CHAPTER 24- LAST TEARS

A J E N T A

There's no turning back. I don't want to die I want to live. My innerself keep telling me that giving up today will only pushed me back and lost my way to freedom. I had a promise that one day these world will be safe again.

I'll fight even It causes me my life.

My other wing is damage after been hit by its claw. Its hard for me to control it. Dahil di ako marunong pano ko maigalaw ito ng maayos kaya nadadaplisan din ako at napapalipad ng sabayan pa nya akong hampasin.

She cornered me and my wings are heavy to lift me up. "Wala nang kaibigan na darating. Dahil patay na sila"

May iniluwa syang kamay at dalawang ulo ng tao. Nanigas nalang ako sa kinatatayuan ko. Si leo at Yano ang mga yun! I was in shocked. I Burts into tears and trembled and felt the guilt of being a coward. I felt that the world is against me. I'm losing hope for everything. I'm so useless I didn't done anything good in my life. Napakawala kong kwenta! Pumunta lang kame dito sa wala. 

Patay na sila. Patay na sila  "No this isnt true! Its not true!"-naging magulo na ang pag iisip ko. Bakit ano ba pa ang pwedeng mawala sakin. Bakit laging nadadaan sa patayan.

How did this happen to me! I let everybody down because of me. Sisingsisi ako sa aking laking kaduwagan. Napakaduwag ko!!

Umaasa pa sila sakin na matatalo ko ang 𝐺𝑜𝑡ℎ𝑟𝑜𝑔 Ayokong mamatay na talunan! Ayoko kong may magdudusa na naman ng ganitong karahas na pagsubok.

Nabitawan ko na ang aking espada dahil sa kawalan ng tiwala sa sarili  napaluhod nalang ako habang kaharap ko ang mga bangkay. Yumuko nalang ako at humugulgol ng iyak. Bakit lahat sila iniwan na ako! Ano pa bang kulang! Anong pang dapat na mawala sakin! Tama na, masyadong ng masakit!

Bat ganito ang pinaparanas sakin ng panahon! Lahat kame may napagdaanang pagsubok sa buhay, marami naring taong nawala na sa'min, mga taong tumalikod na. We all want to forget the dark past of our lives and we want to be free from those chain that keep us locked up. If only I can turn back the time but life was meant to be like this.

Those pain that keeps us telling that what is the purpose of this life, ano bang gagawin ko? Pano koto malulutasan? What should I do? Mga katanungan na kailangamn man hindi pa nasasagot. Lahat kame gusto naming makamit ang kaligayahan. Kapayapaan. Yung kahit sana matikman lang namin ang kaunting sarap ng kalayaan. Kahit minsan lang ket lilisan na ako sa mundo.

Dati na akong nag iisa, I don't have someone to count on, to hold on to. Now I have found a place where I felt those love na wala ako noon. Sila ang tunay na pamilya ko. We all want to save the world from the evil do'er. Pero sa isang iglap lang ng malaman kong pati sila tinalikuran na ako. If this is my fate then I have no choice but to accept it kahit na durog na durig na ako.

Ayoko na tama na masyado nang masakit!  hindi narin ako papayag na may madadamay pa. Ako nalang ang nandito, ako na ang tatapos. Hindi ko ramdam na sa sobrang inis at galit ko sa ginawang nyang pagpatay sa aking  kasamahan mas lalo kong nakaramdam ng tindi ng hinagpis.

"Lahat na nawala sakin. Then you just take them away from me! Sawa na ako, ayokong mabuhay ng ganon. I can't forbear this shit anymore!"-Alam ko naman na malapit na akong maglaho sa mundong to. Kahit mamatay man ako atleast. I had tried everuthing to stop that shit. Hinigpitan ko ang pagkahawak at hinagis ko ito sa kanyang katawan. Nanlalaki nalang ang mata ko ng mabilis itong mawala sa harap ko. Teka san sya napunta?

Bigla nalang itong nasa likuran ko at binagsak ako sa mga bato at sabay tadyak sa akin. I was too fast to dodge it. My wing is badly injured at bumubigat ang mga likod ko.

I aim the arrow at her forehead nagawa ko din pero mas lamang sya tamaan ako ng kanyang buntot. .

"AAGHHH!!"-I cried in pain but still trying to stand back and fight. She was satisfied looking at me dying. I can feel the coldness of my flesh like a corpse. Gusto ko pang makabawi  kahit alam kong matatalo ako.

Kahit malabo na ang paningin ko nakita ko ang pag angat ng kanyang mga paa para a tadyakan ako. Pero sinubukan ko paring ilagan. Nakuha ko pang ngumiti kahit namimilipit na ako sa sakit. Mahirap takasan ang kamatayan. Pero I must not failed them again. With the pain it awaken me to stop depending. I learn so much from it. I suddenly feel the wind blow

𝑅𝑖𝑠𝑒, 𝑎𝑛𝑑 𝑓𝑖𝑛𝑖𝑠ℎ 𝑦𝑜𝑢𝑟 𝑚𝑖𝑠𝑠𝑖𝑜𝑛..

𝑦𝑜𝑢 ℎ𝑎𝑣𝑒 𝑎 ℎ𝑒𝑎𝑟𝑡 𝑜𝑓 𝑎 𝑤𝑎𝑟𝑟𝑖𝑜𝑢𝑟 𝑛𝑒𝑣𝑒𝑟 𝑓𝑒𝑎𝑟 𝑓𝑜𝑟 𝐼 𝑎𝑚 ℎ𝑒𝑟𝑒 𝑡𝑜 𝑔𝑢𝑖𝑑𝑒 𝑦𝑜𝑢

𝐵𝑙𝑜𝑜𝑚 𝑡ℎ𝑦 𝑓𝑙𝑜𝑤𝑒𝑟 𝑏𝑙𝑜𝑜𝑚

The voice came out of nowhere and I felt that my body is not touching the ground anymore. The next thing I knew. I grab the sword  at pansin kong hindi ito yung spada ko. Napadugo nito ang aking tenga dahil sa tunog ng blade. It so sharp I look back and my wings is gone again.

𝐶𝑎𝑙𝑙 ℎ𝑒𝑟 𝑛𝑎𝑚𝑒, 𝑇𝑜 𝑎𝑤𝑎𝑘𝑒𝑛 ℎ𝑒𝑟 𝑓𝑟𝑜𝑚 𝑑𝑒𝑒𝑝 𝑠𝑙𝑢𝑚𝑏𝑒𝑟 𝑎𝑛𝑑 𝑏𝑟𝑒𝑎𝑘 𝑡ℎ𝑒 𝑅𝑒𝑑 𝐶𝑟𝑦𝑠𝑡𝑎𝑙..

𝐼𝑡'𝑠 𝑡𝑖𝑚𝑒..

I didn't know na mas tumaas ang lukso ko at sinaksak ang ulo nito. Sumiritsit ang mga dugo nya sakin at nagwawala.  diko parin binibitawan ang espada natarak sa ulo nya ako at nakailan ko itong sinasaksak hanggang sa bubukas na ang kanyang ulo.

"Aanirtha! Aanirtha, gumising ka!!"

Bigla nalang akong napunta sa madilim na paligid at may nakita akong babae na nakaupo na ang tanging liwanag lang ay nataturo lang sa kanyang direksyon. Duguan syang lumuluha. Lungkot ang bakas ng mukha nya at nakagapos siya sa kadena; hubot hubad pa na nakayuko sa malamig na lupa

"𝐻𝑒𝑙𝑝 𝑚𝑒"

Bumalik ako sa realidad at pinutol ko ang ulo ng 𝐺𝑜𝑡ℎ𝑟𝑜𝑔 . Ilang segundo lang ng bumalik na naman ito sa dati

"You thought that you can beat me?! Even if you do. Your too late!!"- Humalakhak sya at narinig ko ang mga tunog ng nababasag na itlog "Marami nang mamamatay and this time. All of the kingdom will be under my wrath!! Hail the rise of the dark kingdom!!"

" I won't let it happen! Not on my watch" my wipe my tears I'm so done with this. This is too much for me to bear.

Hinagis ko ang spada at  nakuha ko syang mapabagsak at sinamantala ko yun "Aanirtha for God sake wake up!! Don't let this Beast Control you. You became its slave. Your own body was taken control. Do you wanna be on that Dark place forever!!!"-sigaw ko at tinurok ang spada kanyang dibdib  "Mama ako to yung anak nyo. Mama"-bumitaw na salita sa aking bibig "Mama ikaw ang may ari ng katawang yan  don't let someone controls you! Mama !"-sigaw ko kahit di ko alam kung pano ko yun nasabi.

Di kaya si Ajienta ang kumukontrol sa katawan  ko. There's inside me wants to be release at ramdam ko ang lakas nito at nakita ko nalang ang liwanag na imiikot saking palad at bilis itong pumasok sa katawan ng kalaban at nagwawala ito parang sinusubukan nitong gisingin ang sarili.

I shook my head dahil sa pagkahilo sabay ng pag balanse ko ang paa kong tumayo. Malakas nga ako pero nanghihina naman. Bigla nalang may lumitaw na pana sa aking kamay na di ko naman alam san nanggaling.

"𝐴𝑖𝑚 𝑡ℎ𝑦 𝑎𝑟𝑟𝑜𝑤 𝑡𝑜 𝑖𝑡𝑠 ℎ𝑒𝑎𝑟𝑡"-bulong ng aking sarili. I release the arrow and the place began to shook. Sa lakas ng pitch ng boses nito ay parang guguhuin na ang buong kweba. Naghahanap ako ng lugar para mapaayos ko ang pagpana ayokong pumalpak ngayon. Nahihirapan akong mapana ang kanyang dibdib dahil sa nahuhulog na mga bato sa itaas. SHIT!!!

Tyempong humarap ito sakin at pinana ko ang kanyang dibdib. Napaluha ako ng mawasak ko ito ng ilang piraso.  Napaluhod ako na luhang nagtagumpay sa laban ramdam ko ngayon na parang akong ibon na malaya ng lumipad sa langit. God thank you. I avenge them. I slowly fell on my spot and It felt like I'm lying on a mesdow

𝑂𝑛𝑒 𝑑𝑎𝑦 𝑦𝑜𝑢'𝑙𝑙 𝑤𝑜𝑘𝑒 𝑢𝑝 𝑤𝑖𝑡ℎ 𝑛𝑜 𝑚𝑜𝑟𝑟 𝑝𝑎𝑖𝑛.

𝑇ℎ𝑒𝑟𝑒'𝑠 𝐴 𝑐𝑜𝑛𝑠𝑒𝑞𝑢𝑒𝑛𝑐𝑒𝑠 𝑜𝑓 𝑘𝑒𝑒𝑝𝑖𝑛𝑔, 𝑦𝑜𝑢 𝑙𝑜𝑠𝑡 𝑦𝑜𝑢𝑟 𝑝𝑎𝑡ℎ 𝑎𝑛𝑑 𝑔𝑎𝑣𝑒 𝑢𝑝, 𝐵𝑢𝑡 𝑑𝑜𝑛'𝑡 𝑘𝑛𝑒𝑒𝑙 𝑎𝑛𝑑 𝐶𝑟𝑦 𝑎𝑔𝑎𝑖𝑛, 𝐽𝑢𝑠𝑡 𝑘𝑒𝑒𝑝 𝑜𝑛 𝑟𝑒𝑎𝑐ℎ𝑖𝑛𝑔 𝑙𝑖𝑔ℎ𝑡 𝑡𝑜 𝑠𝑢𝑟𝑣𝑖𝑣𝑒...

May parang lumabas sa katawan ko. Isang babaeng nakaarmor she kneel down at kahit malabo nakita ko pa syang nakangiti at hinalikan ang aking noo hanggang dun wala na akong makita.

Wala man lang akong maramdamang anong sakit sa puso ko. Kahit galit o lungkot. Napakasaya ko ewan ko kung bakit. Lumapit ako sa isang babae at nakangiti ito sakin at di ko pansin na pati rin pala ako ay nakangiti na.

May maputi syang pakpak at ang ganda nito dahil sa tuwing humahampas ay kumikinang ito. She's like a libra. Siya ang nasa kanan ng isang dyosa na nakatakip ang mata and she's holding the time and justice on her hands.

𝐼𝑡 𝑛𝑜𝑡 𝑦𝑒𝑡 𝑦𝑜𝑢𝑟 𝑡𝑖𝑚𝑒. 𝑆𝑒𝑒𝑘 𝑐𝑎𝑚 𝑤𝑒𝑡ℎ𝑟𝑖𝑛 𝑎𝑛𝑑 𝑓𝑖𝑛𝑑 𝑜𝑢𝑡 𝑡ℎ𝑒 𝑡𝑟𝑢𝑡ℎ 𝑜𝑓 𝑡ℎ𝑦 𝑓𝑜𝑟𝑔𝑜𝑡𝑡𝑒𝑛 𝑝𝑎𝑠𝑡 𝑎𝑛𝑑 𝑡𝑤𝑖𝑠𝑡𝑒𝑑 𝑓𝑎𝑖𝑡ℎ 𝑠ℎ𝑎𝑙𝑙 𝑠𝑜𝑜𝑛 𝑏𝑒 𝑟𝑒𝑣𝑒𝑎𝑙𝑒𝑑. 𝑌𝑜𝑢𝑟 𝑗𝑜𝑢𝑟𝑛𝑒𝑦 𝑖𝑠 𝑎𝑏𝑜𝑢𝑡 𝑡𝑜 𝑏𝑒𝑔𝑎𝑛 𝑏𝑢𝑡 𝑡ℎ𝑦 𝑝𝑟𝑒𝑝𝑎𝑟𝑒 𝑓𝑜𝑟 𝑠ℎ𝑒 𝑤𝑖𝑙𝑙 𝑐𝑜𝑚𝑒 𝑡𝑜 ℎ𝑢𝑛𝑡 𝑡ℎ𝑦 ℎ𝑒𝑎𝑟𝑡...𝐵𝑒𝑤𝑎𝑟𝑒..

Di pa ito matapos magsalita ng may parang humila sakin. I can't feel anything even my own body. I'm so cold its feels like I've been froze for months in the ice. "Ajenta 𝐸𝑐ℎ𝑢𝑖𝑜!!"-tanging mga sigaw nalang ang naririnig ko but I can feel someone is carrying me. [ hold on]