabuya syempre di ko kayang tanggihan yun nagpasalamat din ako sa kanila. Men in the village are scared to court me haha, well it doesn't matter.

"Kunin nyo ho ito presko po yan bagong harvest lang po"- wika ng matanda, nagbow ako at nagthank you rin diko mapigilang mayakap ang mamang nagbigay sakin ng pagkain napakabait nila natouch tuloy ako. Naghanda na rin si mama ng pagkain syempre sa layo ng nilakbay ko, gutom talaga ako.

" Mmmmm...sarap talaga ng luto mo mama" Napaluha ako dahil na miss ko na ang mga luto nya. The best talaga kahit kailan. Kainis nahihiya akong umiiyak Lalo na sa harap nila pero di ko mapigilan. " Di ko na naman to malalasahan pagbalik ko ng palasyo"

Isang magsasaka si papa pero diko yun kinahiya mas lalo ko pa syang pinagmamalaki saludo ako sayo papa. I discussed with my mom about the upcoming grand ceremony and she agreed without hesitation. There's a rectangular box on the table, she put them about an hour ago. I know it's the sword of peace. I felt it's power even it's been secured inside. It's was almost 12 and I went to my room and dust and bed before going to sleep

➖➖➖

"Thea don't leave me please!!"-nalumpo lumpo ang tuhod ko sa pagkahina bat ba nya ako iniwan. Niyakap ko ang sarili ko at di ko mapigilang mapaiyak.

"𝑙𝑒 𝑚𝑒𝑙𝑖𝑡ℎ𝑜𝑛 𝑎𝑛𝑢𝑖𝑒!!"-napalingon ako kay thea kahit malayo na ay makita ko syang nakangiti na yumagayway sakin. My tears ran down on my cheeks. Tumalikod na sya at nawala na sya sa king paningin. [I will love you forever]

𝐴𝑚𝑖𝑛 𝑘ℎ𝑖𝑙𝑢𝑣𝑎 𝑙𝑙𝑒 𝑎' 𝑔𝑢𝑟𝑡ℎ𝑎 𝑎𝑟'𝑡ℎ𝑎𝑟!!

𝐵𝑒 𝑝𝑟𝑒𝑝𝑎𝑟𝑒𝑑...

Napabalikwas ako ng bangon at muntikan pa akong mahulog sa higaan ko. Gasping for air like as I was drowning. My heart raced, but the pressure is gone having fled with the remnants of sleep. Sickering, heavily. Tagal kong nirerecover ang panaginip na lagi kong napapanagipan gabi gabi paulit ulit lang ito para bang isang memorya na matagal ko nang nakalimutan. Napahawak ako sa dibdib ko dahil sa bilis ng talbog ng puso ang dahilan para di ako makahinga ng maayos. Sino si thea? At bat ko sinabi na handa ko syang sundan hanggang kamatayan? Who is she?

"𝑄𝑢𝑒𝑙 𝑎𝑚𝑟𝑢𝑛 anak"-bumalik ako sa katinuan ng batiin ako ni mama sabay ng kanyang magandang ngiti na nagpapagaan ng loob ko. Umaga na pala

"Good morning din po mah"-pagbati ko pabalik at bumangon ng higaan at kinusot ang aking mata at umunat. Binuksan niya ang bintana at inaalala ko na naman ang panaginip ko "Mah may kilala ho ba kayong thea?"-pahabol kong tanong bago tutungo sa banyo

Kumunot noo sya at napaisip ng malalim  "Wala e. Bakit may problema ba anak?"

"Wala naman mah"-maybe she was only exist in my dreams. By why its always deja vu. I gargled and look outside the window. Napanatag ako sa magandang tanawin ng aking nayon pero may bumubulabog sa ulo ko . I senses that i forget something very important.

Ano nga ba yun?

Oh nga pala. I almost forgot about hatfrille. How come I forgot about that idiot. Whenever I his incompetent existence. I'm about to loose control over my demotic side. Were both irreconcilable maybe for a long time.

I went to the river and washed my clothes. Pagkatapos ay sumabay na akong maligo kasama ang mga bata. Nakatuwa silang pagmasdan lalo na pagmasaya silang naglalaro. "Ah! pucha ang lamig!!"-diko mapigilang mapasigaw at nagtawanan ang mga tao sakin.

Sumabay rin akong maglaro sa mga bata habang nagtatalsik sila ng tubig. Mabilis din akong natapos tumakbo na ako sa bahay at nagbihis agad. Diko nalang pinansin ang almusal pero nagdala ako ng pabaon dahil malayo din ang lalakarin ko. Nagpaalam nalang ako na may lakad lang ako sandali. I kiss their cheeks and forehead before I go.

"Mag ingat ka anak"-mom and dad shouted and I just raise my hand and wave goodbye.

CLAN LANUX ••

I put on a cloak to hid myself. I don't want attention especially coming here. I'm asking for directions or have them seen the chief's son around. But no one had seen him.

"Pwede pakisabi nalang sakin san ang bahay niya!"

Sa tagal ng paglilibot ko and YES! Finally. Suswertuhin nga naman ng magkita kami habang bumibili sya ng karne sa palengke sa dami ng kauri halos magkakulay silang lahat mabuti nga puti ang kulay ng balahibo ni hatfrille sinundan ko nalang sya at humarap sa kanya na with an attitude. I cross my arms at him. Everyone look at me with a few teasing. Parang makatingin ako yung nangliligaw sa lalake.

"Ayeii kilig much!!"-they tease me. May usok na lumabas sa'king tainga. I'm all annoyed. I can't resist it.. Sarap na talagang manakal. Ang akala ko si hatfrille lang ang panira araw ko pati rin pala tong mga kalahi nya.

"Ah hehehe mind your own business she's my girl....friend"--pagpalinaw pa nya pero iba naman ang pagkaintindi nila. Bingi! "girl...friend po at di girlfriend"

"Pareho lang yun ayeeii"-tili pa nila umusok na tainga ko

"lammo bagay kayo"-sabay pa ng iba napipikon na ako ah! Babatukan ko na sana ang mga nagtitilian ng pigilan naman ako ni hatfrille. Sya nalang binatukan ko sya lang naman pumigil sakin.

I take a deep breath and take off my cloak and all of them flabbergasted. They didn't hesistate and run away after I reach my arrow. Alam naman nila ang ugali ko.

Pinaulanan ko sila ng palaso ang kaninang crowded na daanan naging kasing luwag ng mata ko este.. nadulas. Ayaw kong may nakatingin sakin lalo na pagmay kaharap akong tao. Lalo na kapag lalake.

"Well utos nga pala ni princess Crystille na susunduin kita ngayon masyado ka na nyang miss err I mean shit--" nadulas tuloy

"Talaga?! Miss nya ako? sabi ko na nga e "-he just slapped my shoulder. like we're buddies. Gezz. I dust off my shoulder . I just control my anger siya lang ang tanging nakagawa nun at bigla ako niyugyog. Balak konang sampalin sa mukha parang binabali na nya leeg ko. Nangangamoy na akong lansa sa binili nyang isda at karne na dinikit nya sa aking balikat. Kakaligo kolang kanina!

Tumayo sya at nakangiti pa putek panget nya. Hinatak nya ako bigla at dinala nya ako sa isang malaking bahay na gawa sa kahoy at nadulas ako sa harap ng mga lahi nya. Nakatingin pa lahat sakin, sinamaan ko nalang sya ng tingin gago to ganda pa ng landing ko. Amoy isda rin ako langya kakaligo kolang.

May lumapit sakin at nagtanong "Sino to anak? Syota mo?"-tanong nung matandang halimaw takte di pa ako tinulungan papa nya siguro to at ako syota?! yak! kung sya lang naman di na ako mag aasawa. Sorry not available. kunwari pa Sila na di Ako kilala di bale nalang..

"Anak ang dami ah di ko na mabilang"

"Ah hehehe hindi po you have the wrong idea she's a royal captain nandito sya para sunduin ako"-pagiging assumero pa nya.

"Para saan pala?"-tanong naman nung kalahi nya sabay pa talaga sila ano to sabayang pagbigkas? kambal kayo?

"Mah, pah gusto po ako ng mahal na prinsesa akalain nyo yun hahahaha "

Proud pa nyang pagkasabi pero binara kolang sya parang makaacting na parang ikakasal na sya kung itapon ko kaya sya lakas makatrip.

"Wag kang assuming pinapunta kalang nya dun para makita mo sya sa ceremonya. Feelingero "-i said bitterly

They snapped their fingers and clucked their tounge parang nabadtrip naman lahat sila sakin. They mumbled and ignore me for a minutes straight.

"Di mo ba alam na habulin yan ang mga babae at ito ang patunay na gwapo talaga sya na kahit prinsesa napaibig nya "-sabi nung babae at napasampal Ako sa noo.

Sa kahanginan nilang magpamilya parang nalipad ako sa ibang mundo. Mga feelers, natameme lang ako habang nakikinig sa mga kwento nilang nagpawala ng gana ko. Tumayo ako at pinahiran ang armor ko. Ang haba ng conversation di pa ako pinatayo dami na nilang sinabi. Dahan dahan lang mahina ang kalaban

"Pagpasensyahin nyo napo ah, di po sya crush ng prinsesa gusto lang po nun makipagkaibigan"

Ang hangin nila no wonder ganon din si hatfrille mana mana lang. Nasa duho nga talaga. Tumawa lang si haftrille ng sapilitan at pinaupo ako sa harap ng pagkain ang laki ng manok na nasa gitna ng lamesa na pinapaligiran ng iba't-ibang pagkain may isang litson pa ng baboy na kagat pa ang mansanas bakit may kaarawan ba? Ang daming pagkain e.

"Dyan kalang magbibihis lang ako, kain kalang dyan"-aniya. Nginisihan pako ng ungas

Naiwan lang ako sa harap ng lamesa na kaharap ang baboy ginaya ko pa ang itsura nito na may kinakagat ring mansanas. Nakaupo lahat ng lahi nya, too awkward.

Bigla naman silang lumapit sakin at nagtanong "Bantayan mo ang anak ko baka pagtripan sya lalo nang napakalinis ng anak ko. Tsaka sabihin mo nga pano nagkilala ang anak ko pati nung prinsesa. Ang gwapo talaga ng anak ko "- tili nung babae nanay nya ang isang to. Kailangan ko pa ba silang kilalanin e dami kaya nila halos napalagitna ako.

" Maganda ba ang prinsesa? sayang kase ang kapugihan ng anak kung di sa maganda mapunta"

Wow insulto yun? nakakabilib ang sobrang kayabangan nila. Princesa pa ang inasar nila na panget. Mabuting pinipigilan ako ang sarili ko dahil masisira talaga tong bahay nila.

Ang Hangin grabe nilipad ako. Ipo ipo na talaga syeet

Alam kona san siya nagmana. Such hereditary. They're exaperating me while I completely holding my temper. They're insult my dear princess "Mahaba pong storya ah.. basta..."- kung sasabihin ko yun lahat baka maabutan pa ako ng gabi di naman ako pumunta rito para magkwento.

"Tsaka wag mong pabayaang mapahamak ah"-sabi nung pangalawa. Ah?? Mukha ba akong gwardya ng anak nila parang abuso naman to patay kang hatfrille ka! Pasalamat kalang nasa harap ako ng pamilya mo.

"Tapos na po ako mah, pah punta napo kame"-pagpapaalam nya ako naman ang tilang walang pakealam.

Lumabas na kame di pa kame nakakalayo ng sinalubong ko sya ng malakas na batok sa ulo at napahalik sya sa lupa. Kanina pa akong natitriggered sa kahanginan nilang lahat kaya pagpasensyahan mo kung ikaw ang lalabasan ko ng galit ngayon.

"Aray! Ano ba!"-galit nyang sambit sakin kinurot ko nalang taynga nya habang naglalakbay pinagmumukha akong bodyguard. Plus yung pagkafeelers nila na parang nasasakal ako.

Inalis nya ang kamay ko sa tenga nya at nagwhistle sya may lumitaw na dalawang kabayo. Stallion horse. Pinili ko ang kulay puti na may dark purple eyes and its sparkling. Sinapo sapo ko ang kabayo napakamalumanay nito, si hatfrille naman kinagat kamay nya kaya natawa nalang ako ng bigla rin syang sipain nito.

Kahit ganon wala parin siya nakaramdama ng sakit wow! ganito ba ang epekto ng pag ibig. Nakakakilabot

"Papunta na ako dyan aking prinsesa!"-sigaw pa nya sa ere na parang sira ulo

Ang baduy pala ng lalake pag mainlove pero bigla lang ako naasar sa kanya kaya tinapunan ko sya ng sapatos kong may tahong. Nakuha pa nyang sumigaw ng I love you sa ere at nakatingin pa sya sakin. His eyes creep me out "Sinong sinasabihan mong I love you!? Okay kalang? "

"Tanga! Yung prinsesa no ano akala mo magkakagusto ako sayo!"-diin nyang sabi dito at binato ko sa kanya ang armore ko sa balikat. Nainis ako sa sinabi nya masyado gwapong gwapo sa sarili. Pinatakbo ko na ng malakas ang kabayo ng mahulog naman ako.

☆LI